Η κρίση, οι ζημίες και η υπολειτουργία του Ιπποδρόμου «σκότωσαν…» τα άλογα της εταιρίας 83 χρόνια στην… κούρσα του επιχειρείν, η Ιπποτούρ δεν επιβεβαίωσε τον τίτλο του «γκανιάν» στους δύσκολους καιρούς της οικονομικής κρίσης. Η εταιρία που ιδρύθηκε το 1932 και τα… γκέμια της κρατά μια ισχυρή κυρία με «βαρύ» όνομα, η Αλεξάνδρα Τερζή- Χανδρή, βρέθηκε από το 2010 και μετά να «τρέχει» σε έναν αγώνα επιβίωσης και αναστροφής της ισχνής οικονομικής της θέσης.
Πριν από μερικούς μήνες η δραστήρια επιχειρηματίας υποχρεώθηκε να λάβει μια δύσκολη και ταυτόχρονα σκληρή απόφαση. Εκείνη του λουκέτου στην εταιρία παραγωγής Μανιταριών .Ήδη οι διαδικασίες παύσης των εργασιών έχουν ιςχύςει και οι 35 εργαζόμενοι που απασχολούνταν στις εγκαταστάσεις της Λαζαρίνας έχουν σταματήσει την εργασία .
Παρόλα αυτά και το μεγαλύτερο ιπποφορβείο στην Ελλάδα, το οποίο εκτείνεται σε μια έκταση 700 στρεμμάτων και στο οποίο «φιλοξενούνταν» 70 περίπου άλογα αγγλικής καθαρόαιμης φυλής, υπολειτουργεί.
Για την Αλεξάνδρα Τερζή- Χανδρή και για τον γιο της Αλέξανδρο που συμμετέχει ως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ιπποτούρ ήταν η έσχατη λύση η εξέλιξη αυτή. Και σίγουρα καθόλου ευχάριστη.
Ειδικά για μια οικογένεια που έχει ταυτίσει το όνομά της με το κτήμα στη Λαζαρίνα των Τρικάλων, όπου εκτός από τους δρόμωνες ίππους δραστηριοποιούνταν και στην παραγωγή μανιταριών τα τελευταία χρόνια, αλλά και με την τοπική οικονομία και κοινωνία.
Και που η ίδια η πρόεδρος της άλλοτε κραταιάς Ιπποτούρ συνήθιζε να δηλώνει πως χωρίς τη συμβολή των εργαζομένων της, η Ιπποτούρ δε θα είχε αναπτυχθεί τόσο πολύ στο παρελθόν.
Όμως, η ίδια λογάριαζε χωρίς την οικονομική ύφεση. Και αυτό γιατί τα «σύννεφα» πάνω από την εταιρία είχαν εμφανιστεί από νωρίς και συγκεκριμένα το 2010, ενώ κορυφώθηκαν την τελευταία διετία. Η οικογένεια Χανδρή που διαχειριζόταν το ιπποδρομιακό στοίχημα έως την περίοδο της δικτατορίας και στη συνέχεια περιορίστηκε μόνο στην εκτροφή αλόγων και στην πώλησή τους σε ιδιοκτήτες αλόγων του ιπποδρόμου, βρέθηκε «στριμωγμένη», όταν ξέσπασε η κρίση.
Τα άλογα σταμάτησαν να φέρνουν χρήματα, καθώς ο ελληνικός ιππόδρομος υπολειτουργούσε, ενώ παράλληλα οι τιμές των πουλαριών της Λαζαρίνας έπαψαν να είναι ανταγωνιστικές.
Στα επιχειρηματικά σαλόνια έλεγαν χαρακτηριστικά πως από τις αρχές της περασμένης δεκαετίας ακόμη και οι Άγγλοι στην Ελλάδα πουλούσαν φθηνότερα τα «καθαρόαιμά» τους, επιφέροντας πλήγμα στην Ιπποτούρ.
Γι” αυτό και άλλωστε σταδιακά το εκτροφείο σταμάτησε να λειτουργεί πριν από πέντε χρόνια και ο όμιλος έριξε το βάρος του στις υπόλοιπες δραστηριότητές του: Στις τουριστικές, οικοδομικές, ναυτιλιακές και γεωργοκτηνοτροφικές επιχειρήσεις και αντιπροσωπείες και κυρίως στην παραγωγή μανιταριών.
Αλλά ακόμη και αυτό το τελευταίο εγχείρημα, παρά το ότι ξεκίνησε δυναμικά να αναπτύσσεται μέσω της θυγατρικής «Αγρόκτημα Λαζαρίνας», δεν πέτυχε τους αρχικούς του στόχους και η κατάσταση επιδεινώθηκε σε μεγάλο βαθμό. Παρά το ότι αποτέλεσε από τη δημιουργία της τη μεγαλύτερη μονάδα παραγωγής λευκών μανιταριών στα Βαλκάνια.
Οι προσπάθειες της οικογένειας Χανδρή να αντιστρέψει την κατάσταση και να τονώσει τα έσοδα και τη ρευστότητα στα ταμεία της Ιπποτούρ έπεσαν ως φαίνεται, στο κενό.
Τα ανοίγματα σε νέες επενδυτικές «θάλασσες» που θα αντισταθμίσουν τις απώλειες που άφησαν πίσω τους οι ίπποι, η αύξηση μετοχικού κεφαλαίου ύψους 20 εκατ. ευρώ η οποία πραγματοποιήθηκε το 2011 και η έκδοση ομολογιακού δανείου της τάξεως των 4 εκατ. ευρώ έδωσαν μεν σημαντικές «ανάσες», αλλά δεν απέδωσαν τα προσδοκώμενα.
Είχε προηγηθεί έναν χρόνο νωρίτερα και η αποχώρηση από το μετοχικό κεφάλαιο της Ιπποτούρ της εταιρίας Φοίνιξ ΑΕΓΑ (θυγατρικής της Εμπορικής Τράπεζας τότε), η οποία αποφάσισε να αποεπενδύσει και πούλησε το ποσοστό της, το 21,13% στην Αλεξάνδρα Τερζή-Χανδρή αντί 642.728 ευρώ. Τότε η «αμαζόνα» της Ιπποτούρ έβλεπε πως η εταιρία έχοντας απαγκιστρωθεί από την παραδοσιακή δραστηριότητά της, εκείνη της εκτροφής αλόγων, θα αναπτυσσόταν περαιτέρω στα τρόφιμα. Όμως, και πάλι την πρόλαβε η ύφεση.
Οι ζημιογόνες χρήσεις διαδέχονταν η μία την άλλη και ο κύκλος εργασιών υποχωρούσε συνεχώς. Είναι χαρακτηριστικό πως το 2013- σύμφωνα με τα τελευταία δημοσιευμένα οικονομικά στοιχεία- η Ιπποτούρ παρουσίασε πωλήσεις ύψους 2 εκατ. ευρώ από 8 εκατ. ευρώ το 2012, οι ζημίες ανήλθαν στα 3,7 εκατ. ευρώ, ενώ η καθαρή της θέση ήταν αρνητική στα 9 εκατ. ευρώ (από 5 εκατ. ευρώ) και το σύνολο των υποχρεώσεών της άγγιζαν τα 26,4 εκατ. ευρώ (από 25 εκατ. ευρώ το 2012).
Ήταν την ίδια χρονιά εκείνη που η εταιρία πραγματοποίησε έξοδο από το ταμπλό του χρηματιστηρίου Αθηνών και η μετοχή της διεγράφη από το ταμπλό. Ήταν επίσης, η ίδια χρονιά εκείνη που η διοίκηση στα πλαίσια «συμμαζέματος» των λειτουργικών της δαπανών πήρε την απόφαση να αναστείλει τη λειτουργία της δραστηριότητας εμπορίας τροφίμων.
Μια δραστηριότητα που απαιτούσε τη δέσμευση μεγάλων κεφαλαίων, τα οποία ήταν δύσκολο να διατεθούν, δεδομένης της οικονομικής κρίσης και της αλλαγής της πολιτικής χορηγήσεων κεφαλαίων μέσω των τραπεζών. Έτσι, μετά από αυτή την εξέλιξη η Ιπποτούρ έμεινε από τον Απρίλιο του 2013 μόνο με τη δραστηριότητα της παραγωγής φρέσκων μανιταριών.
Μέσα στο 2014 πάντως, στην τοπική κοινωνία των Τρικάλων ακουγόταν έντονα πως η οικογένεια Χανδρή ψάχνει αγοραστή για τη Λαζαρίνα. Έγιναν κάποιες διερευνητικές επαφές, σύμφωνα με τους ίδιους, όμως, η οικονομική αβεβαιότητα αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα για τέτοιου είδους επενδύσεις. Έτσι, το «λουκέτο» μάλλον αποτελεί μονόδρομο.
Μια δραστηριότητα που απαιτούσε τη δέσμευση μεγάλων κεφαλαίων, τα οποία ήταν δύσκολο να διατεθούν, δεδομένης της οικονομικής κρίσης και της αλλαγής της πολιτικής χορηγήσεων κεφαλαίων μέσω των τραπεζών. Έτσι, μετά από αυτή την εξέλιξη η Ιπποτούρ έμεινε από τον Απρίλιο του 2013 μόνο με τη δραστηριότητα της παραγωγής φρέσκων μανιταριών.
Μέσα στο 2014 πάντως, στην τοπική κοινωνία των Τρικάλων ακουγόταν έντονα πως η οικογένεια Χανδρή ψάχνει αγοραστή για τη Λαζαρίνα. Έγιναν κάποιες διερευνητικές επαφές, σύμφωνα με τους ίδιους, όμως, η οικονομική αβεβαιότητα αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα για τέτοιου είδους επενδύσεις. Έτσι, το «λουκέτο» μάλλον αποτελεί μονόδρομο.
PROTOTHEMA
