Βασίλης Σιουζουλής : H Φαρίντα, ο Εγκόνε, η Μορτέζα,ο Χαμίς. Η Νάμα,, ο Αϊντο η Ανούσια, ο Ναστρί. Όλα παιδιά, παιδιά προσφύγων,μικρά, από δύο ως έξι, ως εφτά χρονών, που έχουν το παιγνίδι πάνω στα γράμματά τους, στην επιθυμία τους πάνω, που φωνάζει, φωνάζει.
Διώξτε από μπροστά μας το φόβο, τη διαταγή, τον κίνδυνο. Θέλουμε να παίξουμε, να χαρούμε, να μαλώσουμε εμείς σαν παιδιά. Φύγετε από μπροστά μας. Μην εμποδίζετε τις καρδιές μας να κάνουν το κέφι τους. Παίζουμε όπου βρούμε. Στην άσφαλτο, στο χώμα, στη λάσπη. Βρείτε μας τόπο, βρείτε μας χαρά, βρείτε μας ειρήνη. Ακούτε ειρήνη. Βουϊζουν τ’ αυτιά μας. απ’ τον πόλεμο, την αγωνία, τους θανάτους, τις βόμπες που φονεύουν, που γκρεμίζουν σπίτια, που μέσα είμαστε εμείς, είναι η ζωή μας, τα παιγνίδια μας, η αγάπη η δική μας η αγάπη των γονιών μας. Πάρτε τον πόλεμο και πετάξτε τον. Θέλουμε να πάμε στην πατρίδα μας. Δεν θέλαμε να φύγουμε απ’ τον τόπο μας. Θέλουμε να παίξουμε, ακούτε; να παίξουμε και να χαρούμε εκεί που γεννηθήκαμε..
Ο κ. Βασίλης Σιουζουλής είναι Δάσκαλος και Ποιητής, ο οποίος νυχθημερόν βρίσκεται στον καταυλισμό των προσφύγων στης Λάρισας τα μέρη ..Η εμπράγματη αλληλεγγύη τούτες τις γκρίζες ώρες , αποτελεί τον πυλώνα της πανανθρώπινης αγάπης απέναντι σε κατατρεγμένους συνανθρώπους μας..
