Υπάρχουν δώρα που δεν αμπαλαρονται…

Υγεία και καλή καρδιά να έχουμε και όλα λύνονται, λένε.
Απόψε ας κάνουμε μια προσευχή για τους ανθρώπους που υποφέρουν σε νοσοκομεία, σε φυλακές, σε ιδρύματα. Μια σκέψη για τα παιδιά και τους ηλικιωμένους που δεν έχουν μια αγκαλιά να κλάψουν. Και ας θυμηθούμε μια τρυφερή στιγμή που ζήσαμε με κάποιον αγαπημένο και δε θα γιορτάσουμε ποτέ ξανά μαζί τα Χριστούγεννα.
Ας ζήσουμε χωρίς κακία, είναι τοξική για την ψυχή και ασχημαινει απίστευτα. Η ζωή μας είναι στιγμές και χτυποκάρδια. Είναι και σκέψεις.
Τη νύχτα αυτή ας πιστέψουμε στους ανθρώπους και στα όνειρα μας, με την ίδια δύναμη που πιστεύαμε, όταν ήμασταν παιδιά και γυρίζαμε στις γειτονιές για να πούμε τα κάλαντα! Όπως πιστεύαμε τα παραμύθια της γιαγιάς…Μια φορά κι έναν καιρό…Και μετά, γιαγιά;
Υπάρχουν λόγια που δε λέγονται, δεν εξηγούνται όλα. Δεν αποδίδεις εύκολα με συλλαβές την ψυχή.
Σιωπή και μετά ένα δάκρυ στο μάγουλο, που το σκουπίζεις βιαστικά μην το δει κανείς και παραβιάσει τα δεδομένα και τα όρια ασφαλείας που έχεις.
Κοιτάς τον ουρανό και ψάχνεις το αστέρι να σε οδηγήσει, γιατί έχασες τον δρόμο.
Μια μεγάλη βόλτα, μια βόλτα χωρίς να μιλάμε, μόνο αυτό… Όλα είναι μια βόλτα τελικά.
Χρόνια πολλά!…Ας είναι η ζωή καλή μαζί μας…

Ζωή Χατζηθωμά