Τ’ Ασπρισμένα παλληκάρια, με τα λιγοστά μαλλιά τους
τα προβλήματά τους γράψαν στα παπούτσια τα παλιά τους
Στο χορό του Σωματείου που ‘καμε και φέτος πάλι
για να φύγει η στεναχώρια απ το κάθε το κεφάλι
Να χορέψουν, να γλεντήσουν, όπως ο καθένας θέλει
ν’ ανταμώσουνε και πάλι του συλλόγου μας τα μέλη
Και λαλούσαν τα κλαρίνα, τσάμικα, συρτά, στα τρία,
όλοι ξέρουνε στο γλέντι δεν χωρά μοιρολατρία.
Πάντα η πίστα γεμισμένη απ τα σιτεμένα νιάτα
τα ποτήρια αδειασμένα όπως ήταν και τα πιάτα.
Oι φιγούρες, τα τσαλίμια, στα δημοτικά τραγούδια
πως χορεύουνε θαρρούσες νεαρές και νεαρούδια
Έβγαλε φτερά η καρδιά τους πέταξε και στα ουράνια,
είναι ενεργοί πολίτες, δεν τους πάει η αδράνεια.
Σαν τελείωσε το γλέντι, δίναν όλοι υποσχέσεις
τακτικά να ανταμώνουν να στεριώσουνε οι σχέσεις.
Μια ευχή κι εγώ θα δώσω, απ όσα άκουσα και είδα
να παλέψουμε ενωμένοι για να ζήσει η ελπίδα.
Μίμης Οικονόμου 23-2-2016
