O ήλιος, το ποτάμι και η ψυχή δε γυρίζουν πίσω…
Όλα τ” άλλα στριφογυρίζουν, πάνε, έρχονται και παρέρχονται…
Το «υπογράφουμε νέο μνημόνιο, χωρίς να υποστούμε την λαϊκή μήνη» προέβλεπε την τελική «σκληρή μέχρις εσχάτων» διαπραγμάτευση και υπογραφή της συμφωνίας με τους δανειστές.
Το σχέδιο όμως αυτό υπονομεύτηκε από το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος.
Ο κ. Α. Τσίπρας προσήλθε στις Βρυξέλλες στις 11 Ιούλη, όπου μετά από μαραθώνιο 17ωρων διαπραγματεύσεων, κατέληξαν οι δύο πλευρές σε συμφωνία τις πρώτες πρωινές ώρες της Δευτέρας 12 Ιουλίου.
Ο προπαγανδιστικός μηχανισμός, αμέσως μετά τη συμφωνία, χρησιμοποίησε τα επιχειρήματα που είχε επεξεργαστεί από πριν.
Ότι «κάναμε ό,τι ήταν δυνατό, εξαντλήσαμε κάθε πιθανή και απίθανη δυνατότητα για την επίτευξη ενός έντιμου συμβιβασμού, αλλά πέσαμε πάνω στην αδιαλλαξία και την σκληρότητα των δανειστών, οι οποίοι δεν ήταν διατεθειμένοι να κάνουν ούτε βήμα πίσω».
Ή ότι «δεν μπορούμε να πάρουμε την ευθύνη να οδηγήσουμε τη χώρα στη χρεοκοπία. Μία κακή συμφωνία είναι καλύτερη από μια μη συμφωνία που θα οδηγούσε την Ελλάδα σε μεγάλες περιπέτειες».
Δυσαρέστησαν τη Ρωσία (ποτέ δεν ζήτησαν δάνειο των 15 δις. ευρώ-χρησιμοποίησαν τις επαφές ως διαπραγματευτικό μέσον), αναφέρουν ρωσικές πηγές, την οποία θα την έχουν πλέον απέναντι τους.
Η ρωσική πολιτική διπλωματία, ασκεί επιρροή στις εξελίξεις της Ανατολική Μεσόγειο και στο χώρο της Μέσης Ανατολής.
Διασπάστηκε το κόμμα του και ένα σημαντικό του τμήμα στο πρόσωπο του κ. Α.Τσίπρα βλέπει τον πολιτικό ηγέτη, που θα συνεχίσει την πολιτική των μνημονίων και της άγριας λιτότητας και θα διατηρήσει την Ελλάδα στη ζώνη του ευρώ.
Όμως εξόργισε τους εταίρους οι οποίοι, δεν θα του συγχωρήσουν ποτέ, ότι προσέφυγε σε δημοψήφισμα ,γιατί πέρα από κάθε πρόβλεψη το δημοψήφισμα υπήρξε η αιτία ώστε ο λαός να δείξει και νά μετρήσει τη δύναμη του…
Η πορεία των πραγμάτων είναι προδιαγεγραμμένη, θα κάνει την βρώμικη δουλειά της υπογραφής του 3ου μνημονίου, θα φρενάρει όσο μπορεί τις λαϊκές αντιδράσεις.
Η υποτιθέμενη διαπραγμάτευση χρέους έδινε τη θέση της σε ζητιανιά για δανεικά που εκφραζόταν με βαρύγδουπες κουβέντες, βρισιές και απειλές στον αέρα.
Κάθε είκοσι του μήνα είχαμε από ένα Eurogroup που κατέληγε σε συμφωνία, διανθισμένη με φανφαρονισμούς και τσιτάτα της κακιάς ώρας.
Μετά τα πάντα ξεχνιόντουσαν και τα κυβερνητικά τηλεοπτικά στελέχη ξανάπεφταν πότε σε νιρβάνα- πότε σε κομμουνιστική ονείρωξη.
Όλο αυτό το διάστημα η προπαγάνδα περί του Ευρωπαίου εχθρού ερχόταν στην επιφάνεια ως αντιπερισπασμός.
Αντί για μεταρρυθμίσεις παραγωγικότητας, η Ελληνική κυβέρνηση ασχολούνταν με αλληλοσυγκρουόμενες δηλώσεις και διώξιμο των ήδη πενιχρών αποταμιεύσεων σε σεντούκια.
Επίσης έγινε πλέον φανερό σε όλους ότι δεν θέλουμε να τηρούμε τους οικονομικούς κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά θέλουμε μόνο τα οφέλη από την συμμετοχή μας σε αυτή.
Ψηφίσαμε νόμο που ορίζει τα πανεπιστήμια και μόνο τα πανεπιστήμια ως χώρο όπου «διακινούνται ελεύθερα» οι ιδέες.
Απαγορεύουμε στην Αστυνομία να μπει στα πανεπιστήμια, διότι προφανώς την κατατάσσουμε στους διώκτες της ελευθερίας των ιδεών.
Η νεολαία του κυβερνώντος κόμματος δηλώνει επίσημα ότι στην χώρα υπάρχουν πολιτικοί κρατούμενοι πράγμα που κάνει τους θεσμούς συνεργούς στο υποτιθέμενο έγκλημα…
Οικονομικά λόμπυ συγκρούονται και όποιος έχει τους «πρόθυμους» να τον υπηρετούν με λίγο λαϊκισμό, ντυμένο με κορώνες εθνικοπατριωτισμού, πετυχαίνει το σκοπό του.
Σ” αυτό συνεργούν τα συστημικά Μ.Μ.Ε. που διαστρεβλώνουν ενσυνείδητα την πραγματικότητα.
Σ” ένα κράτος αγκυλωμένο και παγιδευμένο ολοκληρωτικά από το «αριστερό» κατεστημένο, τα ληστρικά μέτρα του 3ου μνημονίου καμιά κυβέρνηση δεν μπορούσε να τα ψηφίσει και να τα δρομολογήσει, γιατί θα καιγόταν ο τόπος και θα είχαμε εμφύλιο σπαραγμό.
Τον ρόλο αυτόν τον παίζει με τις διάφορες παραλλαγές της, ως προπέτασμα καπνού, η σημερινή κυβέρνηση των νεο-πασόκ-Συριζανέλ.
Αλλά το ψέμα έχει κοντά ποδάρια και υπό την ασφυκτική πίεση των γεγονότων αργά ή γρήγορα θα αποχαιρετήσουν.
Καλό είναι να θυμόσαστε την αποκριάτικη αλλοπρόσαλλη εξαλλοσύνη της αριστερής πανσπερμίας των ιδεοληπτικών, και εκ νέου να μην μας εξαπατήσουν.
Το τερατώδες και μη βιώσιμο χρέος μας, θα έπρεπε να είχε απομειωθεί και καταλλήλως διευθετηθεί, από την ώρα που παρουσιάσαμε πρωτογενές πλεόνασμα.
Όσο συνεχίζεται το ξεδιάντροπο παιχνίδι με τις ζωές μας, δεν πρόκειται να υπάρξει ούτε ανάκαμψη, ούτε αναστροφή, ούτε επιστροφή στην ισορροπημένη ανάπτυξη.
Κάθε καινούριο δάνειο αποπληρωμής χρεών, ακόμα ένας βρόγχος στο λαιμό της ημιθανούς οικονομίας μας, κάθε μνημόνιο, ακόμα ένα βήμα προς την απόλυτη προτεκτορατοποίηση της πατρίδας μας.
Σαν θρίλερ, σαν προδιαγεγραμμένη καταστροφή, σαν καταδίκη και σαν εφιάλτης.
Κ. Παντελάκης
