Το παλιό σεντόνι όταν πλυθεί είναι σαν καινούργιο…
Bρίθει το πολιτικό και κοινωνικό τοπίο από αυτόκλητους λαϊκούς και εθνικούς σωτήρες οι οποίοι στην ολοφάνερη αγωνία τους για πολιτική επιβίωση και πολιτική ανάδειξη δεν διστάζουν να οικειοποιηθούν σύμβολα, χρώματα, λέξεις, ιδεολογίες, σημαίες, έννοιες, συναισθήματα και να τα απαλλοτριώνουν προς όφελος τους αφού τα διαστρεβλώσουν.
Αυτού του τύπου τα πολιτικά πρόσωπα και πολιτικές ομάδες απαντώνται σε όλα τα πολιτικά κόμματα.
Κυρίως όμως στα κόμματα εξουσίας και ακόμη περισσότερο στο εκάστοτε κυβερνών κόμμα.
Τα πιο κουτά, κινούνται στον περίγυρο της ηγεσίας τους όπως τα καλοκαιρινά ζωύφια γύρω από τον ηλεκτρικό λαμπτήρα, ενώ τα πιο πονηρά κρατούν αποστάσεις ασφάλειας και τους αρκεί να υπηρετούν το τεχνητό φως.
Πρακτικά μας κυβερνά μια ετερόκλητη πολιτικά και ιδεολογικά κομματική παράταξη, που η αλήθεια είναι ότι από την αρχή η ηγετική της ομάδα δήλωσε ότι φιλοδοξεί συνθέτοντας τις διαφορές να εκφράζεται πλέον ως κόμμα, με ενιαία πολιτική αντίληψη, θέσεις και πρόγραμμα.
Στην πρώτη δοκιμασία όμως το οικοδόμημα κατέρρευσε.
Ο κ πρωθυπουργός απαντώντας στη βουλή για το φερόμενο plan-b είπε «Αυτό που κάνετε είναι έξω και πέρα από κάθε λογική. Φυσικά και είχα δώσει προσωπικά εντολή να συγκροτηθεί ομάδα επεξεργασίας σχεδίου άμυνας σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης»
«Εκλεγήκαμε με την εντολή να προσπαθήσουμε να ξεφύγουμε από τα μνημόνια και μας κατηγορείτε γι’ αυτό και πάτε να στήσετε δικαστήρια. Μας κατηγορείτε για σχέδιο μυστικό που το σχεδιάζαμε σε μπουντρούμια κλπ. Τότε γιατί δεν το εκτελέσαμε το σχέδιο αυτό; Αν ο στόχος μας ήταν η έξοδος από το ευρώ, παίρνοντας 63% στο δημοψήφισμα, γιατί δεν το κάναμε τότε; Καταλαβαίνετε γιατί λέτε σαχλαμάρες στο Κοινοβούλιο;»
Και πολύ σωστά (αρκεί να μην συγχέεται το 63% ως συγκατάθεση για έξοδο από το ευρώ. Στην περίπτωση αυτή κάνεις δημοψήφισμα με αυτό για ερώτημα) και πλαν μπι και αλλά πρέπει να έχει ένα κράτος για να προστατεύει τους πολίτες από οικονομικούς, στρατιωτικούς και άλλους κινδύνους.
Βέβαια άλλο η εντολή και η θεωρητική παρουσίαση ενός σχεδίου έκτακτης ανάγκης, έστω και στην ελάχιστη πιθανότητα σε περίπτωση που υπερίσχυε η άποψη ακραίων ευρωπαϊκών κύκλων για Grexit και άλλο η ενδεχόμενη προετοιμασία για την εφαρμογή του άγνωστου σχεδίου.
Ξανά και επιτακτικά μπαίνει το ερώτημα: Γνώριζε η κυβέρνηση έστω και σε κλειστό κύκλο προσώπων την αμοιβή και τον τρόπο αμοιβής της εταιρείας που θα εγκαθιστούσε το αναγκαίο λογισμικό; Και αν ναι ποιος ήταν;
Γνώριζε η κυβέρνηση για την τηλεδιάσκεψη του τότε υπουργού οικονομικών με θέμα το απόρρητο πλαν μπι της με τους ξένους κεφαλαιούχους; Και αν ναι ποιος ο σκοπός της συζήτησης;
Κατά τα φαινόμενα (και όπως προκύπτει από την απάντηση του στη βουλή) ούτε ο ίδιος ο πρωθυπουργός ούτε η κυβέρνηση γνώριζε.
Φυσικά και δεν κάνουμε δίκη προθέσεων, ούτε μας πέφτει λόγος για την ηθική υπόσταση οιουδήποτε προσώπου.
Αλλά καλό θα είναι για την ιστορία να μας πει και να προσκομίσει τα σχετικά έγγραφα ο κ Βαρουφακης, που αφορούν την οικονομική πλευρά της συμφωνίας για την επικείμενη εγκατάσταση και χρήση του λογισμικού (ανταλλακτήριο συναλλάγματος) σε περίπτωση εφαρμογής του «απορρήτου!» εθνικού σχεδίου, γνωστού ως Plan b.
Όπως και να διευκρινίσει τους λόγους της παρουσίασης του «απορρήτου!» εθνικού Plan b στους ξένους κεφαλαιούχους!
Ενδιαφέρον επίσης θα ήταν να μας διαφωτίσει με όρους πολιτικής οικονομίας, την ιδεολογία του φιλελεύθερου –μαρξιστή, ούτως ώστε στο πλαίσιο της δημοκρατίας μας να έχουμε και αυτή την «συνιστώσα» στις επιλογές μας.
Διότι με όλα αυτά τα παλιά ιδεολογικά σεντόνια που πλυμένα πλασάρουν για καινούργια, έφτασε να είναι αριστερό και αντιστασιακό η απονομή ελληνικης ιθαγένειας ως «εθνικό» στο νόμισμα.
Οι κυρίαρχες ιδεολογίες στον σύγχρονο εμπορευματικό καπιταλισμό ήταν και είναι ο εθνικισμός και ο σοσιαλισμός.
Όταν ιστορικά κυβέρνησαν ο πρώτος στην Γερμανία και ο δεύτερος στην Σοβιετική Ένωση, ως μοντέλα οικονομικά απέτυχαν -τουλάχιστον στην μορφή που εφαρμόστηκαν.
Τα οικονομικά τους αδιέξοδα τα οδήγησαν σε μετωπική σύγκρουση στον Β παγκόσμιο πόλεμο (ή μεγάλο πατριωτικό πόλεμο -όπως προτιμάτε) με τα γνωστά καταστροφικά αποτελέσματα.
Για να μην βρεθεί η ανθρωπότητα στην ιδία κατάσταση, οι άνθρωποι του δυτικού κόσμου επέλεξαν ως πολίτευμα την αντιπροσωπευτική φιλελεύθερη κοινοβουλευτική δημοκρατία.
Επέλεξαν την συνύπαρξη και όχι την ρήξη, επέλεξαν την πρόοδο και όχι την οπισθοδρόμηση, επέλεξαν την ανάπτυξη μέσω της ιδιοκτησίας και της επιχειρηματικότητας επέλεξαν την σύνθεση και την δημιουργία. Επέλεξαν τον ειλικρινή και δημόσιο ανταγωνισμό απόψεων και ιδεών.
Όλα αυτά δεν χαρίστηκαν. Κερδήθηκαν με σκληρούς και καμιά φορά αιματηρούς αγώνες. Ησυσσωρευμένη εμπειρία ταυτόχρονα απέρριψε τον κεντρικό οικονομικό σχεδιασμό που τον επιβάλλουν συνθήκες απομόνωσης και πολιορκίας και έχει αυταπόδεικτη συνέπεια τον ολοκληρωτισμό.
Επιβάλλεται και είναι δικαίωμα του κάθε πολίτη και της κάθε πολιτικής παράταξης σε μια κοινοβουλευτική δημοκρατία να αυτοπροσδιορίζεται ιδεολογικά.
Όμως το αν είναι ειλικρινής ο αυτοπροσδιορισμός αυτός, προκύπτει από τις πολιτικές θέσεις και όχι σε ποια πλευρά των εδράνων κάθεται στο κοινοβούλιο.
Η συζήτηση για αλλαγή νομίσματος είναι και θεμιτή και προκαλεί ουσιαστικό διάλογο.
Η τοποθέτηση για επιστροφή σε εθνικό νόμισμα από παράταξη που καταλαμβάνει χώρο στα αριστερά έδρανα της βουλής δημιουργεί ερωτηματικά του τύπου:
Τι αντιλαμβάνεται με τον όρο «εθνικό νόμισμα» η αριστερή πλατφόρμα, υπό την έννοια . Αποδέχεται ή όχι την κατά Μαρξ ταξική διάρθρωση της κοινωνίας και την διαπάλη των τάξεων;
Διότι όταν μιλάς για νόμισμα, όπως και να το πεις ελληνικό νόμισμα IOU, bitcoin, «εθνικό νόμισμα» σε σύγκριση με το ευρώ ή και το ίδιο το ευρώ συμπεριλαμβανόμενου πάντα υπό την αριστερή οπτική, το ερώτημα είναι ποια τάξη εξυπηρετεί ή πιο απλά τους πλούσιους ή τους υπόλοιπους;
Και επειδή πολύ σωστά λέει ο λαός, «το χρήμα δεν έχει χρώμα» όπως και να το πεις το νόμισμα δεν έχει σημασία. Απλά ένα άλλο νόμισμα θα αποκτήσει άλλη ισοτιμία με το ευρώ και το δολάριο και θα κάνει τους εντός και εκτός Ελλάδος πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους ακόμη και με τις τωρινές συνθήκες.
Μιλά η αριστερή πλατφόρμα για «εθνικοποίηση των τραπεζών» και των βασικών μεγάλων υποδομών. Αυτό από μόνο του δεν λέει πολλά «αριστερά» πράγματα.
Άλλωστε το να φορτωθεί το κράτος ζημιογόνες επιχειρήσεις (όπως η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών) είναι βασικό οικονομικό «εργαλείο» του μονοπωλιακού καπιταλισμού.
Και μην πάμε στην καραμέλα ότι η Δ.Ε.Η. π.χ. θα είναι κερδοφόρα σε τοπικό νόμισμα. Αλλά στο εάν τα μετατρέψιμα σε συνάλλαγμα ενδεχόμενα κέρδη της θα είναι υψηλότερα από τα τωρινά.
Κοινωνικοποίηση της παραγωγής δεν σημαίνει «να είναι οι επιχειρήσεις δημόσιες».
Στον καπιταλισμό και οι δημόσιες επιχειρήσεις διοικούνται και λειτουργούν πάλι με σκοπό το κέρδος, πολύ περισσότερο προς όφελος της ξένης οικονομικής ολιγαρχίας.
Κοινωνικοποίηση της παραγωγής επομένως δεν μπορεί να υπάρξει στην αγορά, στον καπιταλισμό. (Αν θεωρήσουμε δόκιμο οικονομικά τον όρο κοινωνικοποίηση).
Αν βεβαία σκοπεύουν να “κοινωνικοποιήσουν” όλη την παραγωγή καταργώντας την ιδιοκτησία, τότε καλό θα είναι να μας το πουν, αλλά μαζί με το πώς σκοπεύουν να το κάνουν.
Μέχρι τότε να αφήσουν κατά μέρος τις μπαρουφιάδες ότι είναι οι αντιστασιακοί στην ξένη κατοχή και στο πολίτευμα της δικτατορίας του ευρώ.
Που οδηγεί στους ύποπτους αγοραιους και διχαστικούς διαχωρισμούς ,ότι όσοι τους ακολουθούν στην επιστροφή στη δραχμή στο «εθνικό νόμισμα» είναι οι αντιστασιακοί στην ξένη κατοχή και στο πολίτευμα της δικτατορίας του ευρώ, ενώ όλοι οι υπόλοιποι που δεν συμφωνούν ευρω-τσολιάδες.
Έτσι λοιπόν επειδή σ αυτή τι χώρα και γράμματα ξέρουμε και ιστορία γνωρίζουμε, καλό θα είναι να μην γίνουνε οι «αριστερές πλατφόρμες» ο δρόμος που συνδέει τον «τοβαριτς» «товарищ» με «τον καμαραντ» «camarade.» Αν πάλι το επιθυμούν όπως από τις πολιτικές τους θέσεις ερμηνευται θα στριμωχτούν λίγο στην απέναντι πλευρά των εδράνων της βουλής.
www.elogiki.gr
