Χάσαμε, αλλά δεν ηττηθήκαμε..!
Γράφω αυτές τις γραμμές ενόσω τα μικρόφωνα στη Βουλή είναι ακόμη ανοιχτά και τα μελάνια των ψηφολεκτών δεν έχουν στεγνώσει. Η ιστορία και ο χρόνος δεν μπορεί ούτε για ένα χιλιοστοδευτερόλεπτο να σταματήσουν, άρα ούτε και εμείς.
Η πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς στην Ελλάδα, η μοναδική αριστερή κυβέρνηση στην Ευρώπη, έφερε στην Βουλή μια grausame όπως έγραψε ο Γερμανικός der Spiegel, βάναυση δηλαδή, πρόταση συμφωνίας με τους δανειστές μας. Για το περιεχόμενο της τελικής συμφωνίας θα ‘χουμε πολλές φορές ακόμη την ευκαιρία να συζητήσουμε, προδιαγράφηκε ήδη πως θα είναι, grausam, αλλά σήμερα θέλω να σταθώ αλλού.
Ο λαός μας, ιδιαίτερα οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, η πρώην μεσαία τάξη και η νεολαία, από το 2010 και μετά έδωσε τεράστιες μάχες και αγώνες για να ρίξει τις μνημονιακές κυβερνήσεις και να καταργήσει τα μνημόνια. Δεν τα κατάφερε να κερδίσει τον πόλεμο, αλλά πολλές επιμέρους μάχες. Ξανασυνέδεσε παράνομα κομμένα ρεύματα, απέτρεψε πλειστηριασμούς κατοικιών, οικοδόμησε αμέτρητες δομές αλληλεγγύης, κοινωνικά ιατρεία και φαρμακεία, φροντιστήρια, μοίρασε τρόφιμα, που κράτησαν και κρατούν την κοινωνία όρθια. Κέρδισε όμως και την αγωνιστική της ενότητα, ξαναβγήκε στους δρόμους και τις πλατείες, συζήτησε, σχεδίασε, ονειρεύτηκε (για όσους τα υποτιμούν όλα αυτά τους παραπέμπω στην αδιανόητη ωριμότητα του λαού μας που για βδομάδες τώρα στοιβάζεται στωικά στις ουρές των ATM, αλλά δεν ακολουθεί τους γνωστούς άνκορμαν του «ΣΚΑΪ» και του «Ζυγού»…).
Οι μάχες όλων αυτών των χρόνων, επειδή δεν έφερναν το άμεσο και ορατό αποτέλεσμα, δηλαδή την πτώση των μνημονιακών κυβερνήσεων, δεν πήγαν χαμένες. Αθροίστηκαν στην απόφαση των Ελλήνων που με μεγάλη πλειοψηφία εμπιστεύθηκαν τη μικρή τότε,άλλα ριζοσπαστική δύναμη, τον ΣΥΡΙΖΑ, για να σχηματίσει κυβέρνηση και να τον βγάλει από την καταστροφή. Μεγαλειώδης, ιστορική επιλογή του μικρού λαού της Ευρώπης, που έστειλε όμως ένα εξ ίσου ιστορικών διαστάσεων μήνυμα σε ολόκληρη την Ευρώπη: Σταματήστε τη λιτότητα, σταματήστε την καταστροφή του κοινωνικού κράτους, της κοινωνικής συνοχής, της δημοκρατίας της ίδιας. Σε μια κρίσιμη καμπή ξαναμπήκε ο Λαός στη μάχη, ακούγοντας το προσκλητήριο της κυβέρνησης και είπε ακόμη ένα εκκωφαντικό ΟΧΙ.
Η κυβέρνησε έκανε τα πάντα να ανταποκριθεί στη άνιση αυτή μάχη. Από τη μια μεριά το παγκόσμιο πολιτικο-οικονομικό κατεστημένο με τα πανίσχυρα ΜΜΕ τους – από κοντά και το εγχώριο επαρχιωτικολακέδικο συνονθύλευμα – και από την άλλη ο ελληνικός λαός και η Αριστερή του Κυβέρνηση. Για τα λάθη, τις παραλείψεις, τις αυταπάτες και τις αστοχίες μας, έχουμε άπειρο χρόνο μπροστά μας να κουβεντιάσουμε και να αποδώσουμε τις υπαρκτές ευθύνες. Όταν όμως η παγκόσμια κοινή γνώμη, η διανόηση της υφηλίου, τα κινήματα σε όλον το κόσμο, υποκλίνονται στη σθεναρότητα της μάχης-διαπραγμάτευσης που δόθηκε, εμείς οφείλουμε να μην μεμψιμοιρούμε. Οχι γιατί δεν θα μπορούσαμε να τα καταφέρουμε καλύτερα, αλλά για να μην χάσουμε τη δυνατότητα της απαιτούμενης ανασύνταξης για την επόμενη κρίσιμη μάχη που μπορεί να κρίνει τον πόλεμο υπέρ μας αυτή τη φορά. Ο Σόιμπλε και οι σκληροί του αυλικοί μπορεί να κέρδισαν προς στιγμή την Ελλάδα, έχασαν όμως στην Ευρώπη και τον Κόσμο, με τη Γερμανία να είναι ακόμη μια φορά απομονωμένη.
Γιατί χάθηκε αυτή η μάχη. Ο συσπειρωμένος αντίπαλος είχε και έχει έναν διπλό στόχο. Να πέσει με εξευτελιστικό τρόπο η κυβέρνηση της Αριστεράς και να εξαφανιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν τον πειράζει καθόλου αν, μαζί με τις ψείρες καεί το στρώμα, αλλά και το σπίτι ολόκληρο. Το λέγαμε εμείς πάντα, τώρα το γνωρίζει η σοκαρισμένη ευρωπαϊκή και διεθνής κοινή γνώμη. Αναγκαστήκαμε, η κυβέρνηση να κάνει αυτόν το συμβιβασμό, αυτήν την τακτική υποχώρηση, μπροστά στην ολοκληρωτική, ατιμωτική και τελεσίδικη ήττα.
Έφερε τη συμφωνία στην Βουλή για ψήφιση. Τρέξαν με τη γλώσσα έξω οι μνημονιακές δυνάμεις να την υπερψηφίσουν – όχι, μη γελιέστε – για να σώσουν τη Χώρα, όπως λένε. Αν θέλανε να σώσουν τη Χώραμ δεν θα την έφερναν μέχρι εδώ κυβερνώντας την για δεκαετίες. Το έκαναν για να επιταχύνουν την αποσύνθεση και την τελική κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ. Για να τελειώσει η Ελπίδα, να καεί η εναλλακτική και για να τιμωρήσουν τον λαό για το ηχηρό και περήφανο ΟΧΙ που τόλμησε να τους πετάξει στη μούρη.
Το ψήφισε όμως και η ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, με το τρόπο της, με αυτό που είναι και πάντα ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ. Δημοκρατικός, ανοιχτός, διαφορετικός. Υποκλίνομαι στους συντρόφους και τις συντρόφισσες για ό,τι και αν ψήφισαν. Ξέρω ότι το έκαναν με βασικό κριτήριο τον σκληρό εκβιασμό. Δεν τους ξεχωρίζω ανάμεσα «στους Ναι» και «στους Όχι», γιατί γνωρίζω ότι οι συνειδήσεις ολονών τους βιάστηκαν. Θα έχουν για πάντα την αλληλεγγύη μου για αυτό, γιατί και αυτούς θα τους ακολουθεί για πάντα αυτή η επιλογή τους.
Όμως: Το ακόμα μεγαλύτερο στοίχημά μας ως ΣΥΡΙΖΑ και Αριστερή Κυβέρνηση και Πρωθυπουργός, τώρα παίζεται. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει άλλη επιλογή από το μείνει ενιαίος, ενωμένος, δυνατός και αναδιοργανωμένος. Να συνεχίσει μαζί με τον Λαό του μεγάλου ΟΧΙ και τη Νεολαία, τον πόλεμο μέχρι την τελική επικράτηση. Από κοινού να επεξεργαστεί την εναλλακτική διέξοδο από την παγίδα του χρέους, της λιτότητας, του νομίσματος και της εποπτείας. Χωρίς κανενός είδους αυταπάτες και μετρώντας καλά τις δυνάμεις του στην Ελλάδα και την Ευρώπη.
Η Κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός από σήμερα οφείλουν να βάλουν σε εφαρμογή το Αριστερό πρόγραμμα ανασυγκρότησης της Χώρας, της Κοινωνίας, της Οικονομίας. Ναι, μέσα σ’ αυτά τα καινούργια ασφυκτικά πλαίσια, γιατί η Αριστερά είναι παντός καιρού, όχι όμως παντός σχεδίου.
– Να φορολογήσει σκληρά τον πλούτο, να πατάξει τη διαπλοκή, να αλλάξει τη δημόσια διοίκηση, να οικοδομήσει καλές πρακτικές διακυβέρνησης αλλά κυρίως εναλλακτικές μορφές λειτουργίας της οικονομίας ιδιαίτερα στον κοινωνικό τομέα.
– Να μεταρρυθμίσει τη δικαιοσύνη, να διαχωρίσει το κράτος από την εκκλησία φορολογώντας δίκαια την περιουσία της.
– Να τελειώνει με την καταστολή και το παρακράτος.
– Να αλλάξει το πλαίσιο των ΜΜΕ.
– Να αποδώσει ευθύνες για την καταστροφή της χώρας.
– Να δώσει όραμα και διέξοδο στη Νεολαία.
– Να μην επιτρέψει στα γνωστά πιράνχας να καταβροχθίσουν και το επόμενο πακέτο στήριξης.
– Να προστατέψει, τέλος, και να ενισχύσει όλους και όλες εκείνους/ες που μέχρι σήμερα πληρώνουν τα βάρη της λιτότητας.
Τότε όλος αυτός ο καλός ο κόσμος, ο μέγας, που μας έφερε μέχρι εδώ, θα ενισχύσει την στήριξη αυτού του αγώνα, τη στήριξη στον Πρωθυπουργό και την Κυβέρνηση και θα πολεμήσει μαζί μας για την τελική νίκη. Θα τον πείσουμε μόνο αν ο απαραίτητος αυριανός ανασχηματισμός της κυβέρνησης πιστοποιήσει αυτή την σαφή αριστερή στροφή, τόσο σε επίπεδο προσώπων όσο και σε επίπεδο πολιτικών σχεδίων, διορθώνοντας τα αναμενόμενα λάθη, τις παραλείψεις και τις αστοχίες, της πρώτης απόπειρας.
Ο κόσμος της Αριστεράς, ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ, ο κόσμος του ΟΧΙ το περιμένει αυτό για να ξαναβρεί την ψυχή του και την απαραίτητη ανατροφοδότηση που χρειάζεται για την επόμενη μακρόχρονη σκληρή μάχη.
Γιώργος Χονδρός
ΣΥΡΙΖΑ
