Mα ποιοι είναι όλοι αυτοί οι απίθανοι, ποιες είναι όλες αυτές οι τηλεπερσόνες που μας μοστράρουν και θεωρούν δεδομένο ότι όλοι μας γνωρίζουμε; Και γιατί θεωρούν ότι μας ενδιαφέρουν, τα διαζύγια τους, οι σχέσεις τους, τα ταξίδια τους, τι τρώνε και τι πίνουν, που διασκεδάζουν και ποια είναι η άποψη τους επί παντός επιστητού;
Με ποιο τρόπο είναι ωφέλιμοι στον νέο, το παιδί, τον γερό, την γυναίκα, τον εργαζόμενο, φυσικά τον άνεργο και την νοικοκυρά; Γιατί αποτελούν στοιχεία επικαιρότητας και προβολής, όλα αυτά τα θηλυκά, αρσενικά και ουδέτερα νούμερα;
Ποιοι είναι όλοι αυτοί οι απίθανοι που θέλουν να γίνουν εκπρόσωποι μας στην Ευρώπη;
Πόσοι εξ αυτών κατέχουν, τα εθνικά ζητήματα, τους ευρωπαικούς και παγκόσμιους συσχετισμούς, ώστε να πιστεύουν ότι μπορούν να κάνουν καλύτερη την ζωή μας; Πόσοι εξ αυτών έστω, έχουν μια παραδειγματική πορεία, που με κάποιο τρόπο συνεισφέρει στον προβληματισμό, κοινωνικών, αναπτυξιακών, δομικών, περιβαλλοντικών κατευθύνσεων, εθνικών και ευρωπαϊκών; Πόσοι εξ αυτών έχουν τα κότσια, εν τελεί, να σταθούν απέναντι στα lobbies που επηρεάζουν και ενισχύουν τις ευρωπαϊκές θέσεις;
Ποιοι είναι αυτοί που επιλέγουν την μία ή την άλλη είδηση, κατά το δοκούν προφανώς και την προβάλλουν ως το Α και το Ω της επικαιρότητας και του ενδιαφέροντος του κάθε πολίτη;
Πόσοι, από όλους αυτούς, έχουν πραγματική εικόνα του μοναχικού καθημερινού αγώνα του μέσου Έλληνα; Πόσοι γνωρίζουν ότι τα χρήματα που καταφέρνει να φτάσουν ως το νοικοκυριό του, φτάνουν μόνο για το πρώτο μισό του μήνα;
Πόσοι γνωρίζουν ότι παρά πολλοί Έλληνες κάνουν δυο και τρεις δουλειές για να επιβιώσουν; Πόσοι γνωρίζουν οτι χιλιάδες αγρότες έχουν αλλάξει επάγγελμα; Πόσοι γνωρίζουν ότι ένα πολύ μεγάλο κομμάτι παραγωγικής γης μένει ακαλλιέργητο;
Πόσοι γνωρίζουν ότι πάνω απ’ τις μισές οικογένειες έχουν τουλάχιστον ένα παιδί στο εξωτερικό, μετανάστη, με λιγότερα προνόμια από γηγενείς, αλλά και ασιάτες, οι οποίοι λαμβάνουν τα πιο ευφάνταστα επιδόματα χωρίς να προσφέρουν τίποτα;
Ή ότι οι νέες οικογένειες δεν τεκνοποιούν γιατί δεν ξέρουν αν μπορούν να μεγαλώσουν ένα παιδί;
Θα μπορούσα να διατυπώσω πολλές ακόμη απορίες μου. Έχει νόημα; Κανένα ίσως. Θέλησα απλά να μοιραστώ κάποιες από αυτές, μαζί σας, με την σκέψη ότι το μοίρασμα, συχνά, έχει την αξία του.
Elena Namini
Καλώς ήρθες στην πραγματικότητα του καπιταλισμού, του αστικού κράτους και των μέσων παραπληροφορησης και πλύσης εγκεφάλου. Σε αυτή την πραγματικότητα ΔΕΝ υπάρχουν αξίες όπως π.χ ενδεικτικά να αναφέρω, αξιοκρατία, λογική, ισηγορία, ισονομία, ίσες ευκαιρίες, δικαιοσύνη, ισότητα, αλληλεγγύη, ανθρωπισμό, περιβαλλοντική συνείδηση, πολιτιστική εξύψωση κλπ κλπ