Δεν ήταν κάτι πρωτόγνωρο. Το έχουμε ξαναζήσει στο πρόσφατο παρελθόν. «Ηρωες» παίκτες τηλεριάλιτι έχουμε φτιάξει πολλούς. Γιατί η σύγχρονη νεοελληνική πραγματικότητα θέλει τέτοιους «ήρωες».
Ισως γιατί δεν έχει πραγματικούς ήρωες για να στηριχθεί. Ισως γιατί τελικά η «ηρωοποίηση» (όπως και η αγιοποίηση) είναι μια απλή διαδικασία. Χωρίς κριτήρια, χωρίς αξίες, χωρίς ιδανικά.
Έτσι και χθες είδαμε φωτογραφίες από τα Φλαρσαλα όπου ένας «ήρωας» τηλεριάλιτι επιβίωσης επέστρεψε στην πατρίδα του και αποθεώθηκε.
Πλήθος κόσμου, η πλατεία ήταν γεμάτη (όχι με το νόημα που ’χει κάτι από γιορτή, που έλεγε και ο Νιόνιος). Καπνογόνα, φωτοβολίδες, συνθήματα, ιαχές χαράς, περηφάνειας, συγκίνησης για το… άξιο τέκνο της περιοχής.
Δεν ήταν ο νικητής του ριάλιτι. Αλλά ήταν ο «νικητής» στις καρδιές των συμπολιτών του. Ηταν ο σύγχρονος ήρωάς τους, ο Αχιλλέας τους.
«Καλώς ήρθατε στην πόλη των Μυρμιδόνων» φώναξε ο… Τσακατσούκας στον γεμάτο περηφάνια και συγκίνηση λόγο του.
Και το κοινό παραληρούσε. Τραβούσε βίντεο και φωτογραφίες, ζητούσε σέλφι και αυτόγραφα για τον… σπουδαίο ομηρικό πολεμιστή, το γέννημα – θρέμμα της γης τους.
Ναι, ίδιες εικόνες έχουμε δει και σε άλλες πόλεις της πατρίδας με την επιστροφή των «ηρώων» ριάλιτι.
Και πλήθος κόσμου, ίσως περισσότερο από αυτούς που συγκεντρώνονται για να υποδεχθούν τον πρωθυπουργό και τους αρχηγούς των κομμάτων στις περιοδείες τους.
Θα πει κανείς; Σιγά μην πάω να ακούσω τους πολιτικούς; Τι έχουν να μου προσφέρουν;
Ενώ ο «ήρωας» του ριάλιτι; Προσφέρει ξενοιασιά, χαλάρωση, είναι το πρότυπο της εποχής μας. Της εποχής της εικόνας, της «στημένης» ζωής, τηλεοπτικής και πραγματικής.
Της ζωής των social media και όπως αυτή καθρεπτίζεται στους τηλεοπτικούς δέκτες.
Δέκα νέους να ρωτήσεις σήμερα τι θα προτιμούσαν να γίνουν; Πρωθυπουργοί για να προσφέρουν στον τόπο ή «ήρωες» ριάλιτι που προσφέρει πρόσκαιρη δόξα, φήμη, αναγνωρισιμότητα, ενδεχομένως και αρκετά λεφτά, είναι σίγουρο ότι οι περισσότεροι θα επέλεγαν το δεύτερο.
Επάγγελμα… διάσημος είναι η μόδα της εποχής μας. «Ηρωας» της τηλεόρασης, influencer του instagram, σχολιαστής του facebook.
Ενίοτε αγράμματος, αδαής για τις σύγχρονες προκλήσεις και τα διακυβεύματα της εποχής, αδιάφορος για τον διπλανό, για τα κοινωνικά κινήματα, για την αλληλεγγύη, για την καλοσύνη, για την κοινωνική προσφορά.
Αρκεί να είσαι… Τσακατσούκας και καθάρισες στη ζωή;
Όμως, δεν είναι αυτά τα πρότυπα, η επίφαση δόξας και τιμής δεν μπορεί να είναι το μέτρο της ζωής μας.
Και στο κάτω – κάτω, πόσοι από αυτούς τους… Μυρμιδόνες των ριάλιτι έγιναν πραγματικά πρότυπα για τους νέους, μόλις πέρασε η χρυσόσκονη της διασημότητας;
Το πολύ – πολύ καμιά συμμετοχή σε τηλεοπτικό πάνελ που επιδίδεται στο κουτσομπολιό. Αντε η… ελεύθερη είσοδος στα μπαρ και το «κλεισμένο» τραπέζι στα μπουζούκια για τον παίκτη του ριάλιτι.
Μετά από λίγο καιρό όλοι και όλα ξεχνιούνται, νέους «ήρωες» δημιουργεί η τηλεόραση, νέα… πρότυπα φτιάχνονται από άξιους σκηνοθέτες που κάνουν το τίποτε να μοιάζει με σπουδαίο.
Η αλήθεια είναι ότι πρέπει να αλλάξουμε προτεραιότητες. Να δούμε τη ζωή αλλιώς και να μάθουμε στα παιδιά μας να βλέπουν τι είναι αληθινό πρότυπο. Τι είναι ήρωας και τι ένας άνθρωπος που θα διακριθεί σε κάποιο τομέα.
Και πρέπει να μάθουμε για ποιους πρέπει να πανηγυρίζουμε, ποιους πρέπει να αποθεώσουμε. Ηρωας θα πρέπει να είναι αυτός που με αυτοθυσία προστατεύει την πατρίδα του, την οικογένειά του, τους αγαπημένους τους.
Ηρωας μπορεί να είναι κάποιος που διακρίνεται στον επαγγελματικό στίβο, που κάνει σπουδαία πράγματα για τον κόσμο.
Ηρωας μπορεί να είναι κάθε απλός, καθημερινός άνθρωπος που γίνεται καλύτερος και κάνει καλύτερο τον κόσμο που ζει.
Αλλά ήρωας δεν μπορεί να είναι όποιος προάγει την ευτέλεια, τη φτήνια, την πρόσκαιρη δόξα.
Bασίλης Κανέλης
Άραγε πόσοι θα συνέρρεαν, εάν ο εν λόγω …Μυρμιδών είχε ανακαλύψει το φάρμακο για την Covid-19;
Φυσικό ήταν να τον τιμήσει η ιδιαιτέρα του πατρίδα, όπως και αυτός τίμησε τον τόπο του και την Θεσσαλία, όταν μετά από κάθε του νίκη αναφωνούσε το όνομα τους!!! Αυτό βλέπω σχολιάστηκε αρνητικά και ειρωνικά δίδοντας μάλιστα και υπέρμετρη διάσταση, εν αντιθέσει με εκείνο το πλήθος πολιτών που με την σύσσωμη παρουσία των αρχών υποδέχετο εκείνο το απεχθές ξόανο ΑΜΑΛ, που κάποια ΜΚΟ περιέφερε σε πόλεις της Ελλάδος μεταξύ των οποίων και τα Τρίκαλα, με πομπές, επισημότητες, πύρινους λόγους, λουλούδια και στεφάνια. Και όποιος τότε είχε εκφράσει την αντίθεσή του γι’ εκείνο το παραμύθι δέχθηκε τα γνωστά «ρατσιστής» και «φασίστας». Και να σας πώς προτιμώ χίλιες φορές να επευφημούν έναν νέο που έστω μέσα από ένα reality πρόβαλλε τον τόπο του, παρά να βλέπω πλήθη να χειροκροτούν κάποιους που πρόδωσαν τον τόπο τους ψηφίζοντας απαράδεκτες συμφωνίες και συνθήκες!!!!