Τούτη η γης που την πατούμε ούλοι μέσα θε να μπούμε
Oι περισσότεροι θυμόμαστε τη δήλωση Λοβέρδου για το ασφαλιστικό, εντοπίζοντας ένα από τα βασικότερα προβλήματα της βιωσιμότητάς του στο γεγονός πως “Οι άνθρωποι δεν πεθαίνουν κιόλας. Ζούνε πολλά χρόνια μετά τη συνταξιοδότησή τους”. Τη δική του, “αριστερή” εκδοχή έδωσε, από την ανάποδη ο Αλέξης Τσίπρας στη χθεσινή μαραθώνια συνέντευξή τύπου στη ΔΕΘ, όταν, ερωτηθείς για το τι μέλλει γενέσθαι με τις περικοπές των συντάξεων, απάντησε το εξής αφοπλιστικό:
«Αλλά το συγκεκριμένο μέτρο θα εξηγήσουμε στην Κομισιόν ότι είναι ένα μέτρο αντιαναπτυξιακό και μη διαρθρωτικό. Διότι αφορά στην προσωπική διαφορά και αφορά κάποια συγκεκριμένη μερίδα συνταξιούχων, οι οποίοι σήμερα είναι πάνω από 70 ετών οι περισσότεροι. Άρα η όποια περικοπή δαπανών δεν θα είναι μια μόνιμη περικοπή. Θα σβήσει με το πέρασμα του χρόνου. Δεν θα έχει καμία επίπτωση στη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος».
Το πρόβλημα δηλαδή δεν είναι η περικοπή, αφού τα παππούδια σε 5, 10 ή 15 χρόνια θα μας έχουν αδειάσει τη γωνιά, αλλά το γεγονός πως χρειαζόμαστε ακόμα πιο μόνιμες αναδιαρθρώσεις του ασφαλιστικού. Προτρέπει λοιπόν τους Ευρωπαίους να αφήσουν τον πανδαμάτορα χρόνο και τον ακόμα πιο πανδαμάτορα Χάρο να απαλλάξει την κυβέρνηση από τη δυσάρεστη υποχρέωση να νομοθετήσει την περικοπή. Δεν ξέρει κανείς τι να πρωτοσχολιάσει κανείς σε αυτή την επίδειξη κυνισμού από τον πρωθυπουργό, η οποία αν γινόταν επί Σαμαροβενιζέλων θα είχαν ήδη πέσει τα ίντερνετς, αν και οφείλει κανείς να αναγνωρίσει ότι ο ανταγωνισμός με τους γυμνούς γλουτούς του μακεδονομάχου ήταν σκληρός.
Από την άλλη βέβαια, είμαστε σίγουροι πως οι απολογητές της κυβερνητικής πολιτικής κάτι θα βρουν για να δικαιολογήσουν το πολιτικό τους ίνδαλμα. Όπως ας πούμε ότι η δήλωση δεν είναι παρά μια παραλλαγή της γνωστής ρήσης του Τζον Μέιναρντ Κέινς, που για το Σύριζα είναι εξάλλου πρότυπο οικονομικής ή μη και ριζοσπαστικής πολιτικής πως “Μακροπρόθεσμα είμαστε όλοι νεκροί”. Άντε και ζωή σε λόγου μας…
