Ποιος εγγυάται ότι θα αντέξουν τα κτίρια στον επόμενο μεγάλο σεισμό; – του Γιώργου Καΐκη
Γιώργος Καΐκης ,μέλος της Επιτροπής Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ ,
δημοτικός σύμβουλος Τρικκαίων.
Οι δύο καταστροφικοί σεισμοί που έγιναν στις 6 Φλεβάρη με επίκεντρο τη νοτιοανατολική Τουρκία, κοντά στη Συρία ,ξυπνούν μνήμες από ισχυρούς καταστροφικούς σεισμούς στη χώρα μας και φέρνουν στο προσκήνιο για ακόμα μια φορά το ζήτημα της αντισεισμικής θωράκισης και προστασίας.
Δικαιολογημένα ανησυχούν οι εργατικές λαϊκές οικογένειες. Αναρωτιούνται τι θα συμβεί στη χώρα μας με έναν αντίστοιχο σεισμό. Κάτι που δεν μπορεί να αποκλειστεί, γιατί είμαστε η 1η σεισμογόνος χώρα στην Ευρώπη και 6η στον κόσμο.-
Το ερώτημα που τίθεται είναι το εξής: Από τη στιγμή που γνωρίζεις ότι θα γίνει στο εγγύς μέλλον ένας σεισμός αναλόγου μεγέθους τι κάνεις? Αυτό όμως το ερώτημα δεν τίθεται γενικά, η ακόμα καλυτέρα δεν είναι ένα ατομικό ερώτημα που παίρνει και ατομική απάντηση. Είναι ερώτημα που απευθύνεται στο κράτος, στους αρμόδιους που λέμε.
Η προσπάθεια εφησυχασμού του λαού, από την κυβέρνηση ,με το επιχείρημα ότι εμείς έχουμε σύγχρονο αντισεισμικό κανονισμό δεν μπορεί να σταθεί.
Τα κτίρια, σε ποσοστό της τάξης του 60%, είναι κατασκευασμένα χωρίς καθόλου αντισεισμικούς κανονισμούς ή με τον παλιό αντισεισμικό κανονισμό του 1959 με σημαντικές αδυναμίες και ελλείψεις. Ο δεύτερος αντισεισμικό είναι του 1985 και ο πιο σύγχρονος ,που με κάποιες τροποποιήσει ισχύει μέχρι σήμερα, το 1993. Δηλαδή, έχουν περάσει 30 ολόκληρα χρόνια από τον πιο πρόσφατο αντισεισμικό κανονισμό .
Από τα 117 σχολικά κτίρια που λειτουργούν (νηπιαγωγεία ,δημοτικά, γυμνάσια, λύκεια) τα 45 έχουν κατασκευασθεί πριν το 1985, δηλαδή με έναν υποτυπώδη αντισεισμικό κανονισμό, ενώ τα 25 σχολεία έχουν ηλικία 50 ετών και άνω. Υπάρχουν σχολεία που κτίσθηκαν το 1950, το 1934 ακόμα και το 1874! χωρίς να έχουν υποβληθεί ποτέ σε ουσιαστικό αντισεισμικό έλεγχο.
Επίσης στο πλαίσιο διάφορων προγραμμάτων, χρηματοδοτείται το « πρασίνισμα» σχολικών κτιρίων. Αναβαθμίζονται δηλαδή ενεργειακά για τα οποία όμως δεν είναι διασφαλισμένη η στατική τους επάρκεια όπως π.χ το 1 γυμνάσιο, το 5 λύκειο- γυμνάσιο, το 9 δημοτικό, ενώ το 2 λύκειο «περιμένει» αρκετά χρόνια τις «ηλίου φαεινότερες»αναγκαίες παρεμβάσεις.
Γιατί λοιπόν δεν έχει προχωρήσει ο αντισεισμικός έλεγχος, γιατί δεν έχουν παρθεί όλα τα μέτρα αντισεισμικής θωράκισης?
Γιατί πολύ απλά το ζήτημα της αντισεισμικής θωράκισης, όπως και το καθετί που αφορά την πρόληψη από μια φυσική καταστροφή έως μία ασθένεια, μπαίνουν στη ζυγαριά του «κόστους οφέλους»
Γιατί στον καπιταλισμό το αστικό κράτος ,όσο επιτελικό και αν είναι, όσο ψηφιακά μετασχηματισμένο και να είναι όλα θα τα λογαριάζει με τη βασική του αρχή, το κέρδος.
Γιατί το σύγχρονο αστικό κράτος ,οποιαδήποτε απόχρωση και αν έχει, έχει επιλέξει συνειδητά ότι τέτοιου είδους ζητήματα που αφορούν την πρόληψη φυσικών καταστροφών «δεν συμφέρουν και άρα δεν είναι επιλέξιμα». Έτσι εξηγείται γιατί είναι σε προτεραιότητα π.χ να δίνουν ένα «σκασμό» λεφτά για αναπλάσεις και αισθητικές αναβαθμίσεις στο κέντρο της πόλης μας προκειμένου να «εξυπηρετηθεί» το τουριστικό προϊόν της περιοχής μας.
Ως εδώ και μη παρέκει. Εδώ και τώρα ουσιαστικά βήματα αναβάθμισης των αντισεισμικών ελέγχων σε κατασκευές και έργα υποδομής, που καμία κυβέρνηση διαχρονικά δεν έκανε. Οι ευθύνες των αστικών κυβερνήσεων των τελευταίων δεκαετιών είναι τεράστιες. Η ίδια η ζωή αποδεικνύει ότι ο πραγματικός αντίπαλος είναι η πολιτική που αντιμετωπίζει και την αντισεισμική προστασία ως εμπόρευμα και καθορίζει το επίπεδο προστασίας με βάση τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου .Και επειδή είναι ζήτημα προτεραιότητας, πολιτικής επιλογής που στα πλαίσια αυτού του κοινωνικοοικονομικού συστήματος θα βρίσκεται πάντα στην τελευταία θέση οποιασδήποτε λίστας, ας πούμε και κάτι «κολλημένο» .Τη λύση και σε αυτό το ζήτημα θα την δώσει ένα άλλο κράτος, το εργατικό. Ένα κράτος που στην προτεραιότητά του έχει τον ίδιο τον εργαζόμενο και την οικογένεια του, από το πιο μικρό έως την ίδια του τη ζωή.
Οι προτάσεις που έχει καταθέσει το ΚΚΕ σε ότι αφορά και το ζήτημα της προστασίας από φυσικές καταστροφές τέτοια κατεύθυνση έχουν.
Το ΚΚΕ «δεν μασάει τα λόγια του» όταν κινδυνεύουν ανθρώπινες ζωές και την ίδια στιγμή να μιλάμε για κόστη και οφέλη. Αυτά δεν μπαίνουν στο ζύγι, δεν αποτιμώνται.
Σε αυτές τις συνθήκες είναι πολύ σημαντική η συνειδητοποίηση της θέσης ότι « μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό, στον δρόμο της ανατροπής , με πιο δυνατό ΚΚΕ», αυτό να εκφραστεί αποφασιστικά και στην επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση , ώστε να δυναμώσει η πάλη για την κατάκτηση τέτοιων ουσιαστικών μέτρων, να δοθεί ώθηση στο διεκδικητικό κίνημα και να συσπειρωθούν εργατικές – λαϊκές δυνάμεις στον δρόμο της ανατροπής.
