Έντονες είναι οι αντιδράσεις των 150.000 μονίμων και αναπληρωτών εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης για την πρόσφατη Εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας που αφορά στην υποχρεωτική παραμονή στα σχολεία 30 ώρες εβδομαδιαίως.
Είναι φανερό ότι το Υπουργείο Παιδείας επιχειρεί με κάθε τρόπο να υλοποιήσει τη συμφωνία με τους «θεσμούς» για την υποχρεωτική παραμονή των εκπαιδευτικών στο σχολείο, παρά τις περί αντιθέτου δηλώσεις του Υπουργού Παιδείας στη βουλή την ημέρα ψήφισης του πολυνομοσχεδίου που τροποποιεί την αντίστοιχη διάταξη του ν.1566/1985. Η νέα εγκύκλιος του Υπουργείου Παιδείας επιβεβαιώνει ότι γίνεται προσπάθεια να εξειδικευθεί επί το δυσμενέστερο η νέα νομική διάταξη.
Η υποχρεωτική παραμονή των εκπαιδευτικών για 30 ώρες την εβδομάδα οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε αύξηση του διδακτικού ωραρίου των εκπαιδευτικών, είτε άμεσα με στόχο την μείωση των αναγκών σε εκπαιδευτικό προσωπικό, είτε έμμεσα μέσω εκπαιδευτικών δράσεων όπως η επίβλεψη σχολικών γευμάτων για την Πρωτοβάθμια, οι Δημιουργικές και οι Ερευνητικές εργασίες για τη Δευτεροβάθμια. Παράλληλα προστίθενται και οι απαράδεκτες διαδικασίες αξιολόγησης της σχολικής μονάδας.
Όπως είναι γνωστό οι Έλληνες εκπαιδευτικοί είναι οι μόνοι εκπαιδευτικοί στην Ευρώπη οι οποίοι πέρα από τα διδακτικά τους καθήκοντα έχουν επωμιστεί, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, ένα ατελείωτο φόρτο γραφειοκρατικών ευθυνών μέσα στη σχολική μονάδα, την ίδια ώρα που έχουν και το ρόλο του ψυχολόγου, του φύλακα, κλπ. Την ίδια ώρα οι εκπαιδευτικοί είναι ίσως από οι μοναδικοί εργαζόμενοι που μεταφέρουν εργασία στο σπίτι, καταναλώνοντας αθέατα εκατοντάδες εργατοώρες ετησίως στη διόρθωση των εργασιών των μαθητών τους αλλά και στην προετοιμασία των μαθημάτων τους. Παράλληλα δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς ότι οι εκπαιδευτικοί στη χώρα μας είναι οι μοναδικοί εργαζόμενοι του δημοσίου τομέα οι οποίοι δεν είναι, σε μεγάλο ποσοστό, πλήρους και μοναδικής απασχόλησης στο σχολείο που εργάζονται καθώς, σχεδόν ένας στους τρεις, «γυρνοβολάει» σε 2,3,4 και 5 σχολικές μονάδες, πληρώνοντας, αυτή την «πρωτοτυπία», με δικά του χρήματα τις μετακινήσεις και βέβαια με εξουθένωση και «τσάκισμα» του εκπαιδευτικού του έργου.
Είναι βέβαιο ότι και με τα νομοθετήματα που θα ακολουθήσουν θα επιχειρηθεί η θεσμοθέτηση σειράς ρυθμίσεων οι οποίες σε συνδυασμό με τις, ήδη αποφασισμένες, συγχωνεύσεις, και τους μηδενικούς διορισμούς στην εκπαίδευση θα εντείνουν το εκρηκτικό κλίμα στην εκπαίδευση.
ΔΟΕ: Δεν θα το εφαρμόσουμε!
Μετά και την δημοσιοποίηση της εγκυκλίου για το νέο ωράριο, οι Ομοσπονδίες των εκπαιδευτικών “χτυπάνε τα τύμπανα του πολέμου” ανακοινώνοντας πως δεν θα εφαρμοστεί το 30ωρο και πως θα αποτρέψουν την επιβολή του.
«Δεν αλλάζει τίποτα σε σχέση με το 30ωρο», διαβεβαίωσε στις 30 Ιανουαρίου ο Υπουργός Παιδείας το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. Στο ίδιο πνεύμα και η ανακοίνωση του Υπουργείου λίγες μέρες πριν την ψήφιση του Ν. 4512/2018, αλλά και η ίδια η εισηγητική έκθεση του νομοσχεδίου που αναφερόταν σε ενδεικτική απαρίθμηση περιπτώσεων. Και αν με το άρθρο 245 του Ν. 4512/2018, το Υπουργείο επιχειρεί, μέσω της αναλυτικής απαρίθμησης περιπτώσεων υποχρεωτικής παραμονής των εκπαιδευτικών στο σχολείο στα όρια του 30ωρου, να επιβάλει την 30ωρη παραμονή με το κλίμα εκφοβισμού και επιβολής που δημιουργεί, με την εφαρμοστική εγκύκλιο 14181/ΓΔ4/26-1-2017 εντείνει τις προσπάθειές του για επιβολή της υποχρεωτικής παραμονής με διατύπωση η οποία έρχεται σε αντίθεση ακόμα και με τον ίδιο τον νόμο (τον οποίο σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αλλάξει».
Mε ανακοίνωση της η ΔΟΕ τονίζει: «Το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. καλεί τους συλλόγους διδασκόντων (κυρίαρχο και αποφασιστικό όργανο διοίκησης των σχολικών μονάδων) να συνεχίσουν να εργάζονται στο σχολείο όπως έκαναν μέχρι σήμερα και να μην εφαρμόσουν καμιά εντολή για υποχρεωτική παραμονή στο σχολείο για 30 ώρες την εβδομάδα».
Παράλληλα η ΔΟΕ καλεί τους Διευθυντές των σχολικών μονάδων και τους Διευθυντές Εκπαίδευσης να μην επιχειρήσουν να εφαρμόσουν, παράνομες και αυταρχικές, λογικές υποχρεωτικής παραμονής των εκπαιδευτικών στο σχολείο ενώ τονίζει ότι το Υπουργείο οφείλει να αποσύρει άμεσα την απαράδεκτη και παράνομη εγκύκλιο κάτι που θα έπρεπε να έχει ήδη πράξει και για τα άρθρα του νόμου 4512/2018 για το 30ωρο και τις συγχωνεύσεις των σχολικών μονάδων.
Οδηγίες προς εκπαιδευτικούς εξέδωσε η ΟΛΜΕ
Με τη σειρά της η ΟΛΜΕ σχετικά με το ζήτημα της παραμονής των εκπαιδευτικών στα σχολεία, καλεί τους εκπαιδευτικούς να ακολουθήσουν τα ακόλουθα: «Να εκτελούν κανονικά το ωράριο τους σύμφωνα με το ωρολόγιο πρόγραμμα διδασκαλίας καθώς και τα εξωδιδακτικά καθήκοντα που τους έχουν ανατεθεί με απόφαση του Συλλόγου Διδασκόντων. Είναι προφανές ότι με τη λήξη αυτών των εξωδιδακτικών καθηκόντων να αποχωρούν από το σχολείο».
Παράλληλα η ΟΛΜΕ καλεί τους Διευθυντές των σχολικών μονάδων να κινηθούν σύμφωνα με τις θέσεις του κλάδου υπερασπίζοντας τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών καθώς «σε περίπτωση που η Διεύθυνση σχολείου αποφασίσει διαφορετικά, το ΔΣ της ΟΛΜΕ και τα ΔΣ των ΕΛΜΕ θα αντιδράσουν άμεσα».
Δραματική επιβάρυνση τα 10 τελευταία χρόνια
Αν και ο επίσημος κρατικός λόγος χέρι χέρι με τις ηλεκτρονικές μας κουβερνάντες, τα ΜΜΕ και τους παλατιανούς δημοσιογράφους πασχίζουν να πείσουν την κοινή γνώμη ότι οι εκπαιδευτικοί είναι οι «τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας», ότι εργάζονται ελάχιστες ώρες την ημέρα και λίγους μήνες τον χρόνο, όλες οι έρευνες αποδεικνύουν εδώ και πολλά χρόνια ότι το επάγγελμα του εκπαιδευτικού κατέχει μια από τις πρώτες θέσεις στον κατάλογο των στρεσογόνων επαγγελμάτων καθώς από τα πλέον συνήθη προβλήματα που σχετίζονται με την εργασία είναι το άγχος σε ποσοστό 28% και η επαγγελματική εξουθένωση σε ποσοστό 23%.
Το μέσο εβδομαδιαίο διδακτικό ωράριο στην Ελλάδα είναι 20,5 ώρες, την ώρα που ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι 20. Μάλιστα, το μέγιστο ωράριο των 23 ωρών είναι ένα από τα μεγαλύτερα πανευρωπαϊκά, καθώς μόνο στη Γερμανία (28 ώρες), στη Φινλανδία, στο Βέλγιο και στην Κύπρο (24 ώρες) συναντάμε εκπαιδευτικούς που διδάσκουν εβδομαδιαίως περισσότερες ώρες από έναν Έλληνα καθηγητή με λιγότερα από έξι χρόνια υπηρεσίας. Αξίζει, επίσης, να σημειωθεί ότι σε κάποιες περιπτώσεις οι παραπάνω ώρες διδασκαλίας συνοδεύονται από υψηλότερες αποδοχές ή μικρότερο αριθμό μαθητών ανά τάξη.
Οι εργάσιμες εβδομάδες είναι 39 στη χώρα μας, έναντι 38 του ευρωπαϊκού μέσου όρου. Το περίφημο δίμηνο των καλοκαιρινών διακοπών συναντάται, εκτός από την Ελλάδα, στην Αυστρία (2,5μήνες), το Βέλγιο, την Κύπρο, τη Γαλλία, το Λουξεμβούργο, τη Μάλτα, την Πολωνία, την Ισπανία και τη Β. Ιρλανδία, ενώ στις υπόλοιπες χώρες οι διακοπές είναι διάσπαρτες κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους.
Οι ετήσιες ημέρες διδασκαλίας είναι πράγματι λιγότερες (153 έναντι 176), αυτό ωστόσο οφείλεται αποκλειστικά στην σχεδόν δίμηνη μετατροπή των σχολείων σε εξεταστικά κέντρα κατά τις περιόδους του Ιουνίου και του Σεπτεμβρίου. Αυτός είναι και ο βασικός παράγοντας που συμβάλει στο να εμφανίζονται οι Έλληνες εκπαιδευτικοί ότι διδάσκουν λιγότερο του διεθνούς μέσου όρου ετησίως.
Τέλος, ένα ζήτημα για το οποίο σπάνια γίνεται λόγος είναι η μισθολογική απαξίωση, καθώς όποιον μισθολογικό δείκτη και αν επιλέξει κανείς είναι ξεκάθαρο ότι οι Έλληνες εκπαιδευτικοί κατατάσσονται στους χειρότερα αμειβόμενους πανευρωπαϊκώς.
