Bραδιές Αυγούστου με χιούμορ και αυτοσαρκασμό: Δροσερό αεράκι τις συντροφεύει. Ιλιγγος. Και τα πρωινά δροσερά και αυτά. Η γενική οικονομική δυσκαμψία υποκύπτει μπροστά στο Είναι των στιγμών.
Ποιο πολιτικό σύστημα και ποιες πολιτικές, τάχα, αντιπαραθέσεις-συγκρούσεις. Η αύρα είναι βέβαια πολιτική [και πάντα αδέξια], αλλά ουδείς ενδιαφέρεται πλέον για το ποιος κυβερνά· οι πολλοί έχουν αντιληφθεί το πανομοιότυπον των πολιτικών κομμάτων, την υφή και φυή της εξουσίας.
Ξεστομίζονται ιστορίες εθνικής εμβέλειας που όμως έχουν συμβεί σε ταπεινά μέρη με μικρούς ανθρώπους. Τι λέω εθνικής -διεθνούς όφειλα να πω· σπαρταριστές και εύθυμες, ερωτικές εννοώ και βαθύτατα πολιτικές.
Φως αυγουστιάτικο μας ανοίγει τα μάτια [προσώπου και ψυχής], εκτυφλωτικό, γήινο και θεϊκό ταυτόχρονα (ανάθεμα αν καταλαβαίνουμε τη σημασία του συμπλεκτικού συνδέσμου -αλλά είμαστε απόγονοι της Σίβυλλας, του Ηράκλειτου, του δόχμιου μέτρου [κάτι ανάλογον του Λοξία Απόλλωνα]).
Ιδού: χρησμοί λαϊκοί που «ταλαιπωρούν» την ευφυΐα του καθενός, γελαστικές αφηγήσεις [ανώτερες των αφηγήσεων του Ραμπελέ], χοροί εκστατικοί και ανεπανάληπτοι του ρυθμού του μέσα και της μουσικής που τους ταρακουνά.
Ουδείς νοιάζεται πια για το μέλλον της «Αριστεράς», όλοι όμως υποφέρουν για το ποιο θα είναι το μέλλον, κυρίως των παιδιών τους. Ετούτη η γενιά [και οι επόμενες] καλείται-καλούνται να αρθρώσουν νέο λόγο, να χαράξουν εθνική πολιτική, να αποτινάξουν τα βαρίδια της αγραμματοσύνης, της αμάθειας, να ανακαλύψουν νέους, δημοκρατικούς θεσμούς, να σμπαραλιάσουν τα δήθεν και τον παρασιτικό καταναλωτισμό, να προτάξουν της ανάγκης την επιθυμία.
Ευλογημένος μήνας ο Αύγουστος, της ανάπαυλας και του επαναστοχασμού, της συντριβής των διακρίσεων ηλικιών.
Επαναστατικός μήνας [για όσους είναι υποψιασμένοι], ανεξάντλητος, καρπερός, γεμάτος σελήνη και ουρανό.
Ζω, μετά από πολλά χρόνια, τον μήνα από τις απαρχές του -πανικός για τα σπλάχνα και τον νου. Η σκέψη φιλιώνει, οικειώνεται με το «εγώ» της – Βραδύτης. Απλότης. Ανεση. Γέλιο [βαθύ]· η ειρωνεία στο κόκκινο.
Καθημερινό αντάμωμα με το ξημέρωμα και την αναπνοή του. Θράσος – Αλλά και θάρρος. Σθένος και κουράγιο, να αντιμετωπιστεί μια ζωή άδικη και «κατασκευασμένη» από τους ισχυρούς. Ο πυρετός πέφτει. Οι ανάσες επανευρίσκουν τη ρυθμικότητά τους [εισπνοές και εκπνοές].
Πολλά βιβλία με ξεστραβώνουν για δεύτερη [για πολλοστή] φορά. Οι πρόγονοι [ξανα]ζωντανεύουν, μού κάνουν παρέα -μάς κάνουν παρέα. Ησυχα. Απολαυστικά. Καθαρά. Το άδειασμα του εαυτού – η κάθαρσις. Ο οίνος σαν πραξικόπημα κατά των πέντε [;] αισθήσεων. Ο εαυτός. Οι καρποί της γης. Ο θεός της χώρας και οι άθεοι κάτοικοί της.
Πώς να ησυχάσουμε; Δεν θα χαθεί ο Σεπτέμβρης εντούτοις. Αλλο, όμως, να τον συναντάς στην Αθήνα και τελείως διαφορετικό στον γενέθλιο τόπο.
Γ.Σ.
