VIAGGIAMO IN ITALIA! Το πλοίο ήταν προγραμματισμένο να σαλπάρει
το ξημέρωμα του Σαββάτου 5/3/20016… Μαζί του θα έπαιρνε εμάς τους μαθητές της Γ΄ Λυκείου και πίσω του θα άφηνε κάθε έγνοια και άγχος της επικείμενης θερινής εξέτασής μας. Η άγκυρα έπεσε στο λιμάνι κοντά στη Βενετία και οδηγούμενοι από τους υδάτινους δρόμους με πλοιάριο την Κυριακή 6/3/2016 αποβιβαστήκαμε στην Βενετία… Το Παλάτι των Δόγηδων, οι γόνδολες που λικνίζονταν , τα στενά μικρά δρομάκια, τα περίτεχνα στολισμένα αρχοντικά και οι πλανόδιοι καλλιτέχνες μας καλωσόρισαν, χωρίς οι ίδιοι να πουν λέξη απλώς καλοστεκούμενοι σε κάθε γωνία της Βενετίας. Μέχρι αργά το απόγευμα μας συντρόφεψε το υγρό στολίδι του ιταλικού βορρά και καθώς περάσαμε από την γέφυρα των αναστεναγμών έγνεψε το αντίο της και σε μας που πλέον κινούμασταν προς το «λουλούδι» της χώρας, την Φλωρεντία.
Η Φλωρεντία, η πιο γλυκιά ερωμένη των καλλιτεχνών, το ωραιότερο μέρος να εκφράσει κανείς το ταλέντο του και να εξωτερικεύσει τα συναισθήματα του, παγίδευσε την έμπνευση κορυφαίων ανθρώπων της τέχνης και κράτησε στους κόλπους της τις καλύτερες αποδείξεις γι’ αυτό… Το Duomo, το Βαφτιστήρι του Αγ. Ιωάννη, το PallazzoVechio και η πινακοθήκη Uffiziαποτελούν δείγματα ομορφιάς που κρύβει μέσα της. Τρεις διανυκτερεύσεις και είχαμε ακόμη τόσα πολλά να δούμε…
Τοσκάνη, κάστρα, αμπελώνες, δρόμοι πετρόχτιστοι ρωμαϊκοί, το μεσαιωνικό τοπίο του Σαν Τζιμιάνο ήταν ό,τι πιο χαρακτηριστικό, για να αισθανθούμε την άγρια ομορφιά του παραδοσιακού, βγαλμένου από παραμύθι ιπποτών τόπου. Μετά από μια μικρή στάση στην ηλιόλουστη Σιένα επιστρέψαμε στην γραφική Φλωρεντία, γιατί η επομένη μέρα θα ξεκινούσε «στραβά»! Πίζα σου ερχόμασταν… Μετά από τις καθιερωμένες φωτογραφίες με την προσπάθεια να στηρίξουμε τον πύργο της Πίζας, η Μπολόνια ήταν ο επόμενος σταθμός, μια μέρα πριν ξαναμπούμε στο πλοίο, αυτή την φορά από το λιμάνι της Ανκόνα, για να επιστρέψουμε στην «πραγματικότητα» στις 11/3/2016.
Μπαίνοντας στο πλοίο της επιστροφής κρατούσαμε δώρα υλικά μα κυρίως ψυχικά, που αν δεν ταξιδέψεις, αν δεν γνωρίσεις τη ματιά άλλων πολιτισμών δεν θα αποκτήσεις ποτέ. Αν μάθαμε σίγουρα κάτι από όλο αυτό το υπέροχο ταξίδι ήταν πως τόσο η διαδρομή όσο και ο προορισμός εξυψώνουν την αξία των εμπειριών μας και μας κάνουν ουσιαστικά πλήρεις και ικανοποιημένους. Μετά από τόσες μέρες, λοιπόν, ήταν λες και «τελείωνε το παραμύθι» που τόσο καιρό κάποιος μας διάβαζε, διότι αυτή την «ιστορία» μάς την διηγήθηκαν οι καθηγητές μας, Γεώργιος Αλεξανδρής (αρχηγός της εκδρομής), Ρούλα Πυρώτη, Κων/νος Αναστασίου και Δημήτριος Μόρφος. Μαζί τους περάσαμε αυτές τις υπέροχες ημέρες χαλάρωσης και όλοι μαζί στο τέλος φωνάξαμε CiVediamoItalia(=εις το επανιδείν Ιταλία).
Πατρίτσια Μάνια,
μαθήτρια της Γ΄ Λυκείου των Εκπαιδευτηρίων «Αθηνά»
