"Δημοσιογραφία είναι να δημοσιεύεις αυτά που κάποιος άλλος δεν θέλει να δημοσιευθούν." - Τζορτζ Όργουελ

21.4 C
Trikala

Ρόρη Μάτη :  Ζούμε κατ επίφασην;

lafarm

Σχετικά άρθρα

Aνάρτηση καλής φίλης με οδήγησε να αυτοερωτηθώ.
Η ζωή μου δεν είναι το τώρα που ζω.Η ζωή μου είναι πολλά κομμάτια ενός σύνθετου πάζλ.Πιστεύω πως όλων οι ζωές κάπως έτσι είναι.
Πέρασα καλά παιδικά χρόνια.Τρια αδέρφια είμαστε.Γιορτάζαμε και Χριστούγεννα και Πασχαλιές υπό την σκέπη της μητέρας μας που δεν δούλευε.Ήταν μια χρυσή νοικοκυρά.
Στολίζαμε τα χριστούγεννα ανταλλάσαμε δώρα,όχι μόνο μεταξύ μας αλλά και με όλα τα πρώτα μας ξαδέρφια,μέχρι που μεγαλώσαμε.
Το σπίτι μοσχοβολούσε από τα γλυκίσματα που γινόταν όλα στο σπίτι και ελλείψη ηλεκτρικής κουζίνας,φουρνιζόταν στο φούρνο της γειτονιάς σε μεγάλα ταψιά και σε λαμαρίνες τα κουλουράκια και τα τσουρέκια.
Γι’ αυτό σήμερα με την ανάρτηση της φίλης και για τα κατ’ επίφασην Χριστούγεννα,που πίσω τους μπορεί να κρύβονται τεράστια προσωπικά ή και οικογενειακά προβλήματα,στονοχωρέθηκα λίγο.
Γιατί μοιράζομαι εδώ τις χαρές μου,βγάζω φωτογραφιές το δέντρο ή το τζάκι και τις αναρτώ,κάνω μελομακάρονα και κουραμπιέδες και κουλουράκια που επίσης τα αναρτώ.
Δεν είμαι καλή νοικοκυρά.Ωχριώ μπροστά στη μανούλα μου,που έχει φύγει εδώ και χρόνια.Ωχριώ και υπολοίπομαι κατά πολύ όλων των νοικοκυρών “παλιάς στόφας”.
Αλλά αυτές τις μέρες θέλω να τις ζω με κάτι από το χρώμα και τις μυρουδιές των παιδικών μου χρόνων.Γκρινιάρα είμαι όλο το χρόνο και μίζερη και όσα φτιάχνω κάθε χρόνο όλο και δυσκολότερα τα φτιάχνω.Αλλά όλοι τα περιμένουν.
Έχω μια οικογένεια.Καλή κακή,αυτή έχω.Τα παιδιά μου είναι πάνω από τριάντα.Αλλά ακόμα ζούμε όλοι μαζί.Πριν βγει ο Νοέμβρης μου λένε “πότε θα στολίσουμε”; Πότε θα κάνουμε μελομακάρονα;
Πρέπει να νοιώθω ενοχές για όλα αυτά; Να τα θεωρώ όλα βαρίδια;
To στολισμένο σπίτι,τη μυρωδιά της κανέλλας,του γαρύφαλλου,του φρέσκου βούτυρου;
Πολλά ίσως τα κάνω κατ’ επίφασην.Αν και είμαι ευθύς άνθρωπος.
Να αν δεν ήμουν ευθύς άνθρωπος θα τα έγραφα τώρα όλα αυτά με κίνδυνο να πικράνω τη φίλη που με την ανάρτησή της μου έκανε…πάσα για να τα γράψω;
Aρκετή μαυρίλα έχει η ζωή μας,εξαιτίας κυρίως της παρατετταμένης οικονομικής κρίσης.Να μην την ομορφαίνουμε λίγο τέτοιες μέρες; Στην Ελλάδα της κρίσης η οικογένεια εξακολουθεί να θυμίζει,να ενώνει,να κληροδοτεί έθιμα και συνήθειες και στις γενιές που έπονται.
Κι αν με τις φωτογραφίες που αναρτώ δεν δείχνω παρά μόνο τη χαρά των ημερών,ζητώ συγνώμην.Να τις προσπερνάτε.Δεν μετρώ τα like…
Και επειδή σήμερα ο Νιόνιος γίνεται 72 και δεν έγραψα τίποτα,για τον σύντροφο των πρώτων ερώτων της εφηβείας μου,ας βάλλω ένα τρυφερό του τραγουδάκι που με συντροφεύει χροοοόνια τώρα και έχει και λίγο άρωμα παιδικών χρόνων.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Δείτε επίσης