"Δημοσιογραφία είναι να δημοσιεύεις αυτά που κάποιος άλλος δεν θέλει να δημοσιευθούν." - Τζορτζ Όργουελ

23.3 C
Trikala

”Πόσοι κούκοι φέρουν την άνοιξη;”

lafarm

Σχετικά άρθρα

Xatzithoma_zoi
Ζωή Χατζηθωμά : Θα ήθελα, αλλά δεν έτυχε να βαφτίσω ποτέ. Οι δίδυμες όμως κόρες μιας οικογένειας από την Αλβανία, που γνωρίζω χρόνια, δεκάχρονες και σκανδαλιάρικες τρελοκοτσιδούλες με φωνάζουν ”νονά” από μικρές. Ίσως σαν παιχνίδι αγάπης, ίσως επειδή…πληρώ τις προϋποθέσεις της καλής νονάς, κι ας μην τις έχω βαφτίσει εγώ. Ίσως πάλι, γιατί έχω μυαλό δεκάχρονου και κάνουμε καλή παρέα!

Μένουμε κοντά, τις βοηθάω κάπου κάπου στα μαθήματα, οι δικοί της δίνουν αξιοπρεπή αγώνα για ζωή και επιβίωση. Χθες το απόγευμα, αφού θα χαθούμε για λίγο καιρό λόγω διακοπών, με έβγαλαν βόλτα για καφέ. Μεταξύ σοβαρών και αστείων που λέγαμε και μέσα σε γέλια, γυρίζει η μία από τις δυο και μου λέει ξαφνικά και κοιτώντας με με νόημα: ”Νονά, δεν κοιμάσαι καλά;

Τα μάτια σου είναι κομμένα, αφού τώρα δε δουλεύεις, να ξακουράζεσαι!…” Ένα θα σας πω, τη γλύκα που πήρα, ούτε από σοκολατίνα! Ζάχαρο έπαθα η δόλια και το άφησα να φανεί στα μάτια τα κουρασμένα με δάκρυα τρόπαια!
Είναι ωραίο να μεγαλώνεις και να σε προσέχουν.

Αλλά, όταν αυτό γίνεται από τα παιδιά, ωριμάζεις ευχάριστα, μαθαίνεις και συνειδητοποιείς πολλά πράγματα. Μέσα σε λίγη ώρα έδιωξα όλη την ασχήμια και το φόβο των ημερών. Ταρακουνήθηκα! Να είναι καλά οι γονείς και οι παππούδες τους που τα μεγαλώνουν σωστά με ήθος και αξίες, ενώ τρέχουν πανικόβλητοι για να μη λείψει τίποτα στην οικογένεια.

Ήρθαν στο μυαλό μου και τα δικά μου παιδικά χρόνια και όσα μου έμαθαν οι δικοί μου. Για λίγο ντράπηκα με τις απαιτήσεις που συχνά έχω για υλικά και ανούσια, ενώ οι γονείς των κοριτσιών τους μαθαίνουν πού βρίσκεται η ουσία και η αληθινή ζωή. Υπάρχει ελπίδα άραγε;

Και πόσα τέτοια δεκάχρονα θα καταφέρουμε να δημιουργήσουμε, υλικό καλό και φυτώριο για έναν καλύτερο κόσμο; Και είναι δυνατόν ο κόσμος των μεγάλων να βασίζεται μόνο στους ώμους των παιδιών; Πόσοι κούκοι μπορούν να φέρουν την άνοιξη;

Τις φέρνω και γω στο μυαλό μου, ανάταση και ψυχικό μεγαλείο…Βουρκώνω και δε μπορώ να γράψω σωστά και τα μάτια θα είναι κομμένα και εκείνες δε με θέλουν έτσι….Η καρδιά μας ξέρει και δε θέλει πολλά, για να είναι ευτυχισμένη και αυτό που θα ήθελα πολύ να σας μεταφέρω αυτή τη στιγμή είναι αυτή η γλύκα και η χαρά που νιώθω, καθώς και η αισιοδοξία πως όλα θα πάνε καλά!

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Δείτε επίσης