Nατάσσα Γρατσάνη
Είναι προφανές ότι το αποτέλεσμα των Αμερικανικών Εκλογών που ανέδειξαν ως τον επόμενο πρόεδρο των ΗΠΑ, τον Donald Trump, δημιούργησαν αν μη τι άλλο μεγάλη ανασφάλεια και αμηχανία στην Ελληνική Κυβέρνηση η οποία δεν επέδειξε καμία εγκράτεια και διπλωματική στάση απέναντι στον νέο Πρόεδρο.
Αντ’αυτού είχαν ταχθεί αναφανδόν υπέρ της Κάμαλα Χάρις και των Δημοκρατικών, των οποίων οι θέσεις υιοθετήθηκαν από την πολιτική ηγεσία η οποία με την σειρά της πολέμησε όσο τίποτα άλλο την ελληνική κοινωνία και την ίδια την λογική προκειμένου να τις εμπεδώσει είτε νομιμοποιώντας τες, είτε προπαγανδίζοντας τες στα διάφορα ΜΜΕ (woke ατζέντα,πράσινη ανάπτυξη, στρατιωοικονομικός εξοπλισμός στην Ουκρανία κλπ.)
Το αποτέλεσμα λοιπόν το εκλογών στην άλλη άκρη του Ατλαντικού έφερε σε δύσκολη θέση την Κυβέρνηση, η οποία σε μια προσπάθεια ν’ αντιστρέψει την πραγματικότητα στην οποία μόνο εκείνη ζούσε και ζει, άρχισε μια ανόητη στρατηγική μέσω διαφόρων «luben» πολιτικών που πήγαιναν από κανάλι σε κανάλι, προκειμένου να κάνουν το άσπρο, μαύρο αποδεικνύοντας για ακόμη μία φορά την αναξιοπιστία τους και την ανύπαρκτη κυβερνητική πολιτική τους τόσο και κοινωνικά ζητήματα, όσο και σε ζητήματα οικονομίας αλλά και εθνικά.
Αυτό είναι το αποτέλεσμα του «πολιτικού πηθικισμού» βέβαια.
Κάθε φορά που θ’αλλάζει Κυβέρνηση μια ισχυρή δύναμη από την οποία επέλεξες να εξαρτάσαι, θ’αλλάζεις και εσύ τις πολιτικές σου γραμμές.
Πέραν τούτου όμως, στο Μαξίμου το αμερικανικό αποτέλεσμα προκάλεσε και απίστευτο εκνευρισμό γιατί δεν το περίμενε.
Ποια σοβαρή Κυβέρνηση όμως δεν μετρά όλα τα ενδεχόμενα κρατώντας μια ισορροπία στις έξωθεν ισχυρές δυνάμεις;
Ο εκνευρισμός αυτός αλλά και η αμηχανία ,έγιναν μεγαλύτερα, μετά την παραίτηση του πολιτικού διευθυντή του υπουργείου Εξωτερικών, πρέσβη κ. Ρούσσου Κούνδουρου ο οποίος μίλησε για «κρυφή ατζέντα» και αποκλεισμό έμπειρων και αρμόδιων διπλωματών στον ελληνοτουρκικό διάλογο.
Μια παραίτηση που συνέπεσε με την συνέντευξη που παραχώρησε στο «ΒΗΜΑ», ο πρώην Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς.
Διαβάζοντας παρ’όλα κάποιος την επίμαχη συνέντευξη, αντιλαμβάνεται ότι ουσιαστικά δεν είπε τίποτα διαφορετικό από όσα ακούγονται κατά καιρούς να λέει σε θέματα που αφορούν τον Ελληνικό Λαό. Και οι θέσεις του κ. Σαμαρά είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί κάποιος μαζί του, είτε μιλά κάποιος για πολιτική βεντέτα είτε όχι, ομολογουμένως είναι σταθερές και επιδιώκει να τις εκφράζει.
Και κατά την άποψη μου, ως πρώην Πρωθυπουργός οφείλει να το κάνει.
Αν είναι κάτι καινούριο που ακούστηκε στην εν λόγω συνέντευξη είναι η απάντηση του, σε ερώτηση του δημοσιογράφου, κ. Νίκου Χασαπόπουλου:
Τι θα κάνετε αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης σάς προτείνει για την Προεδρία της
«Δεν πρόκειται να γίνει αυτό. Βέβαια, αν θέλετε την άποψή μου,
θεωρώ τον Κώστα Καραμανλή την καλύτερη επιλογή».
Όσο για τους «χαριεντισμούς» του κ.Μητσοτάκη με τον κ.Ερντογάν και τον κ.Ράμα πριν από την έναρξη της Συνόδου της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Κοινότητας στη Βουδαπέστη, μια επισήμανση που ενόχλησε τον Πρωθυπουργό, πέραν του ότι όντως η φωτογραφία παραπέμπει στο θύμα που συναγελάζεται με τον «βιαστή» του, να θυμίσουμε ότι ο τελευταίος αφιέρωσε ολόκληρη ομιλία του στην Βουλή προσβάλλοντας τον κ. Σαμαρά αναφερόμενος σε χαριεντίσματα του τελευταίου με τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκου Παππά καθώς ο τελευταίος έδωσε το χέρι του σε μια κοινωνική συνάντηση με τον πρώην αρχηγό της ΝΔ, ή ότι η κ.Μπακογιάννη μετά την παρουσίαση του βιβλίου του κ.Κοττάκη ανέφερε ότι ο πρώην Πρωθυπουργός «συμπεριφέρεται σαν ένα παιδάκι που δεν το παίζουνε».
Σίγουρα κρατάει χρόνια αυτή η κολώνια μεταξύ Σαμαρά και οικογένειας Μητσοτάκη, αλλά παραείναι ανόητες οι δικαιολογίες περί διαγραφής του από την ΝΔ.
Ήθελε να τον διαγράψει και τον διέγραψε.
Δεν θα κρίνουμε αν ο κ.Σαμαράς ήταν καλός Πρωθυπουργός, γιατί ακούμε και διαβάζουμε διάφορα μετά την διαγραφή. Κρίθηκε εξάλλου από τον Ελληνικό Λαό.
Αυτό πάντως που έχει σημασία είναι ότι όντως η Κυβέρνηση τα έχει κυριολεκτικά χαμένα και βρίσκεται σε απόλυτο εκνευρισμό.
Λίγο η επανεκλογή του Donald Trump που σηματοδοτεί αλλαγές σε παγκόσμιο επίπεδο, λίγο οι συνεχείς αμφισβητήσεις σχετικά με μια δήθεν ελληνοτουρκική φιλία, την οποία βλέπει μόνο ο Κυριάκος Μητσοτάκης με τον Γεραπετρίτη και τα διάφορα κέντρα που στηρίζουν την παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας η οποία όπως μας ενημέρωσε ο Πρωθυπουργός είναι έννοια σχετική, λίγο τα χαμηλά ποσοστά της ΝΔ, λίγο η φυγή των ψηφοφόρων του κόμματος προς τα Δεξιά μπας και βρούνε δεξιό ηγέτη να πιστέψουν, οδήγησαν στην έκρηξη του Πρωθυπουργού και στην ανάγκη του να δείξει ποιος κάνει «κουμάντο».
Προσωρινά βέβαια, γιατί τα γεγονότα αντί να τα προλάβει, τον προλαβαίνουν.
