του Κώστα Κωστούλα
Η υπόθεση της Πάτρας προκάλεσε και προκαλεί το απόλυτο σοκ.
Είναι ασύλληπτο αυτό που συμβαίνει, πρωτόγνωρη φρίκη και κοινωνική οργή δύσκολα διαχειρίσιμη.
Τα τρία κοριτσάκια βρήκαν τραγικό θάνατο από παρόμοια αίτια και η μητέρα τους συνελήφθη με την κατηγορία της ανθρωποκτονίας από πρόθεση και έπεται συνέχεια.
Το έγκλημα είναι τόσο βαθιά αποτρόπαιο που δεν μπορεί παρά να προκαλεί οργή που αυξάνεται και μας κατακλύζει.
Όμως, το πρωτεύον για μια κοινωνία, σε κάθε έγκλημα δεν είναι η τιμωρία αλλά οι λόγοι που δεν επέτρεψαν αυτό να αποτραπεί.
Βλέπουμε την απόλυτη αποκτήνωση μιας ανεξέλεγκτης μάζας που πρώτα καταλαβαίνει και σωπαίνει κι ύστερα διψάει για περισσότερο αίμα.
Μια πολιτισμένη κοινωνία, μέσα στον συγκλονισμό της, θα προβληματιζόταν για τη διάλυση των μηχανισμών πρόνοιας και θα διερωτάτο γιατί δεν υπήρξε έγκαιρη παρέμβαση.
Η αυτοσυγκράτηση και η διαρκής υπενθύμιση τι σημαίνει ευνομούμενη πολιτεία είναι απαραίτητη από όλους μας, όση φρίκη και αν αισθανόμαστε.
Τώρα οφείλουμε να σκεφτούμε, τι πρέπει αλήθεια να αλλάξουμε. Μέλημα μας είναι να μην υπάρξουν στο μέλλον παρόμοια εγκλήματα.
