Η Ντόρα ζητά εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας «εδώ και τώρα», ο Γιώργος Παπανδρέου μετρά με γκάλοπ πόσο γρήγορα μπορεί να κάνει νέο κόμμα, ο Γιάννης Ραγκούσης καλεί την «παρούσα Βουλή» να αλλάξει πρωθυπουργό και αντιπρόεδρο και ο Γκίκας Χαρδούβελης, ευθέως και δημοσίως, αναγνωρίζει ότι η τρόικα δεκάρα δεν δίνει δεκάρα για το ποιός βρίσκεται στην εξουσία στην Ελλάδα.
Τί μπορεί να σημαίνουν, και πού οδηγούν, όλα αυτά μετά το εν Παρισίοις οριστικό ναυάγιο του αφηγήματος περί «τέλους του μνημονίου»;
Τρία είναι τα βασικά σενάρια για τις εξελίξεις που έχουν μπει στο πολιτικό τραπέζι μετά το Παρίσι και την επίσημη επιβεβαίωση – δια στόματος Ευάγγελου Βενιζέλου – ότι οδεύουμε σε παράταση του Μνημονίου και παραμονή του ΔΝΤ στη «θέση του συνοδηγού».
*Σενάριο 1ο
Επίσπευση της προεδρικής εκλογής και πρόωρες – έως και …πολύ πρόωρες εκλογές, εάν δεν βρεθούν οι 180 ψήφοι.
Την εν λόγω προοπτική έθεσε σήμερα η Ντόρα Μπακογιάννη, στην εκδοχή όμως της «εθνικής συνεννόησης»: Ζήτησε άμεση έναρξη των διαδικασιών εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας, να παραμείνει ανοικτή τα Χριστούγεννα η Βουλή και να υπάρξει εθνική συνεννόηση «στα βασικά».
Την επίσπευση της προεδρικής εκλογής φέρεται να είχε προτείνει πρώτος – για εντελώς διαφορετικούς λόγους – ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ευάγγελος Βενιζέλος, με ορίζοντα όμως τον Γενάρη και την περίοδο αμέσως μετά τις γιορτές. Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, άλλωστε, μετρά πια πολύ περιορισμένες αντοχές στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ και δη μετά τις φυγόκεντρες τάσεις που έχει πυροδοτήσει ο εμφύλιος με τον Γιώργο Παπανδρέου.
Η λύση αυτή – κατά έμπειρους παράγοντες της Νέας Δημοκρατίας – αναδεικνύεται ίσως σε μονόδρομο και για το Μαξίμου: Μετά τη ρητή απαίτηση της τρόικας να ληφθούν νέα μέτρα για να καλυφθεί το δημοσιονομικό κενό του 2015, ουδείς στην κυβέρνηση αλλά και στο Μαξίμου θα αναλάβει εύκολα το πολιτικό κόστος και ρίσκο να φέρει νέες επώδυνες ρυθμίσεις προς ψήφιση στη Βουλή.
Αντιθέτως, το όποιο πακέτο συμφωνηθεί (;) τελικά με την τρόικα μπορεί να τεθεί ως το μεγάλο δίλημμα και διακύβευμα της Προεδρική εκλογής, εν είδει και μοχλού πίεσης για να βρεθούν οι βουλευτές που θα δώσουν τον μαγικό αριθμό των 180.
Εάν το σενάριο αυτό δεν ευοδωθεί, ο μοναδικός δρόμος είναι οι πρόωρες κάλπες: Ακόμη και στα τέλη Ιανουαρίου κατά κάποιες – λιγότερο ισχυρές – εκτιμήσεις, το πιθανότερο όμως τον Μάρτιο. Την επικρατέστερη ημερομηνία, δε, την έδωσε ο… Γιάννης Σταθάκης του ΣΥΡΙΖΑ μιλώντας στους επενδυτές στο Σίτι του Λονδίνου: Οπως τους είπε, οι εκλογές θα γίνουν στις 22 Μαρτίου.
Σενάριο 2:
Κυβέρνηση ειδικού σκοπού από την παρούσα Βουλή.
Είναι το σενάριο που προσπάθησαν να θέσουν πρώτοι σε «τροχιά» βουλευτές από το μπλοκ των ανεξάρτητων, επιχειρώντας μάλιστα να συγκεντρώσουν και υπογραφές. Το επανέφερε σήμερα ο Γιάννης Ραγκούσης, καλώντας τους βουλευτές να «αλλάξουν» πρωθυπουργό και αντιπρόεδρο, στην παρούσα Βουλή.
Την ανάδειξη νέας κυβέρνησης από την παρούσα Βουλή, σε μια παραλλαγή του «μοντέλου Παπαδήμου» του 2011, είδαν θετικά και κάποιοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ – αυτό όμως, πριν πετάξει το «γάντι» στον Ευάγγελο Βενιζέλο ο Γιώργος Παπανδρέου και πριν αρχίσουν οι διεργασίες ανασύνταξης του κεντροαριστερού «στρατοπέδου».
Πρόκειται όμως για το σενάριο που ο τελευταίος που θα το στήριζε – αυτή τη στιγμή τουλάχιστον – είναι ο ίδιος ο πρωθυπουργός και το κόμμα του, η ΝΔ, που έχει σήμερα και την ισχυρότερη κοινοβουλευτική δύναμη. Ολα τα μηνύματα από το Μαξίμου λένε πως, πλην θεαματικού – και εξωγενούς – απροόπτου, ο Αντώνης Σαμαράς δεν θα παραδώσει αμαχητί την εξουσία και «δεν θα γίνει ο Γιώργος Παπανδρέου του 2014».
Σενάριο 3ο:
Πολιτική λύση του «δράματος» με… άνωθεν, εξωτερική παρέμβαση.
Με βάση αυτό το σενάριο, θα υπάρξει πολιτική παρέμβαση της Ανγκελα Μέρκελ, του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ και της υπόλοιπης ευρωπαϊκής ηγεσίας που θα κάμψει τη «ανάλγητη» τρόικα, θα οδηγήσει σε μετάθεση των επώδυνων μέτρων για αργότερα και θα «επιβραβεύσει» τη σκληρή προσπάθεια που έχει καταβάλει η ελληνική κυβέρνηση.
Μοιάζει too good to be true αλλά έχει σκληρούς πιστούς στο Μαξίμου. Οι οποίοι θεωρούν ότι «αν μη τί άλλο, η Μέρκελ χρωστά ένα πολιτικό δώρο στον Αντώνη Σαμαρά».
Ακόμη κι αν ισχύει αυτό το χρέος όμως, υπάρχουν δύο ανασταλτικοί, καθοριστικοί παράγοντες: Αφ’ ενός, τις πιο σκληρές απαιτήσεις τις έχει μέχρι στιγμής το μη ευρωπαϊκό ΔΝΤ και, αφ’ ετέρου, όλα τα μηνύματα από Βρυξέλλες και Βερολίνο δείχνουν ότι και οι ευρωπαίοι κάθε άλλο παρά πρόθυμοι είναι να δεσμευτούν σε ένα «γενναιόδωρο» deal με μια κυβέρνηση που σε τρεις μήνες μπορεί να μην υφίσταται.
Σε κάθε περίπτωση, όλα θα κριθούν και θα φανούν ως τη συνοδο κορυφής της 18ης Δεκεμβρίου. Αμέσως μετά οι εταίροι θα μας ευχηθούν «καλές γιορτές» και, όπως θα ‘λεγε κι ο Τόμας Βίζερ, θα φύγουν για Χριστουγεννιάτικο σκι…
Πηγή thetoc.gr
