Συνένετυξη “Φυσάει Κόντρα”: Να δημιουργήσουμε έναν καινούργιο κόσμο

Ο υποψήφιος δήμαρχος της κίνησης των Τρικάλων «Φυσάει Κόντρα για την ανατροπή», Δημήτρης Παπαθανασίου, εξηγεί στην «Εποχή» τι θα σήμαινε για το δήμο μια αριστερή δημοτική αρχή, με τους πολίτες να θέτουν οι ίδιοι τις προτεραιότητες ανάλογα με τις ανάγκες τους.

Τη συνέντευξη πήρε
η Τζέλα Αλιπράντη

Σε τι «φυ­σά­ει κό­ντρα» η πα­ρά­τα­ξή σας;
Το 2010, που δη­μιουρ­γή­θη­κε αυ­τή η πα­ρά­τα­ξη και κα­τέ­γρα­ψε έ­να ση­μα­ντι­κό ε­κλο­γι­κό πο­σο­στό, θέ­σα­με ως βα­σι­κό πρό­ταγ­μα ό­τι θα πρέ­πει η δρά­ση μας στο δή­μο Τρικ­καίων να εί­ναι κό­ντρα στις πο­λι­τι­κές που έ­χουν ο­δη­γή­σει την το­πι­κή κοι­νω­νία στα α­διέ­ξο­δα των μνη­μο­νίων, της έλ­λει­ψης της κοι­νω­νι­κής συ­νο­χής, του δια­πλε­κό­με­νου συ­στή­μα­τος της το­πι­κής ε­ξου­σίας. Πι­στεύου­με πως αυ­τά τα προ­τάγ­μα­τα έ­χουν βρει θε­τι­κή α­ντα­πό­κρι­ση στην κοι­νω­νία των Τρι­κά­λων αυ­τό το διά­στη­μα που με­σο­λά­βη­σε. Ασκή­σα­με μα­χη­τι­κή α­ντι­πο­λί­τευ­ση ε­νά­ντια στις πο­λι­τι­κές αυ­τές και ταυ­τό­χρο­να προ­τεί­να­με τις δι­κές μας θέ­σεις και λύ­σεις για τα προ­βλή­μα­τα της πό­λης και των πο­λι­τών.

Επι­θυ­μεί­τε «ο δή­μος να πε­ρά­σει στα χέ­ρια της α­ρι­στε­ράς». Τι ση­μαί­νει αυ­τό;
Τα Τρί­κα­λα εί­ναι μια πό­λη με ι­στο­ρι­κές κα­τα­βο­λές α­πό την Αντί­στα­ση. Εί­ναι η πό­λη του Στέ­φα­νου Σα­ρά­φη, εί­ναι η πό­λη που ά­ντρω­σε έ­να με­γά­λο κί­νη­μα ε­νά­ντια στην Κα­το­χή με το Ε­ΑΜ και με­τα­πο­λε­μι­κά έ­χει μια σα­φή δη­μο­κρα­τι­κή πο­ρεία. Δυ­στυ­χώς, ό­μως, α­πό τη Με­τα­πο­λί­τευ­ση και με­τά, οι δη­μο­τι­κές αρ­χές που εί­χαν την ε­ξου­σία ή­ταν α­να­ντί­στοι­χες α­πό τη βού­λη­ση του κό­σμου για α­να­συ­γκρό­τη­ση της πό­λης και για πε­ρισ­σό­τε­ρες κοι­νω­νι­κές α­να­φο­ρές. Οι δη­μο­τι­κές αρ­χές που εί­χαν σα­φή πο­λι­τι­κή χω­ρο­θέ­τη­ση στη Ν.Δ και στο ΠΑ­ΣΟ­Κ, ή­ταν ε­γκλω­βι­σμέ­νες σε μια λο­γι­κή δια­χεί­ρι­σης και ε­ξυ­πη­ρέ­τη­σης με­γά­λων και μι­κρών συμ­φε­ρό­ντων. Στη ση­με­ρι­νή πο­λι­τι­κή και οι­κο­νο­μι­κή συ­γκυ­ρία εί­ναι α­πα­ραί­τη­το ο δή­μος να έρ­θει στα χέ­ρια της α­ρι­στε­ράς, σε μια κα­τεύ­θυν­ση α­να­τρο­πής αυ­τών των πο­λι­τι­κών για να δη­μιουρ­γή­σου­με μια το­πι­κή κοι­νω­νία δι­καιω­μά­των, έ­να δια­φο­ρε­τι­κό κό­σμο που α­ξί­ζει και στην ι­στο­ρία της πό­λης και συμ­βα­δί­ζει και με την ε­ντει­νό­με­νη κα­θη­με­ρι­νά ρι­ζο­σπα­στι­κο­ποίη­ση των πο­λι­τών της.

Ποιες οι ευ­θύ­νες της α­ρι­στε­ράς για αυ­τήν την α­να­ντι­στοι­χία;
Οι δυ­νά­μεις της ρι­ζο­σπα­στι­κής και α­να­νεω­τι­κής α­ρι­στε­ράς στο πα­ρελ­θόν, με ε­ξαί­ρε­ση τη δε­κα­ε­τία του ’90, δεν κα­τά­φε­ραν να συ­γκρο­τή­σουν πει­στι­κές αυ­το­διοι­κη­τι­κές δυ­νά­μεις που θα έ­παι­ζαν κα­θο­ρι­στι­κό ρό­λο στο δή­μο μας. Το 2010 συ­γκρο­τή­σα­με το «Φυ­σά­ει Κό­ντρα» με μα­χη­τι­κό­τη­τα και συλ­λο­γι­κή δρά­ση, μπή­κα­με στα κι­νή­μα­τα, στη ζωή της πό­λης και δη­μιουρ­γή­σα­με α­ντι­στά­σεις, α­ντι­τά­ξα­με την κοι­νω­νι­κή μας αλ­λη­λεγ­γύη. Νο­μί­ζω πως δώ­σα­με έ­να σα­φές πρό­σω­πο ό­τι η ρι­ζο­σπα­στι­κή και α­να­νεω­τι­κή α­ρι­στε­ρά μπο­ρεί να παί­ξει κα­θο­ρι­στι­κό ρό­λο στο δή­μο Τρικ­καίων.

Συλ­λο­γι­κό­τη­τα και συμ­με­το­χή

Για τη σύ­στα­ση του προ­γράμ­μα­τός σας φτιά­ξα­τε ο­μά­δες ερ­γα­σίας. Σε πε­ρί­πτω­ση α­νά­λη­ψης του δή­μου θα συ­νε­χί­σει αυ­τή η συλ­λο­γι­κό­τη­τα στις α­πο­φά­σεις;
Πά­ντα λει­τουρ­γού­με με βά­ση τη συλ­λο­γι­κή μας συ­να­ντί­λη­ψη και συ­να­πό­φα­ση και κυ­ρίως τη συλ­λο­γι­κή μας δρά­ση. Έχου­με συ­στή­σει δύο δια­βου­λευό­με­να όρ­γα­να, τη συ­ντο­νι­στι­κή ε­πι­τρο­πή που συ­ντο­νί­ζει τον προ­ε­κλο­γι­κό μας α­γώ­να και την ε­πι­τρο­πή του προ­γραμ­μα­τι­κού σχε­δια­σμού, ό­που σύ­ντρο­φοι και φί­λοι συμ­με­τέ­χουν με προ­τά­σεις για την ε­πι­και­ρο­ποίη­ση και τον ε­μπλου­τι­σμό του προ­γράμ­μα­τος του 2010. Στο εν­δε­χό­με­νο α­νά­λη­ψης της δη­μο­τι­κής αρ­χής εί­ναι βα­θιά η πε­ποί­θη­ση μας ό­τι θα πο­ρευ­τού­με και θα διοι­κή­σου­με μέ­σα α­πό μία ευ­ρύ­τε­ρη πο­λι­τι­κή και κοι­νω­νι­κή συμ­μα­χία της α­ρι­στε­ράς και της οι­κο­λο­γίας. Εί­μα­στε α­νοι­κτοί σε κά­θε πρό­τα­ση που θα πά­ει έ­να βή­μα πα­ρα­πέ­ρα τις σκέ­ψεις και τις α­πο­φά­σεις μας.

Εί­χα­τε υ­πο­στη­ρί­ξει τη χρή­ση το­πι­κού δη­μο­ψη­φί­σμα­τος για το ζή­τη­μα της μο­νά­δας βιο­α­ε­ρίου. Εσείς θα κά­νε­τε χρή­ση τέ­τοιων θε­σμών και γε­νι­κά πώς θα προ­κρί­νε­τε τη συμ­με­το­χή των πο­λι­τών;
Εί­ναι α­να­πό­σπα­στο στοι­χείο του προ­γραμ­μα­τι­κού μας λό­γου η συμ­με­το­χή των πο­λι­τών στη λή­ψη των α­πο­φά­σεων. Εί­ναι βα­σι­κές πο­λι­τι­κές μας προ­τε­ραιό­τη­τες η χρή­ση το­πι­κώ­ν δη­μο­ψη­φι­σμά­των, οι λαϊκές συ­νε­λεύ­σεις σε γει­το­νιές και χω­ριά του δή­μου μας, η κα­τά­θε­ση συμ­με­το­χι­κού προϋπο­λο­γι­σμού, που οι πο­λί­τες θα θέ­τουν συ­γκε­κρι­μέ­νες προ­τε­ραιό­τη­τες για τη σύ­ντα­ξή του. Θέ­λου­με τους πο­λί­τες μέ­σα α­πό την αυ­τοορ­γά­νω­σή τους να διεκ­δι­κούν, α­κό­μα και α­πέ­να­ντι στη δι­κή μας δη­μο­τι­κή αρ­χή, και να μας δεί­χνουν έ­τσι τη σω­στή πο­λι­τι­κή κα­τεύ­θυν­ση.

Η ε­παρ­χία εί­ναι πα­ρα­με­λη­μέ­νη α­πό την κε­ντρι­κή διοί­κη­ση. Τι προ­βλή­μα­τα έ­χουν προ­κλη­θεί ε­ξαι­τίας αυ­τού στα Τρί­κα­λα;
Με τον Καλ­λι­κρά­τη δη­μιουρ­γή­θη­κε έ­να γρα­φειο­κρα­τι­κό πλέγ­μα δια­χεί­ρι­σης α­κό­μα και για τα πιο μι­κρά προ­βλή­μα­τα. Χρη­σι­μο­ποιή­θη­κε α­πό τις κυ­βερ­νη­τι­κές δυ­νά­μεις ως ι­μά­ντας με­τα­φο­ράς των α­ντι­λαϊκών πο­λι­τι­κών. Το πρώ­το πρό­βλη­μα εί­ναι η χρη­μα­το­δό­τη­ση, με πε­ρι­κο­πές των πό­ρων 60%. Δεύ­τε­ρον, οι κυ­βερ­νη­τι­κές πο­λι­τι­κές, που ε­φαρ­μό­ζο­νται α­πό την αυ­το­διοί­κη­ση, με σα­φείς τα­ξι­κές α­να­φο­ρές. Δη­λα­δή η ε­πι­σφα­λής ερ­γα­σία, η διά­λυ­ση των ερ­γα­σια­κών θε­σμών, οι α­πο­λύ­σεις, οι δια­θε­σι­μό­τη­τες. Η το­πι­κή αυ­το­διοί­κη­ση πρέ­πει να πα­λέ­ψει για την α­ξιο­πρέ­πειά της. Ένα πα­ρά­δειγ­μα το πώς μπο­ρεί να γί­νει, εί­ναι η συλ­λο­γι­κή α­ντί­στα­ση των δή­μαρ­χων ό­σον α­φο­ρά στην κυ­βερ­νη­τι­κή πρό­τα­ση αλ­λα­γής του δη­μο­τι­κού ε­κλο­γι­κού νό­μου, που α­να­γκά­στη­κε να τον πά­ρει πί­σω. Θα ή­ταν κα­λό την ί­δια μα­χη­τι­κό­τη­τα να εί­χαν δεί­ξει και α­πέ­να­ντι στις πε­ρι­κο­πές των πό­ρων, στις δια­θε­σι­μό­τη­τες και α­πο­λύ­σεις των ερ­γα­ζο­μέ­νων για να τις α­να­τρέ­ψουν.

Προ­τε­ραιό­τη­τα η κοι­νω­νι­κή αλ­λη­λεγ­γύη

Τι άλ­λο πρέ­πει να κά­νει μια α­ρι­στε­ρή δη­μο­τι­κή αρ­χή;
Βα­σι­κή μας προ­τε­ραιό­τη­τα πρέ­πει να εί­ναι έ­να δί­χτυ κοι­νω­νι­κής αλ­λη­λεγ­γύης. Στα Τρί­κα­λα το Κοι­νω­νι­κό Πα­ντο­πω­λείο ε­ξυ­πη­ρε­τεί μό­νο 70 οι­κο­γέ­νειες σ’ έ­να πλη­θυ­σμό 70.000. Δεν υ­πάρ­χει ξε­νώ­νας για τους ά­στε­γους, το κοι­νω­νι­κό ια­τρείο και φαρ­μα­κείο λει­τουρ­γεί μό­νο χά­ριν της η­ρωϊκης προ­σπά­θειας των για­τρών και κά­ποιων αλ­λη­λέγ­γυων. Η ση­με­ρι­νή δη­μο­τι­κή αρ­χή δυ­στυ­χώς δεν έ­χει τέ­τοιες προ­τε­ραιό­τη­τες στην πο­λι­τι­κή της. Εμείς ε­κεί θέ­λου­με να ι­σχυ­ρο­ποιή­σου­με τη δρά­ση του δή­μου, ώ­στε να μην υ­πάρ­χουν α­πο­κλει­σμέ­να κοι­νω­νι­κά στρώ­μα­τα. Τα πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κά ζη­τή­μα­τα α­πο­τε­λούν πρω­τεύον μέ­λη­μά μας, υ­πάρ­χουν θέ­μα­τα μό­λυν­σης του πο­τα­μού, εκ­με­τάλ­λευ­σης των δη­μό­σιων χώ­ρων χά­ριν οι­κο­νο­μι­κών συμ­φε­ρό­ντων κτλ. Υπάρ­χουν πολ­λά προ­βλή­μα­τα που κα­λεί­ται να α­ντι­με­τω­πί­σει μια α­ρι­στε­ρή δη­μο­τι­κή αρ­χή.

Για τον το­μέα της οι­κο­νο­μίας τι προ­τεί­νε­τε;
Ο δή­μος μας ή­ταν το 2010 έ­νας α­πό τους πιο υ­περ­χρεω­μέ­νους δή­μους στην Ελλά­δα. Το κα­θα­ρό χρέ­ος ή­ταν γύ­ρω στα 75.000.000 ευ­ρώ, η πα­ρού­σα δη­μο­τι­κή αρ­χή ε­πι­μή­κυ­νε τα δά­νεια και μείω­σε τα ε­πι­τό­κια, ώ­στε να πα­ρου­σιά­σει μια μα­γι­κή ει­κό­να οι­κο­νο­μι­κής α­νόρ­θω­σης. Δυ­στυ­χώς, η οι­κο­νο­μι­κή κα­τά­στα­ση πα­ρα­μέ­νει ά­θλια, με πε­ριο­ρι­σμέ­νη ρευ­στό­τη­τα και προ­βλή­μα­τα α­κό­μα και στη μι­σθο­δο­σία των δη­μο­τι­κών υ­παλ­λή­λων. Εμείς συ­ζη­τά­με το κού­ρε­μα του χρέ­ους και της α­να­στο­λής πλη­ρω­μής των το­κο­χρεω­λυ­σίω­ν . Στο με­γα­λύ­τε­ρό του μέ­ρος θεω­ρού­με πως εί­ναι ε­πα­χθές για­τί δη­μιουρ­γή­θη­κε α­πό δη­μο­τι­κές αρ­χές με α­δια­φα­νείς ό­ρους, χω­ρίς κοι­νω­νι­κή α­πεύ­θυν­ση. Αντί­θε­τα πρό­κει­ται για χρή­μα­τα που σπα­τα­λή­θη­καν δε­ξιά και α­ρι­στε­ρά, ι­δίως α­πό τον κ. Τα­μή­λο της Ν.Δ. Ενώ εί­χα­με προ­τεί­νει τη σύ­στα­ση α­νε­ξάρ­τη­της ε­πι­τρο­πής ε­λέγ­χου του χρέ­ους, η ση­με­ρι­νή δη­μο­τι­κή αρ­χή δεν το δέ­χθη­κε και δεν έ­στει­λε στον Ει­σαγ­γε­λέα ού­τε μία α­πό τις πε­ρι­πτώ­σεις που υ­περ­χρέω­σαν το δή­μο. Πι­στεύου­με πως τα οι­κο­νο­μι­κά του δή­μου πρέ­πει να μπουν σε μία σει­ρά, χω­ρίς αυ­τό να ση­μαί­νει πε­ρι­κο­πές στις κοι­νω­νι­κές δα­πά­νες.

Πού θα βρού­με τα λε­φτά

Κώ­στας Φώ­λιας,
μέ­λος της δη­μο­τι­κής κί­νη­σης

Οι δή­μοι α­σφυ­κτιούν οι­κο­νο­μι­κά και δεν προ­βλέ­πο­νται δρα­μα­τι­κές με­τα­βο­λές προς το κα­λύ­τε­ρο, στο ά­με­σο μέλ­λον. Γεν­νά­ται, ως εκ τού­του, έ­να θε­με­λιώ­δους ση­μα­σίας ε­ρώ­τη­μα για τις α­ρι­στε­ρές δη­μο­τι­κές διοι­κή­σεις. Πού θα βρού­με τα λε­φτά, για να α­σκή­σου­με ε­κεί­νες τις πο­λι­τι­κές που συ­νι­στούν ο­λο­κλη­ρω­μέ­νες ε­ναλ­λα­κτι­κές, α­ντί­στοι­χες των ι­δε­ο­λο­γι­κών και προ­γραμ­μα­τι­κών προ­ταγ­μά­των της Αρι­στε­ράς. Προ­τεί­νω, ως εκ τού­του, να ε­πε­ξερ­γα­στού­με, στο κά­θε το­πι­κό ε­πί­πε­δο, μια ο­λο­κλη­ρω­μέ­νη πρό­τα­ση που να πε­ρι­λαμ­βά­νει: (1) Την α­να­στο­λή της πλη­ρω­μής το­κο­χρε­ο­λυ­σίων του Δή­μου προς τις Τρά­πε­ζες, για διά­στη­μα α­πό 1 έως 5 χρό­νια. (2) Τη διά­θε­ση των κον­δυ­λίων, που θα ε­ξοι­κο­νο­μη­θούν, α­πο­κλει­στι­κά για την κά­λυ­ψη των α­να­γκών της το­πι­κής κοι­νω­νίας. Φυ­σι­κά, τα ευα­γή πι­στω­τι­κά ι­δρύ­μα­τα θα α­ντι­δρά­σουν. Θα υ­πάρ­ξουν α­πό­πει­ρες ποι­νι­κών διώ­ξεων ή κα­τα­σχέ­σεων δη­μο­τι­κής πε­ριου­σίας. Οι α­πό­πει­ρες ό­μως αυ­τές θα έ­χουν να α­ντι­με­τω­πί­σουν ση­μα­ντι­κά το­πι­κά κι­νή­μα­τα, α­παρ­τι­ζό­με­να α­πό αν­θρώ­πους που θα υ­πε­ρα­σπί­ζο­νται τις δι­κές τους, ά­με­σες, κα­θό­λα υ­λι­κές