Η μοναχικότητα είναι επιλογή, η μοναξιά κατάντια, αποτέλεσμα εγωισμού, παρτακισμού, έλλειψης ενσυναίσθησης, στεγνότητας ψυχής, έλλειψης συναισθημάτων και συναισθηματικής αλληλεπίδρασης.
Χειρότερη δε μορφή αυτής, της μοναξιάς, η βιούμενη συγκεκαλυμμένη με το μανδύα της «παρέας», της συμβιβασμένης κοσμικής «ζωής» με τη συναναστροφή ατόμων όμορφα ντυμένων εξωτερικά αλλά κενών εσωτερικά, αμόρφωτων, ακαλλιέργητων, χωρίς πνευματικές αναζητήσεις και αξιακό κώδικα.
Ο πλέον αδέκαστος κριτής δε, το μαξιλάρι.
Όταν κλείσουν οι πόρτες και σβήσουν τα φώτα.
Όταν πια, την ακριβή κολόνια που φορά, τη μυρίζει κανείς μόνος του, αποφεύγοντας τον καθρέφτη και προσπαθώντας να μουδιάσει το μυαλό για να λυτρωθεί στον ύπνο.
Ν.Α.
