Εντυπώσεις από τη χτεσινή συναυλία του Νταλάρα στα Τρίκαλα, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων “Τσιτσάνεια 2024” που διοργάνωσε η Περιφέρεια Θεσσαλίας και η Π. Ε. Τρικάλων.
Ο Γιώργος Νταλάρας, η Ασπασία Στρατηγού και η ορχήστρα ήταν άψογοι καλλιτεχνικά. Η φίλη μου που έχει μεγαλύτερη πείρα από εμένα καθότι συμμετέχει σε ορχήστρες, είπε ότι ο ήχος υστερούσε. Εγώ αυτό δεν το κατάλαβα. Η συναυλία μού φάνηκε, με μία λέξη, διεκπεραιωτική.
Ο τραγουδιστής προσπάθησε να παρακινήσει το κοινό να τραγουδήσει αρκετές φορές. Το αποτέλεσμα δε φάνηκε να τον ικανοποιεί, όχι άδικα κατά τη γνώμη μου. Σε κάποια στιγμή ρώτησε, ρητορικά προφανώς, γιατί πριν σαράντα με πενήντα χρόνια τραγουδούσαμε στις συναυλίες με μεγαλύτερο κέφι.
Αφού ολοκλήρωσε την αναφορά στον Τσιτσάνη, πέρασε στα τραγούδια νεότερων συνθετών, που προφανώς τούς θεωρεί επιγόνους του: Καλδάρα, Λοΐζο, Κουγιουμτζή. Έκλεισε τη συναυλία με το ρεφρέν από τα “Παραπονεμένα Λόγια” του Μαρκόπουλου. Σηκώθηκε και είπε τα λόγια “κάναμε το χρέος μας”.
Πριν προλάβει να παρουσιάσει τα μέλη της ορχήστρας, ο κόσμος άρχισε να αποχωρεί. Μεγάλη απρέπεια, κατά τη γνώμη μου. Στις συναυλίες, πρώτα αποχωρούν οι επί της σκηνής και μετά οι θεατές, αφού πρώτα χαρίσουν στους καλλιτέχνες ένα θερμό χειροκρότημα. Συνήθως, αν απολαύσαμε αυτό που ζήσαμε, ζητάμε ένα ανκόρ.
Στην προκειμένη περίπτωση, περίμενα το κοινό να ζητήσει να ακούσει τη “Συννεφιασμένη Κυριακή”, πόσο μάλλον που το τραγούδι δεν παίχτηκε νωρίτερα.
Ίσως και ο Γ. Ν. να ήθελε να τεστάρει τα αντανακλαστικά του κοινού. Ο κόσμος ήταν πολύς χτες το βράδυ. Ο ενθουσιασμός έλειπε. Και α αναρωτιέμαι γιατί.
Κώστας Τσόγιας
