Ήταν να μη γίνει η αρχή! Μετά την πολύ επιτυχημένη περσινή μας γιορτή με το πλούσιο αποκριάτικο τραπέζι που προσφέρθηκε από τη φυλακή, ήταν φυσικό να θελήσουμε να επαναληφθεί.
Μόνο που φέτος τα πράγματα είχαν δυσκολέψει και έπρεπε η δαπάνη να καλυφθεί διαφορετικά. Όμως αρκεί να υπάρχει καλή διάθεση κι όλα μπορούν να γίνουν. Οι μαθητές στο μάθημα της πληροφορικής έκαναν αφίσες, ενώ ο χώρος στολίστηκε με κατασκευές που έγιναν στο μάθημα της αισθητικής αγωγής. Τα χρήματα για τις αγορές προσφέρθηκαν από το σύλλογο διδασκόντων , τα φαγητά ετοιμάστηκαν στο μαγειρείο της φυλακής, γλυκά και πίτες έγιναν από καθηγήτριες, ενώ με συγκίνηση δεχτήκαμε την προσφορά των αδελφών Νταϊλιάνη οι οποίοι όταν κατάλαβαν ότι τα λουκάνικα που είχαμε παραγγείλει ήταν για το σχολείο των φυλακών, δε δέχτηκαν να πάρουν χρήματα.
Οι πάγκοι βγήκαν από τις αίθουσας και στρώθηκαν για να δεχτούν καθηγητές και μαθητές. Άλλαξαν κι οι ρόλοι. Οι καθηγητές ανέλαβαν να σερβίρουν τους μαθητές τους . Φυσικά είχε γίνει και προεργασία . Δείχνοντας σεβασμό στη διαφορετικότητα, υπήρχαν χωριστά φαγητά για τους μουσουλμάνους . Το κέφι όμως ήταν κοινό!!!
Ζήσαμε λίγες ώρες ξεγνοιασιάς και κεφιού που έφεραν όλους πιο κοντά, αμβλύνοντας διαφορές και μικραίνοντας τις αποστάσεις που υπάρχουν εξαιτίας του έντονα πολυπολιτισμικού χαρακτήρα του σχολείου.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Διευθυντή κ. Στ. Αθάνατο, τον Αρχιφύλακα κ. Απ. Κατσαρό, το σωφρονιστικό και διοικητικό προσωπικό και φυσικά στους συναδέλφους που βοήθησαν να υλοποιηθεί αυτή η γιορτή. Το πόσο σημαντική ήταν για τους μαθητές μας φαίνεται στη φράση ενός από αυτούς όταν την επόμενη μέρα ρωτήθηκαν για τις εντυπώσεις τους:
« ήταν σαν να ήμουν με την οικογένειά μου»….
Εφη Χατζημάνου