Στα Τρίκαλα να δημιουργηθεί αντιδημαρχία Επιτυχιών γιατί χάσαμε το μέτρημα ….

Ο, τι γράφεται για τα Τρίκαλα, είναι ακριβώς έτσι;

Πραγματικά είναι απίστευτα πολλά ρεπορτάζ πανελλαδικής εμβέλειας ΜΜΕ για την πόλη των Τρικάλων .

Τα διαβάζουν οι Τρικαλινοί , ξύνουν αμήχανοι το κεφάλι τους και  αναρωτιόνται  αν πραγματικά ζουν σ αυτή την πόλη.

Τι φοβεροί ποδηλατόδρομοι , τι καταπληκτικά έξυπνα λεωφορεία , τι δωρεάν wf και χίλια δυο άλλα ….

Αν είναι εκπορευόμενα από κάποιους σίγουρα αυτό είναι περίεργο .

Ωραίες ….οι διθυραμβικές περιγραφές, αλλά μήπως όλοι μέσα μας ξέρουμε ότι δεν είναι έτσι;

Ιδού δυο ενδιαφέρουσες αναρτήσεις από συμπολίτες μας που αισθάνθηκαν την ανάγκη να γράψουν κάτι, με αφορμή αυτά τα περίφημα άρθρα για τα Τρίκαλα

Μαρία Μουτσάκη : Είμαστε οικογενειακώς στο Μύλο των ξωτικών, και ο γιος μου με ρωτάει τι σχέση έχει με τα Χριστούγεννα το “cucci φόρεμα που φοράς” και το “μια ματιά σου μόνο φτάνει αεροπλάνο να με κάνει” που ακούγονται απο τα μεγάφωνα.  Να προσθέσω τους σκοτεινούς δρόμους με τις καμένες λάμπες λίγο πιο πέρα απ το φωταγωγημένο και γιορτινό κέντρο.

Kώστας Ντουρντούνης : ” Ξεπέρασα σχετικά χαλαρά την αντιπαραβολή των “μπουζουκλερί” άλλων πόλεων έναντι της κουλτούρας της πόλης μου-την οποία παρεμπιπτόντως απλά ΛΑΤΡΕΥΩ.

Βέβαια ακόμη προσπαθώ να θυμηθώ πότε μας επισκέφτηκε η Royal Philharmonic Orchestra για Χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις αλλά το μυαλό μου κυριεύουν εικόνες του Νέζου με τα ξέκωλά του και του Τόνυ Σφήνου να περιδιαβαίνει την πόλη πάνω σε πλατφόρμα ( οκ ,αυτός ήταν σε “πολιτιστικές εκδηλώσεις” για το παζάρι οπότε πάει στο καλό).

Την ώρα λοιπόν που προσπαθώ να βρω ένα ψήγμα σήματος στο δωρεάν wi fi για να γράψω τις εμπειρίες από την μεταφορά με το λεωφορείο χωρίς οδηγό γύρω γύρω σε μια κυκλική διαδρομή πέφτω πάνω στον “…μεγαλύτερο ποδηλατόδρομο της Ελλάδας, τον οποίο μάλιστα πρόσφατα έβαψαν και κόκκινο για να ξεχωρίζει και να εξασφαλίζει μεγαλύτερη ασφάλεια στους ποδηλάτες.”(!!) και από την πολύ…ασφάλεια εκτροχιάζομαι.

Είναι σοκαριστικά εντυπωσιακό τελικά το γεγονός πως δεν έχει απολύτως καμία σημασία το ποιος είσαι ή τι κάνεις.

Σημασία έχει το πως πουλάς το καθετί.

Από τον εαυτό σου μέχρι τα έργα σου.

Και κάπως έτσι το υπερφίαλο τίποτα μπορεί να γίνει το άπαν…”