Εκείνο το καυτό μεσημέρι του Μαίου σε κεντρικό τσιπουράδικο στην επαρχιακή πόλη, δεν ήταν όπως τα συνηθισμένα.
Το κλίμα στη περιρρέουσα ατμόσφαιρα ήταν θερμό και επαναστατικό αλλά δεν ευθύνονταν το πρώιμο καλοκαιράκι και ούτε το οινόπνευμα πού έρεε άφθονο.
Ηταν η παρέα στο κέντρο της αίθουσας που ανέβαζε τη θερμοκρασία στα ύψη, κραδαίνοντας σημαίες της Παλαιστίνης και λάβαρα του Ισλαμικού κράτους με επιγραφές στα αραβικά.
Τα κατακόκκινα και γεμάτα έξαψη πρόσωπα που απαρτίζανε την ομήγυρη έδειχναν αποκαμωμένα από τις μάχες στο Δημοτικό συμβούλιο.
Στελέχη της μείζονος αντιπολίτευσης στο Δήμο ήταν, όπως αντιλήφθησαν από τα λεγόμενά τους οι υπόλοιποι νηφάλιοι θαμώνες του καταστήματος.
“Να βγάλουμε ανακοίνωση καταπέλτη εναντίον του Ισραήλ”, πρότεινε ένας ευτραφής κύριος στη κορυφή του τραπεζιού, που μάλλον έδειχνε ο επικεφαλής.
“Εμπρός στο δρόμο που χάραξε η φιλία του αείμνηστου ηγέτη μας με τον Αραφάτ” αντέτεινε κάποιος άλλος, συγχέοντας στη θολούρα του τη σοσιαλιστική PLO με τους αδίστακτους τζιχαντιστές της Χαμάς.
“Δεν θα έχει αντίρρηση και η αρχηγός μας στην Αθήνα, αφού η κίνησή μας δεν χτυπά το κουβέρνο που εμμέσως στηρίζουμε”, είπε με πομπώδες ύφος ο νεότερος ομοτράπεζος.
Όλοι συμφώνησαν και ικανοποιημένοι σήκωσαν τα ποτήρια τους να γιορτάσουν το γεγονός.
Επικροτώντας την ίδια κίνηση έκαναν δύο περιθωριακοί τύποι με μαύρα ρούχα και σβάστικες στα μπράτσα, που καθότανε στο μπαρ του μαγαζιού.
Η σύμπραξη ισλαμοαριστεράς και ακροδεξιάς μόλις είχε επιτευχθεί. Οι Δημοκρατικές αξίες για Ειρήνη και αρμονική συνύπαρξη των λαών, είχαν ενταφιαστεί μαζί με τον Ανδρέα.
Ο εχθρός ήταν κοινός και η ανώδυνη αντίσταση στο μισητό Σιωνισμό μόλις άρχιζε. Τα ψηφαλάκια φασιστών και “προοδευτικών” είχαν εξασφαλισθεί.
Τα προβλήματα της πόλης για άλλη μια φορά, μπορούσαν να περιμένουν..!
(Το ευθυμογράφημα είναι φανταστικό και δεν απηχεί τη πραγματικότητα).
Κων. Κουτσονάσιος.
