Θερμά Συγχαρητήρια στο μαθητή Κουτσιούμπα Χαράλαμπου της Γ΄τάξης του 1ου Γενικού Λυκείου Τρικάλων σχολείου που κατέκτησε το 2ο Πανελλήνιο Βραβείο Ποιητικού Διαγωνισμού « Καισάριος Δαπόντες» για το ποίημα του : « Ένα πιάνο στην Ειδομένη »
Στη λάσπη τ’ αποτυπώματά μας χαράζονται
όπως οι νότες της μελαχρινής κοπέλας στο πεντάγραμμο της αυγής
Τώρα παίζει για να ανακουφίσει τις πληγές της Ιστορίας
Δυο βδομάδες σκουπίζανε στα μέρη της το θάνατο
κι αφήνανε οι μανάδες την μνήμη κι το δάκρυ στο περβάζι της σιωπής
μέχρι να θαφτεί κι το τελευταίο νεανικό χάδι
Πετρέλαιο, μπόμπες, ψέμα
Σβήνει το φως
Πέντε πρόσωπα κρατούν τώρα το πλαστικό πάνω απ’ το πιάνο της
σαν να κρατούν ένα ετοιμόρροπο αστέρι την πιο βροχερή εποχή
μη κι βραχεί το αύριο
να προλάβει η κρυωμένη νότα –σαν τελευταίος Φειδιππίδης του κόσμου-
να αναγγείλει ότι η άνοιξη έρχεται
Κι είναι η μόνη ατραπός τούτης της νότας προς το χαμόγελο
τρεις γιαγιάδες στο Αιγαίο που πλέκουν το σκοτάδι με φως
ψαράδες κι διασώστες που μάχονται να αναστήσουν πνιγμένα όνειρα
δασκάλες κι δάσκαλοι που ξεφυλλίζουν τα βιβλία της αγάπης
πολίτες που χαρίζουν λίγο από το λίγο τους
μια χώρα ολόκληρη που αγωνίζεται να τιμήσει το χθες του εαυτού της
Και μην φοβάσαι ταλαιπωρημένη μουσική
γιατί δεν ανήκουν εδώ τα λουκέτα στο σχολείο του σήμερα
οι κλειστές πόρτες στην ευτυχία
οι αρχηγοί κι οι δικτάτορες που παίζουν με τ’ αστέρια σου
κι τα περιορίζουν σε μικρούς ουρανούς
μην τυχόν κι αδειάσει λίγο η τσέπη της καρδιάς τους
Γιατί όλοι εδώ υπήρξαν μετανάστες των ψυχών
γιατί η μνήμη ,η ιστορία κι η αγάπη τους κρατούν όσο η ανάσα του ήλιου
γιατί όλοι τους εδώ γύρευαν κι γυρεύουν
λίγο μελιχρό φως για τον κοινό ουρανό μας
Και να μου το θυμάσαι:
Κάθε θυσιασμένο από σας κι από μας πιόνι
ένας ποιητής που δεν πρόφτασε να μιλήσει…
