Kώστας Κουτσονάσιος
Ο Σπήλιος από τη Χειμμάρρα της Βορείου Ηπείρου άκουγε το πρωινό της Κυριακής στα παγκάκια της κεντρικής πλατείας των Τρικάλων, δύο αντίπαλους ιδεολογικά θαμώνες να τσακώνονται για άλλη μια φορά.
Αιτία του διχασμού και της προστριβής μεταξύ των συμπολιτών του στη προκειμένη περίπτωση ήταν η “Αμάλ” και η περιοδεία της στη περιοχή μας κι όχι όπως θα περίμενε κάποιος οι υπαίτιοι της φτώχειας των οικογενειών τους ή της ανεργίας των παιδιών τους.
Στο μυαλό του συνειρμικά ήρθαν τα πρώτα και δύσκολα χρόνια που έζησε στη μητέρα Ελλάδα, αφότου πέρασε τα “σύνορα της ντροπής” όπως τα έλεγε το 1991.
Πείνα, εκμετάλλευση, απόλυτη περιφρόνηση και εξαθλίωση. Ουδεμία στήριξη από την τότε Ε.Ο.Κ., τις κρατικές δομές, την εκκλησία, τις Μ.Κ.Ο και τις λεγόμενες προοδευτικές δυνάμεις του τόπου, όπως ορθώς συμβαίνει σήμερα για άλλες προσφυγικές και μεταναστευτικές ομάδες.
Κι όμως, κάθε φορά που έρχεται και με βρίσκει μετά την οικοδομή ο απόγονος του ενδόξου Σπύρου Σπυρομήλιου, όπως υπερήφανα δηλώνει, κανένα παράπονο δεν κάνει για την αχάριστη πατρίδα και την υποκρισία των Ελλήνων.
Μονάχα μου λέει πότε θα πάμε στο παλαιό Χαλκιόπουλο Αιτωλοακαρνανίας να προσκυνήσει τη γενέτειρα του απελευθερωτή της Βορείου Ηπείρου Βλάσιου Καραχρήστου, αφού ακόμη δεν έχω τολμήσει να του πω ότι αντί για τη προτομή του ηρωικού Συνταγματάρχη στη πλατεία του χωριού, υπάρχει μόνο ένα μνημείο της Εθνικής αντίστασης.
