Σαν σήμερα, γεννήθηκε στα Τρίκαλα ο στρατηγός Στέφανος Σαράφης, ηγέτης του ΕΛΑΣ

Σαν σήμερα, στις 23 του Οκτώβρη 1890, γεννήθηκε στα Τρίκαλα ο ηγέτης του Ελληνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (ΕΛΑΣ) στρατηγός Στέφανος Σαράφης.

Μετά τα γεγονότα του Κιλελέρ, που θα παίξουν αποφασιστικό ρόλο στη διαμόρφωση της συνείδησής του, θ’ αφήσει το πανεπιστήμιο και θα καταταχτεί εθελοντής στο στρατό. Έχοντας δημοκρατικά φρονήματα θα αντιταχτεί στα δικτατορικά καθεστώτα του Πάγκαλου και του Μεταξά, θα πιαστεί, θα εκτοπιστεί και θα φυλακιστεί αρκετές φορές.

Η δικτατορία του Μεταξά,  που τον είχε ήδη εκτοπίσει για τρία χρόνια στη Μήλο (1937), θα αρνηθεί την πατριωτική προσφορά του, όταν ο Σαράφης θα εκδηλώσει τη θέλησή του  να προσφέρει τις υπηρεσίες του στον πόλεμο με τους Ιταλούς.

Στην Κατοχή ο φλογερός πατριώτης στρατηγός εντάσσεται αμέσως στις γραμμές του παλλαϊκού απελευθερωτικού αγώνα και τον Μάη του 1943 βγαίνει στο βουνό, απ’ όπου καλεί όλους τους Έλληνες πατριώτες να μιμηθούν το παράδειγμά του και να ενταχτούν στο ΕΑΜ.

Η αφοσίωσή του και η πίστη του στη δύναμη και το δίκιο του λαού, οι μεγάλες στρατιωτικές ικανότητές του και το κύρος του, τον αναδεικνύουν αρχηγό του ένδοξου Ελληνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (ΕΛΑΣ).

Ο δοξασμένος στρατηγός του ΕΛΑΣ Στέφανος Σαράφης

Σε άρθρο του Κώστα Μαραγκουδάκη για τον δοξασμένο στρατηγό (Ριζοσπάστης, 31/5/2003) αναφέρεται χαρακτηριστικά:

«(…)Το Γενάρη 1943 ο στρατηγός Σαράφης βρίσκεται στη Θεσσαλία. Ολη του τη σκέψη απασχολούσε η δημιουργία ενωμένου αντάρτικου στρατού και συνεπώς η συνεργασία με ΕΑΜ και ΕΛΑΣ. Σύγκρουση με αυτές τις δυνάμεις σήμαινε εμφύλιο πόλεμο. Περιοδεύοντας τη Θεσσαλία, ο στρατηγός διαπίστωσε ότι αρκετοί από τους αξιωματικούς των ομάδων Κωστόπουλου, Σίμου Βλάχου κ.ά. πιο πολύ έβλεπαν σαν αντίπαλο το ΕΑΜ, παρά τον κατακτητή.

Με τις προκλήσεις Κωστόπουλου, το τμήμα του, μαζί και ο στρατηγός Σαράφης, αφοπλίζονται. Στη διάρκεια κράτησής τους διαπιστώνει ότι οι ΕΛΑΣίτες πιο πολύ φρόντιζαν τους αφοπλισμένους, παρά τον εαυτό τους. Σε συνάντηση με τον Τάσο Λευτεριά και τον Ηλία Μανιάτη τούς επετράπη ελευθερία κινήσεων.

Παρ’ όλα αυτά, ενώ οι αφοπλισμένοι αξιωματικοί φοβούνταν για τη ζωή τους, ο Σαράφης συλλογιζόταν: Δεν έχω καμιά ψυχική επαφή μ’ αυτούς. Καμιά αλληλεγγύη, μικροσυμφέροντα, εγωισμοί, έλλειψη κάθε πειθαρχίας και σεβασμού. «Συνέκρινα – γράφει -αυτούς, με τους αντάρτες του ΕΛΑΣ και το λαό και κατέληγα στο συμπέρασμα ότι κακώς πηγαίνουμε να φτιάξουμε ξεχωριστό στρατό, αντάρτικο στις διαταγές των Αγγλων. Οι ΕΛΑΣίτες αποδείχνονται ανώτεροι σε οργάνωση – πειθαρχία, θάρρος, αλληλεγγύη, συμπεριφορά στο λαό».

Στις 7 Απρίλη 1943 ανακοινώνεται στον Σαράφη ότι είναι ελεύθερος: Αν θέλετε, ελάτε στον ΕΛΑΣ ή κάντε ομάδα στη Θεσσαλία. Τα ίδια ακούει στη συνάντηση με ΑΡΗ και ΣΑΜΑΡΙΝΙΩΤΗ. Οχι, απαντά, ζητώ να αναλάβω υπηρεσία στον ΕΛΑΣ.

Ελεύθερος, κατεβαίνει – με ταξίδι ημερών – στην Αθήνα για συνάντηση με την ΚΕ του ΕΑΜ. Πριν ξεκινήσει, εντυπωσιάζεται από τη Συνέλευση 500 ανταρτών του ΕΛΑΣ στην Κολοκυθιά: Με απόλυτη ισότητα, γράφει, έλεγαν ελεύθερα τη γνώμη τους όσοι ζήτησαν να μιλήσουν. Μου έκανε εντύπωση ο τρόπος οργάνωσης της Συνέλευσης, η πειθαρχία, η ελευθερία, η απλότητα. Η ορθή κρίση και η ώριμη σκέψη των ανταρτών. Η συμμετοχή τους στις αποφάσεις της διοίκησης. Φεύγοντας για Αθήνα, διακρίνει καθαρά στα πρόσωπα των ανταρτών που τον γνωρίζουν τη χαρά και τα αισθήματα της αγάπης τους.

Στην Αθήνα, μετά τη συνάντησή του με την ΚΕ του ΕΑΜ, οριστικοποιείται η θέση του στρατηγού Σαράφη στον ΕΛΑΣ. Υστερα από νέα πορεία 9 ημερών από Αθήνα, φτάνει στις 19 Μάη 1943, στην Καλοσκοπή Ρούμελης, όπου τον περίμενε ο ΑΡΗΣ. Σ’ όλη αυτή τη διαδρομή εδραιώνει τις εντυπώσεις του για την ποιότητα του ΕΛΑΣ, το υψηλό ηθικό των ανταρτών, το θετικό ρόλο των οργανώσεων του ΕΑΜ. Την ίδια μέρα γίνεται η πρώτη συνεδρίαση της Διοίκησης του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ, που θα διευθύνει όλο τον αγώνα.(…)»

Μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας ο στρατηγός Σαράφης θα ανταμειφτεί για τις υπηρεσίες του στο λαό, από τις ξενόδουλες μεταβαρκιζιανές κυβερνήσεις: Μαζί με άλλους αξιωματικούς που συμμετείχαν στην Εαμική Αντίσταση θα τον εξορίσουν στη Σέριφο (1946), στη Μακρόνησο (1948) και στον Αη Στράτη.  Ο στρατηγός, μαθημένος στις διώξεις δεν θα υποκύψει ούτε αυτή τη φορά, δεν θα λυγίσει.

Ο λαός αναγνωρίζοντας τις υπηρεσίες του και την προσφορά του και ενώ ο στρατηγός βρίσκεται εξόριστος,  θα τον εκλέξει με το ψηφοδέλτιο της ΕΔΑ στις εκλογές του 1951 και το 1956, όταν η ΕΔΑ θα βρεθεί στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης (στο μεταξύ ο Στέφανος Σαράφης έχει εκλεγεί Γενικός Γραμματέας του κόμματος).

Και από αυτό το μετερίζι ο στρατηγός θα συνεχίσει να υπερασπίζεται με συνέπεια τα συμφέροντα του λαού. Θα αντιταχτεί σθεναρά στην εγκατάσταση αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα, από το βήμα της βουλής  αλλά και με αποκαλυπτική αρθρογραφία και ομιλίες, προκαλώντας το μίσος των αμερικανών ιμπεριαλιστών και της κυβέρνησης.

Στις 31 του Μάη 1957, ένα αυτοκίνητο που οδηγούσε αμερικανός στρατιωτικός θα κόψει το νήμα της ζωής του δοξασμένου στρατηγού.

Ο Στέφανος Σαράφης υπήρξε σε όλη του τη ζωή ακούραστος και αλύγιστος μαχητής, μπροστάρης στους αγώνες του λαού για τη λευτεριά και το δίκιο και υπερασπιστής των λαϊκών συμφερόντων. Η διαστρέβλωση και το ξαναγράψιμο της ιστορίας που επιχειρείται στις μέρες μας δεν μπορούν να αμαυρώσουν ή να σβήσουν την τρισένδοξη εποποιία της Εαμικής Αντίστασης, τους αγώνες και τις θυσίες μυριάδων αγωνιστών για τη λευτεριά, την ανεξαρτησία την ειρήνη, για μια δίκαιη κοινωνία με το λαό να κάνει κουμάντο στον τόπο του.

Στη μνήμη του λαού μας και στα αυριανά βιβλία της Ιστορίας η μορφή του δοξασμένου στρατηγού του ΕΛΑΣ Στέφανου Σαράφη θα κατέχει πάντα θέση ξεχωριστή.