Τα μέχρι τώρα αποτελέσματα της περίφημης σκληρής διαπραγμάτευσης δείχνουν πολύ καθαρά στον καθένα πως αυτή η λύκο-συμμορία που ονομάζεται Ευρωπαϊκή Ένωση και Ευρωζώνη έχει φτιαχτεί μόνο και μόνο για να λεηλατεί τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις του εργαζόμενων στην Ευρώπη, για να ξεζουμίζει τους λαούς της, για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και των μονοπωλίων. Στην γραμμή αυτή είναι όλοι συνταγμένοι και συνασπισμένοι. Όλες οι κυβερνήσεις των ευρωπαϊκών κρατών. Χριστιανοδημοκράτες και σοσιαλδημοκράτες, βόρειοι και νότιοι, ανατολικοί και δυτικοί. Όχι μόνο το Βερολίνο αλλά και το Παρίσι, η Ρώμη αλλά και η Ουάσιγκτον, που μερικοί παρουσίαζαν τον Ομπάμα σαν φιλολαϊκό!
Ανεξάρτητα από τις επιμέρους αντιθέσεις τους όλοι επιδιώκουν να υπηρετήσουν τα συμφέροντα της οικονομικής ολιγαρχίας που τους στηρίζει ή τα συμφέροντα του ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου που θέλει να ηγεμονεύσει. Οι αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και παλιά και τώρα σε τίποτε ισότιμο και συναινετικό δεν βασίζονται. Ήταν και είναι προϊόν ωμού εκβιασμού, απειλών και αναγκαστικής συμμόρφωσης στους κανόνες που έχουν επιβάλει οι ισχυροί ιμπεριαλιστές μέσα σε αυτήν την φυλακή των ευρωπαϊκών λαών. Όσοι συνεχίζουν να επιμένουν πως αυτό το αντιδραστικό οικοδόμημα μπορεί να αλλάξει, να μεταρρυθμιστεί και να λειτουργήσει προς όφελος της κοινωνικής πλειοψηφίας, δεν σπέρνουν απλά αυταπάτες! Λένε συνειδητά ψέματα. Η ζωή το έχει αποδείξει πολλές φορές τα προηγούμενα χρόνια και τα γεγονότα των τελευταίων ημερών είναι πολύ διδακτικά γι αυτούς που θέλουν να διδαχτούν.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει μπει στην τελική φάση κατάρτισης μιας προσωρινής -όπως λένε- συμφωνίας, όπως ανακοινώθηκε προχθές στα πλαίσια της συνόδου κορυφής. Ανεξάρτητα από τις επιμέρους αλλαγές και μετονομασίες το πλαίσιο έχει ήδη προδιαγραφτεί.
Είναι βασισμένο στους βάρβαρους κανόνες των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών με πλεόνασμα, στις οδηγίες και τα εργαλεία. χωρίς την εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ, στις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Τράπεζας και στους ελέγχους και τον διεθνή οικονομικό έλεγχο που από Τρόικα θα μετονομαστεί σε ευρωπαϊκούς θεσμούς.
Αποδέχεται τις λεγόμενες μεταρρυθμίσεις που είναι στην πραγματικότητα οπισθοδρόμηση και μεταμφίεση νέων αντεργατικών σχεδίων. Είναι βασισμένο στην αποδοχή αποπληρωμής του χρέους και συμμόρφωσης με τις απαιτήσεις των δανειστών-ληστών- ιμπεριαλιστών. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια και κανόνες όχι μόνο σοβαρές αλλαγές υπέρ του λαού και των εργαζόμενων δεν μπορούν να γίνουν αλλά αργά η γρήγορα θα χρειαστεί να παρθούν και νέα αντιλαϊκά μέτρα και η κατάσταση της κοινωνικής πλειοψηφίας θα συνεχίζει να επιδεινώνεται.
Η λεγόμενη γραμμή της σκληρής διαπραγμάτευσης έγινε ένα παιγνίδι λέξεων και διατυπώσεων, παρασκηνιακών συμφωνιών και δήθεν μαχητικού ρεαλισμού που κρύβει την συνθηκολόγηση και όχι μόνο με το .70% των μνημονίων.
Ο λαός μας και οι εργαζόμενοι δεν πάλεψαν και δεν μάτωσαν όλα αυτά τα σκληρά χρόνια της βαρβαρότητας για να αλλάξει ο Μανωλιός και να βάλει τα ρούχα του αλλιώς. Να μετονομαστούν μνημόνια, τρόικα, έλεγχος και αντιλαϊκές πολιτικές με νέα κομψά ονόματα.
Δεν αγωνίστηκε και δεν διεκδίκησε να υπερασπιστεί την ζωή και τις κατακτήσεις του για να πάρει αντίδωρο μερικά ανθρωπιστικά μέτρα ανακούφισης του πόνου, πολλά καλά λόγια και υποσχέσεις για το βάθος της τετραετίας.
Δεν σήκωσε με μάχες διαρκείας το κεφάλι του απέναντι στους ισχυρούς διεκδικώντας ανεξαρτησία και ελευθερία για να συμβιβαστεί μέσα στα πλαίσια νέων συμφωνιών υποταγής στους κανόνες της εξάρτησης και της ξένης κυριαρχίας, με την βούλα αυτήν την φορά μιας δήθεν αριστεράς.
Δεν αγωνίστηκε για ριζικές αλλαγές κόντρα σε θεούς και δαίμονες για να δει το παλιό, μεταμφιεσμένο σε καινούριο, πάλι μπροστά και ενάντια του.
Ο δρόμος για το λαό δεν άλλαξε ποτέ! Ήταν και παραμένει ο δρόμος του ανυποχώρητου μαζικού αγώνα. Όχι για την επιτυχία της διαπραγμάτευσης που όσο περνάνε οι ημέρες φαίνεται πως θα είναι ένας νέος αντιλαϊκός συμβιβασμός, αλλά για την ανατροπή της πολιτικής της εξάρτησης, της φτώχειας και της ανεργίας. Οι αυταπάτες περί ανατροπής της αντιλαϊκής πολιτικής μέσα από τις κάλπες έχουν ήδη αρχίσει και ξεθωριάζουν.
Σύντομα, όλο και μεγαλύτερα κομμάτια λαού και εργαζομένων θα διαπιστώσουν πως καμιά γραμμή διαπραγμάτευσης δεν μπορεί να υποκαταστήσει τους ταξικούς αγώνες ενάντια στην κυριαρχία του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού.
Καμιά διέξοδος για τα λαϊκά προβλήματα δεν πρόκειται να υπάρξει όσο ο λαός δεν συγκροτεί το δικό του μέτωπο αντίστασης και διεκδίκησης, όσο δεν οργανώνει τις δυνάμεις του για την πραγματική σύγκρουση με τις δυνάμεις του ιμπεριαλισμού και της ντόπιας άρχουσας τάξης, για την ανατροπή αυτής της βάρβαρης πολιτικής.
14/2/2015