Άδωνις Γεωργιάδης, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας:«Το τελευταίο εξάμηνο ο μόνος που κάνει μεταρρυθμίσεις είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκη.Ο Σαμαράς κράτησε τη χώρα στο ευρώ. Αυτή είναι η μεγάλη του επιτυχία, και γι’ αυτό θα μείνει στην Ιστορία».
Οι εφημερίδες.
Η Ιστορία είναι τόσο ευρύχωρη και φιλόξενη, όταν και όπου, βέβαια, χρειάζεται και επιβάλλεται αυτό, ώστε να μπορεί να στεγάσει άνετα στα δαιδαλώδη αλλά ονειρώδη διαμερίσματά της, τόσο τους μεγάλους ηγέτες οι οποίοι, άλλωστε, με τη δράση τους, συμπράττουν στη δημιουργία της, όσο και αυτούς που σιτίζονται στην αυλή τους και δεν αφήνουν ευκαιρία ανεκμετάλλευτη για να τους αναπέμπουν ύμνους και να τους προσφέρουν ακόμη και θυσίες (με πρώτο και καλύτερο τον εαυτό τους, και συγκεκριμένα ό, τι έχει απομείνει από την αξιοπρέπειά τους, έναντι ανταλλάγματος). Τους, από καταβολής κόσμου και κατά το κοινώς λεγόμενο, κόλακες.
Ο κ. Άδωνις Γεωργιάδης, αφότου εγκατέλειψε τον -περίπου νομοτελειακά- φυλλορροούντα ΛΑΟΣ του μέντορά του, κ. Γιώργου Καρατζαφέρη, για να ενταχθεί στις γραμμές της Νέας Δημοκρατίας (πάντα στοργική μητέρα, ως γνωστόν, απέναντι σε όλα τα παιδιά της, ακόμη και στα άσωτα) κάτι που μέχρι πρότινος απέρριπτε μετά βδελυγμίας, χαρακτηρίζοντας αυτούς που το αναπαρήγαν ελαττωμένου καταλογισμού, όπου βρεθεί κι όπου σταθεί, πλέκει το εγκώμιο του πρωθυπουργού κ. Αντώνη Σαμαρά. Δεν φείδεται χαρακτηρισμών και επαίνων που, βοηθούντος και του διαπεραστικού φωνητικού μετάλλου με το οποίο τον επροίκισε η φύση, σχίζουν τον αγέρα για να φτάσουν ατόφιοι στον προορισμό και τον αποδέκτη τους. Πρόκειται, φυσικά, για τον ίδιο αυτόν ηγέτη, τον οποίο στο παρελθόν ο εγκωμιάζων κοσμούσε με τα πιο καταφρονητικά και απαξιωτικά επίθετα.
Όλα αυτά, βέβαια, μετά τη ριζική και θεαματική πολιτική μεταμόρφωση που, θεία δυνάμει και επεμβάσει, επήλθε στο πρόσωπο του κ. Γεωργιάδη, είναι πια περασμένα ξεχασμένα και μπορούν να θεωρούνται ως μηδέποτε γενόμενα. Και τούτο, εννοείται, χάριν της ημετέρας σωτηρίας. Δεν ξέρω, μέχρις ότου συμβεί αυτό το θαύμα, ποιός από τους δύο (ο κ. Σαμαράς ή ο κ. Γεωργιάδης) έφταιγε ή ποιος, τολμώντας τη μεγάλη υπέρβαση, αποφάσισε, τελικά, να μεταβάλει πεποιθήσεις και αισθήματα, ώστε να βρουν οι δύο άνδρες την αναγκαία (πολιτική) χημεία τους. Μάλλον αμφότεροι και σε αμοιβαία βάση.
Σημασία έχει, πάντως, το αναμφισβήτητο γεγονός ότι έκτοτε ο κ. Γεωργιάδης έγινε (κατ’ αναλογία του βασιλικότερος του βασιλέως) Σαμαρικότερος του Σαμαρά. Ή αλλιώς ένας (έμ)πιστός Σαμαροφύλακας, για να δανειστούμε τον εύστοχο όρο που, σε ανύποπτο χρόνο, εισήγαγε στο πολιτικό μας λεξιλόγιο το ιστορικό στέλεχος, πρώην υπουργός της Νέας Δημοκρατίας και ήδη κομματικά ανέστιος(!) κ. Σωτήρης Χατζηγάκης.
Με την προσχώρησή του στη Νέα Δημοκρατία, ή ακριβώς για την κίνησή του αυτή, ο κ. Γεωργιάδης, όπως ήταν επόμενο, επιβραβεύθηκε γενναία. Ο πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς του εμπιστεύθηκε κρίσιμο υπουργικό χαρτοφυλάκιο (Υπουργείο Υγείας) και στη συνέχεια, στον τελευταίο κυβερνητικό ανασχηματισμό, εις πείσμα όσων διείδαν υποβιβασμό του, του ανέθεσε καθήκοντα κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της Νέας Δημοκρατίας.
Εκ παραλλήλου, ο ρόλος του στα μέσα μαζικής ενημέρωσης (καθημερινή εμφάνιση σχεδόν σε όλα) αναβαθμίστηκε και δικαιολογημένα θα λέγαμε ότι έγινε καταλυτικός. Κανείς δεν μπορεί (μήπως και πότε, εδώ που τα λέμε, μπορούσε;) να τον συναγωνιστεί, πολύ δε περισσότερο να τον ξεπεράσει. Ούτε καν η κυβερνητική εκπρόσωπος κ. Σοφία Βούλτεψη, η οποία διακατέχεται από την ίδια λαχτάρα (μερικοί μιλούν για εξάρτηση) με τη δημοσιότητα.
Όσο δε για τον πρώην υπουργό κ. Θεόδωρο Πάγκαλο, αυτός έμεινε πολύ πίσω και το μόνο που μπορεί πια να ακούγεται κάπως καθαρά από τα χείλη του, οσάκις του προσφέρεται δημόσιο (ραδιοτηλεοπτικό ή έντυπο) βήμα, είναι: «προσοχή, ο ΣΥΡΙΖΑ βλάπτει σοβαρά την υγεία».
Ο λόγος, λοιπόν, στην πανούργα Ιστορία και τη δικαία κρίση της.
ΝΙΚΟΣ ΕΠ. ΦΑΛΑΓΚΑΡΑΣ (nicfalag@yahoo.gr)
11/11/2014