Ο γλύπτης Γρ. Ριζόπουλος για το μνημείο – φόρο τιμής στους πεσόντες
Ο γλύπτης Γρηγόρης Ριζόπουλος, μίλησε στο “Ράδιο Πρωινός 105,3” για το μνημείο των ηρώων του 5ου συντάγματος πεζικού Τρικάλων, αλλά και για τη δική του πολυτάραχη ζωή
Στα 85 χρόνια του ο διάσημος γλύπτης Γρηγόρης Ριζόπουλος ολοκλήρωσε το μνημείο για τους ήρωες του “Υψώματος 731”, όταν το τότε 5ο σύνταγμα πεζικού με Τρικαλινούς και Καρδιτσιώτες έδωσαν την ζωή τους για την πατρίδα.
Την Κυριακή θα υπάρξουν τα εγκαίνια του μνημείου, ενώ ο κ. Ριζόπουλος μιλώντας στο “Ράδιο Πρωινός 105,3” άνοιξε την καρδιά του, τόσο για το έργο αυτό, όσο και την γεμάτη ενδιαφέρον ζωή του. Για το θέμα του μνημείου ο κ. Ριζόπουλος είπε:
«Τα πρώτα δύο χρόνια ήμουν στην Αθήνα και έκανα τα γλυπτά, για να γίνουν πρώτα τα έργα της νομαρχίας. Να πω δυο λόγια για την ιστορία, είναι ένα μικρό ύψωμα στην Αλβανία, όπου έγιναν για έξι ημέρες πολύνεκρες μάχες. Και έτυχε το ύψωμα αυτό να το υπερασπίζεται το 5ο σύνταγμα πεζικού Τρικάλων, που τότε Τρίκαλα Καρδίτσα ήταν ένας νομός, με πολλές απώλειες. Με προβλημάτισε πώς να το αποδώσω το μνημείο αυτό σε έναν κάμπο κιόλας. Ο χώρος καταρχήν ήταν μεγάλος και αυτό ήταν ευχάριστο για να απλωθεί ένα μνημείο. Εγώ έτυχε να είμαι αρχιτέκτονας και γλύπτης και οπωσδήποτε ήθελα να βάλω και σύνθετο πράγμα και κατέληξα τελικά σ’ αυτό που έγινε υπερύψωση του χώρου κατά δύο μέτρα περίπου για να θυμίζει και λίγο λόφο. Η κύρια ιδέα που σταμάτησα ήταν αυτό που σε έναν πόλεμο έχουμε κάποτε και ήττα αλλά μετά ανυψώνεται το ηθικό και ξεκινάει μια άλλη ζωή. Και έκανα αυτό που είχα επιχειρήσει με το μνημείο Αυξεντίου. Και εκεί έκανα ένα συνδυασμό πυραμίδων γιατί έπρεπε να είναι ψηλά που δεν θα μπορούσε κανένας να πάει κοντά. Και πάλι ξεκίνησα με την ιδέα, με τις δύο πυραμίδες. Η μια πυραμίδα που είναι πεσμένη κάτω είναι η ήττα, ο θάνατος και από αυτή, πάντα από μια καταστροφή, ξεπηδάει μια καινούργια ζωή. Από εκεί βγαίνει η άλλη πυραμίδα, που είναι κατακόρυφη και κρατώ ένα ύψος συμβολικό, 17 μέτρα και 31 πόντους και παίζω και με τα χρώματα λίγο. Η μια είναι πιο σκούρα η πεσμένη κάτω και η άλλη λευκή μια με ελαφριά απόχρωση γαλάζιου που είναι πιο ελπιδοφόρο χρώμα. Ξεκίνησα από αυτά και μετά είπα πρέπει να ιστορήσω τα γεγονότα. Το να βάλω μια μάχη ή έναν οπλισμένο στρατιώτη δεν με ενδιάφερε, είπα να βάλω έναν τραυματία στρατιώτη, γιατί είχαμε 130 νεκρούς και 28 αγνοούμενους και 400 τόσους τραυματίες από τους οποίους οι πιο πολλοί πέθαναν. Αλλά πολύ με απασχόλησε οι αγνοούμενοι που δεν έτυχαν τάφου και θέλησα κάτι να κάνω. Και αποφάσισα να κάνω ένα εκτεταμένο μνημείο και μέσα σ’ αυτό να κάνω παράρτημα μνημείου γι’ αυτούς που δεν έτυχαν τάφου. Έκανα λοιπόν μια σύνθεση σταυρών που είναι και φράκτης, περιφρουρούν τον χώρο που το ονόμασα κενοτάφιο οπλιτών και αξιωματικών».
Στην συνέχεια ο διάσιμος Έλληνας γλύπτης μίλησε για την ζωή του και για τα χρόνια της εξορίας.
Ο Γρηγόρης Ριζόπουλος γεννήθηκε το 1929 στη Λάγκα Καστοριάς.
Αγωνιστής του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ στην κατοχή και στέλεχος του ΚΚΕ, ο Γρηγόρης Ριζόπουλος, εκτοπίσθηκε στην Μακρόνησο μαζί με τόσους χιλιάδες δημοκρατικούς και αριστερούς πολίτες της εποχής.
Η Μακρόνησος στιγμάτισε το έργο και την ψυχή του καλλιτέχνη και της έδωσε μια γνήσια οπτική του αγώνα του ανθρώπου για την πρόοδο και την ζωή.
Ο δημιουργικός τομέας του Γρηγόρη Ριζόπουλου είναι η γλυπτική αλλά και η αρχιτεκτονική τις οποίες σπούδασε σε συνθήκες δύσκολες μετά την εξορία.
Σήμερα (ζει στην Αθήνα), παραμένει δημιουργικότατος αλλά και πολιτικά ενεργός αφού βρίσκεται επί σειράς ετών στον ΔΣ του ΠΕΚΑΜ.
Το άγαλμα που βρίσκεται σήμερα στο νησί της Μακρονήσου είναι έργο του και πρόπλασμα του βρίσκεται και στο Μουσείο Μακρονήσου.
