Με ερώτηση που κατέθεσε στη Βουλή το ΚΚΕ καταγγέλλει την παράδοση πανεπιστημιακών δασών προς «αξιοποίηση».
Αναφέρεται συγκεκριμένα σε ρύθμιση στον νόμο – πλαίσιο που προωθεί η κυβέρνηση, όπου προβλέπεται η κατάργηση των ΝΠΔΔ που μέχρι σήμερα διαχειρίζονται το Αγρόκτημα του Τμήματος Γεωπονίας του ΑΠΘ και τα πανεπιστημιακά δάση στον Ταξιάρχη Χαλκιδικής και στο Περτούλι Τρικάλων, και η ένταξή τους στη δικαιοδοσία της αναβαπτισμένης Εταιρείας Αξιοποίησης και Διαχείρισης Περιουσίας του ΑΠΘ.
Οπως τονίζει , η κίνηση αυτή βρίσκεται στην κατεύθυνση εμπορευματοποίησης των πανεπιστημίων, ακολουθώντας τον ίδιο δρόμο με τη Λέσχη του ΑΠΘ, όπως και τις Λέσχες των υπόλοιπων πανεπιστημίων.
Ταυτόχρονα, επίσης, το ΚΚΕ είχε αναδείξει ότι ανοίγει ο δρόμος και για την υπονόμευση των εργασιακών δικαιωμάτων, όπως των 50 περίπου δασεργατών και των άλλων εργαζομένων στο Δάσος Περτουλίου, οι οποίοι είχαν εκδηλώσει την αντίθεση τους με υπομνήματα που κατέθεσαν μαζικοί φορείς της περιοχής.
Η ρύθμιση αυτή, συνεχίζει, «αποτελεί ακόμα μια ψηφίδα στο έργο όλων των κυβερνήσεων, που προωθούν τη στρατηγική της ΕΕ, που αντιλαμβάνονται ως αναβάθμιση την επιχειρηματική λειτουργία των πανεπιστημίων, που μειώνουν την κρατική χρηματοδότηση, “υμνούν” την αυτοχρηματοδότηση των ιδρυμάτων και τη λειτουργία τους με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.
Οσο και να αλλάζουν οι κυβερνήσεις, τα κεντρικά σημεία των νόμων Διαμαντοπούλου το 2011 (με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ) και Γαβρόγλου το 2018 (με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ) όχι μόνο δεν καταργούνται, αλλά εφαρμόζονται πλήρως».
Κλείνοντας επισημαίνει για την εξέλιξη αυτή ότι αποδεικνύει πόσο κάλπικο ήταν το ενδιαφέρον της κυβέρνησης για τη δημιουργία και την αξιοποίηση υποδομών για τις ανάγκες των φοιτητών.
Ήδη έναν χρόνο μετά τη αλλαγή οι εξελίξεις επιβεβαίωσαν τις ανησυχίες αυτές.
Φέτος δεν έγινε υλοτόμηση στο Δάσος Περτουλίου παρά τις προβλέψεις του δεκαετούς σχεδίου Διαχείρισης και οι δασεργάτες αναγκάστηκαν να αναζητήσουν δουλειά σε άλλες περιοχές για να μην μείνουν εντελώς άνεργοι.
Αλλά και οι άλλοι εργαζόμενοι στο δάσος αυτό βρίσκονται κυριολεκτικά στον αέρα.
Ξυλεία για τις ανάγκες θέρμανσης του χειμώνα δεν έχει δοθεί ακόμη στους κατοίκους του χωριού, ενώ τα όποια έργα γίνονταν στο δάσος έχουν σταματήσει, καθαρισμός κ.λ.π., με ότι κινδύνους αυτό μπορεί να συνεπάγεται.
