Ο κόσμος νιώθει μόνος, αβοήθητος, πανικόβλητος.
Αναπαράγονται θεωρίες συνωμοσίας για την έκρηξη στην αποθήκη πυρομαχικών στη Νέα Αγχίαλο.
Η επικοινωνιακή διαχείριση επιβάλλει να μιλάνε όλοι για εμπρησμό. Και χωρίς στοιχεία και χωρίς κανείς να παρουσιάζει ένα δεδομένο, να πιστέψουμε πως είναι εμπρησμός.
Επρόκειτο καθαρά για ανεπάρκεια του κρατικού μηχανισμού. Ανεπάρκεια ως προς την πρόληψη και την διαχείριση κρίσεων, η οποία ξεπερνά το φάσμα της δασοπροστασίας και δασοπυρόσβεσης.
Η φωτιά αφέθηκε από την Πολιτική Προστασία σε χαμηλή βλάστηση στον κάμπο, να φτάσει ανενόχλητη μέχρι έξω από την στρατιωτική βάση.
Δυνάμεις χωρίς συντονισμό, δήμαρχοι ανίκανοι να καθαρίσουν ακόμα και τα χόρτα, γεωτρήσεις και αντλιοστάσια χωρίς γεννήτριες, πυροσβέστες που δεν είχαν νερό να σβήσουν την φωτιά, κρουνοί που δεν είχαν νερό, στρατιωτικές μονάδες χωρίς πυρόσβεση.
Ζούμε μια από τις πλέον καταστροφικές πυρκαγιές και ο απολογισμός είναι βαρύς.
Η ελάχιστη εμπιστοσύνη που υπάρχει στους θεσμούς και στο Κράτος, χάνεται.
Κώστας Κωστούλας
Ήταν που ήταν για γέλια και για κλάματα η επιτελική λύση που σκαρφίστηκαν για να μπαλώσουν με φαντάρους και πυροσβέστες τα κενά στο ΕΚΑΒ, ήρθε και η συγκυρία και έκανε ακόμα πιο τραγελαφική την όλη εικόνα της κυβέρνησης.
Γιατί δεν μπορεί η χώρα να καίγεται κι εσύ να ψηφίζεις την έως το τέλος Αυγούστου «μετάταξη» πυροσβεστών στα ασθενοφόρα. Δεν γίνεται στην καρδιά της περιόδου που η χώρα είναι αντιμέτωπη με τις φωτιές να αποδυναμώνεις την Πυροσβεστική.
Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα και ούτε μπορούμε να τα καταπίνουμε μη τυχόν και μας πείτε τοξικούς και άδικους.
Έχετε πνίξει τη χώρα με την τοξική σας ανικανότητα και την τοξική σας αναλγησία.
Κατά τον Κικίλια, εφαρμόστηκε το «καλύτερο δυνατό επιχειρησιακό σχέδιο» στη Νέα Αγχίαλο, κι αυτό το λένε σοβαρά τώρα…
Η κυβέρνησης προσπαθεί να κρύψει την εκ του αποτελέσματος αποδεδειγμένη βαριά διαχειριστική της ανεπάρκεια πίσω από την κλιματική κρίση (και, επικοινωνιακά, την παραίτηση Μηταράκη), κι αυτό που πετυχαίνει είναι να μεγαλώνει ακόμα περισσότερο το έλλειμμα σοβαρότητάς της.
Το σκορ είναι βαρύ – δυστυχώς βαρύ σε βάρος της χώρας.
Φοβάμαι το επόμενο «καλύτερο δυνατό επιχειρησιακό σχέδιο»…
Αχ, που θα κάτσει η μπίλια και για ποιους ;