Γειά σου σύντροφε Πρόεδρε Αλέξη Τσίπρα.
Κύριος ήρθε και κύριος φεύγει.
Ήρθε με ένα σπίτι και μια μοτοσικλέτα και φεύγει με το ίδιο σπίτι και την ίδια μοτοσυκλέτα.
Όντως ήταν παρένθεση, παρένθεση εντιμότητας.
Γειά σου γιατί κατάφερες το ’12 να μας βγάλεις από τα γκρουπούσκουλα και να μας κάνεις να μιλήσουμε για πρώτη φορά με την κοινωνία στο όνομα της οποίας πίναμε νερό αλλά δεν είχαμε δει το πρόσωπό της ούτε από μακριά.
Γατί το ’15 έφερες για πρώτη και μοναδική φορά την κυβέρνηση της Αριστεράς και τον πρωθυπουργό της χώρας με κόκκινα γαρύφαλλα στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, τον λαό στην πλατεία Συντάγματος, και εσύ μόνος σου στην αρένα για λογαριασμό όλων μας.
Δεν λάκισες.
Απέναντι σου η Μέρκελ και ο Σόιμπλε, η δυναστεία των Μητσοτάκηδων, οι Πρετεντέρηδες και οι Μαρινάκηδες, το Κολωνάκι του Σκόμπι αγκαλιά με τον Βαρουφάκη, τον Λαφαζάνη και τον Κουτσούμπα.
Ζητούσαν το κεφάλι σου στον πάγκο, από τότε ώς σήμερα.
Όλοι!
Και στη γωνία δίπλα η «αριστερή» μας μπάντα των κομματικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ είχε «επιφυλάξεις για τη γραμμή» και φλυαρούσε πάλι στους γνώριμους διαδρόμους.
Παρόλα αυτά κατάφερες να τιθασεύσεις την τρέλα της αυτοκαταστροφής, να κυβερνήσεις μία χρεωκοπημένη χώρα και να τη βγάλεις στο ξέφωτο.
Σήμερα, το ΄23 για τρίτη φορά άντεξες και τους πέταξες την καρέκλα στη μούρη.
Στους πορφυρογέννητους γελοίους ιδιοκτήτες του τόπου και στους κομματικούς βαρώνους, στους ιερομόναχους της Αριστεράς που ανεμίζουν τις γραφές της Δευτέρας Παρουσίας και στους απατεώνες που έστησαν ατομικές καριέρες στις πλάτες της.
Τιμή και περηφάνεια σύντροφε Πρόεδρε Αλέξη Τσίπρα που περπατήσαμε δίπλα-δίπλα.
ΥΓ.
Τα υπόλοιπα στη συνέχεια, γιατί δεν τελειώσαμε σύντροφοι και συντρόφισσες.
Ο Αλέξης Τσίπρας ανέλαβε την ευθύνη που του αναλογεί.
Σειρά μας….
Τσιανάκας Γιάννης
Ο αριστερός γιός και ανιψιός μεγαλοεργολάβων της χούντας, με τα παιδιά στα ιδιωτικά σχολεία και διακοπές στα κότερα εφοπλιστών…