Οι “Μονόλογοι από τη Γάζα” είναι ένα ιδιαίτερο, διαχρονικό έργο εκπαιδευτικού χαρακτήρα. Από τον Νοέμβριο του 2009 έως και τον Απρίλιο του 2010 μαθητές 13 – 17 ετών στη Γάζα με τη βοήθεια ενός θεατροπαιδαγωγού κι ενός ψυχολόγου επεξεργαστή κατέγραψαν σε μορφή μονόλογου τις εμπειρίες, τις σκέψεις, τις ελπίδες, τα όνειρα και τους φόβους τους κατά τη διάρκεια και μετά την εισβολή καθώς και τον πόλεμο που έλαβε χώρα εκεί.
Τα κείμενα έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και φορείς από διάφορες χώρες έχουν συμμετάσχει σ ένα διεθνές πρόγραμμα παρουσίασης τους στο οποίο στις 17 Οκτωβρίου του 2010 πήρε μέρος και η χώρα μας.
«Τα όνειρα, η ασφάλεια, η ελπίδα και το μέλλον είναι λέξεις που χάνουν το νόημά τους σε μια πόλη που σκοτώνει και το παραμικρό όνειρο…» γράφει ο Άνας, 15χρονος μαθητής από τη Γάζα. Η 13χρονη Ραουάντ, επίσης από τη Γάζα, λέει ότι θα ήθελε να ζει σε μια δημοκρατική κοινωνία, με νόμους, με ειρήνη και «με είκοσι κινηματογράφους, για να πηγαίνω να βλέπω ταινίες, να πετάω με τη φαντασία μου και να ονειρεύομαι».
Οι παραπάνω λέξεις προέρχονται από την ψυχή μαθητών της πολύπαθης Γάζας.
Η θεατρική ομάδα του πολιτιστικού συλλόγου Ζάρκου πήρε κάποιους από αυτούς τους μονόλογους και δίνοντας βάση στον κατά κάποιο τρόπο επίκαιρο χαρακτήρα του έργου, θέλησε τις ημέρες που πλησιάζουν, να δώσει ένα πολύ συγκεκριμένο μήνυμα:
«ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΠΕΙΝΑΝΕ, ΠΟΝΑΝΕ ΚΑΙ ΥΠΟΦΕΡΟΥΝ, ΠΑΙΔΙΑ ΘΥΜΑΤΑ ΕΝΟΣ ΠΟΛΕΜΟΥ».
Έτσι 17 παιδιά από 6 έως 26 ετών ανεβαίνουν πάνω στην σκηνή, τραγουδάνε και προσπαθούν έχοντας ως μέσα τους την αθωότητά, την απλότητα και τη φωνή τους, να συγκινήσουν και να περάσουν το μήνυμά τους.
Η πρωτοβουλία ανήκει στο διεθνές πρόγραμμα του θεάτρου ASHTAR της Παλαιστίνης.
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, η επίθεση του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας, την περίοδο Δεκεμβρίου 2008 – Ιανουαρίου 2009, είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο τουλάχιστον 1.380 Παλαιστινίων, εκ των οποίων οι 431 ήταν παιδιά.
Τουλάχιστον 5.380 ήταν οι τραυματίες, από τους οποίους οι 1.380 ήταν παιδιά. Υπολογίζεται ότι περίπου 100.000 άτομα αναγκάστηκαν να αφήσουν τα σπίτια τους για ακόμα μία φορά. Σπίτια, σχολεία, νοσοκομεία, τόποι θρησκευτικής λατρείας και κέντρα πολιτισμού καταστράφηκαν.
