"Δημοσιογραφία είναι να δημοσιεύεις αυτά που κάποιος άλλος δεν θέλει να δημοσιευθούν." - Τζορτζ Όργουελ

22.8 C
Trikala

Χορεύτρια σε αναπηρικό αμαξίδιο! – Η Τζένη Ράπτη απο το Σαραντάπορο Ελασσόνας

lafarm

Σχετικά άρθρα

Συνέντευξη στο 4disabled

Κυρία Τζένη πώς βλέπετε εσείς την αναπηρία και συγκεκριμένα την κινητική αναπηρία την οποία εσείς βιώνετε;

Η αναπηρία είναι ένας άλλος τρόπος ζωής, τόσο απλά πρέπει να το δούμε. Κάποιος που αποκτά κάποια κινητική αναπηρία,

, για μένα, είναι πολύ βασικό να εκπαιδευτεί, αν θέλει να συνεχίσει τη ζωή του φυσιολογικά. Και το εννοώ φυσιολογικά, γιατί φυσιολογική ζωή δεν σημαίνει ότι κάποιος έχει δυο πόδια και περπατάει, αλλά να έχει τους ίδιους φίλους που είχε και πριν και να χαίρεται, να προσπαθεί να εκπαιδευτεί, να μορφωθεί, να δουλέψει, να έχει δραστηριότητες.

Βασικός παράγοντας είναι να υπάρχει θέληση για όλα αυτά από τον ίδιο τον άνθρωπο, σωστά;

Πάρα πολύ βασικός. Μιλάω για αυτούς που θέλουν. Αυτοί που δεν θέλουν να κάνουν πράγματα, μπορεί να μην ήθελαν και πριν, που δεν είχαν αναπηρία, είναι στον άνθρωπο.

Το περιβάλλον σας υπήρξε υποστηρικτικό;

Οι άνθρωποι που έχεις γύρω σου παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο. Εγώ είχα ένα πολύ σπουδαίο πατέρα, με ανοιχτό μυαλό, δεν με έκανε να αισθάνομαι μειονεκτικά. Με έκανε να δω ότι μπορώ να καταφέρω πολλά πράγματα. Αυτό βέβαια το είδα στην πορεία, γιατί εγώ έχω την κινητική αναπηρία από μικρή. Μου έκανε και καλό που έφυγα από τη Λάρισα και πήγα στη Αθήνα να εκπαιδευτώ, γιατί ήμουν μικρή, δεν ήξερα τι είναι η αναπηρία, δεν είχα ξαναδεί.

Ποιά είναι η γνώμη σας για τη στάση του κράτους και τον διαφόρων φορέων προς τους ανθρώπους με κάποια μορφή κινητικής αναπηρίας;

Αν το κράτος είχε φροντίσει να υπάρχουν οι δομές, να υπάρχει η πρόσβαση, η ζωή μας θα ήταν πάρα πολύ καλύτερη. Θα είχε ποιότητα. Ειδικά για άτομα που είναι εκπαιδευμένα σαν εμένα, που μπορώ να οδηγήσω, να δουλέψω και τόσα άλλα. Όλοι μας ανεξάρτητα κινητικής αναπηρίας ή όχι θέλουμε να έχουμε μια διέξοδο, δεν μπορείς να είσαι κλεισμένος στο σπίτι. Καλώς ή κακώς εγώ τα κατάφερα, σε κάποιον άλλο όμως; ποιος θα του ανοίξει το μυαλό του; O αριθμός των εμποδιζόμενων ατόμων στη χώρα μας είναι τεράστιος. Όταν γίνεται μια ράμπα, θα την ανέβω εγώ με το αμαξίδιο, θα την ανέβει η μαμά με το μωρό στο καρότσι, ο παππούς με το μπαστούνι, κάποιος προσωρινά κινητικά ανάπηρος… Πιστεύω ότι την αναπηρία στην Ελλάδα ο καθένας την παλεύει μόνος του. Είμαστε πίσω, δεν υπάρχει ενημέρωση. Ο κόσμος δεν ξέρει τι σημαίνει άτομο με κινητική αναπηρία. Είμαστε τρομερά επιφανειακοί σε όλα αυτά.

Βλέπουμε πως ακόμη και όταν φτιάχνονται οι απαραίτητες ράμπες, κάποιοι τις καταστρέφουν, δεν υπάρχει ο απαραίτητος σεβασμός. Άρα είναι πιο βαθύ το πρόβλημα;

Εδώ ευθύνη έχουν και οι δύο πλευρές. Αν εγώ εσένα σου βγάλω μια μίζερη πλευρά και δεν σε βάλω στην ουσία του προβλήματος, θα σε αφήσει αδιάφορη. Δεν περιμένω να με σεβαστεί ο άλλος επειδή έτυχε να κάθομαι σε αναπηρικό αμαξίδιο. Τον σεβασμό θα τον διεκδικήσω, θα τον κερδίσω.

Πώς ξεκινήσατε το χορό;

Πέρασα από πολλά αθλήματα αλλά ο χορός με μάγεψε. Όταν χόρευα ήμουν σε άλλη διάσταση. Είναι αυτό το κλικ που κάνει στον καθένα. Έκανα πολλά χρόνια αγωνιστικό χορό στην Αθήνα με μια πολύ καλή ομάδα, με πολλές διακρίσεις σε παγκόσμιο και πανευρωπαικό επίπεδο.

Η ομάδα αποτελούνταν από χορευτές με αναπηρία ή και χορευτές χωρίς αναπηρία;

Στον αγωνιστικό χορό χορεύεις με επαγγελματία χορευτή χωρίς αναπηρία. Είναι πολύ δύσκολο αλλά τίποτα δεν είναι αρκετά δύσκολο όταν το θέλεις.

Σε όλα αυτά τα χρόνια υπήρξαν άνθρωποι που να σας αποτρέψουν; Να σας πουν ότι δεν μπορείτε να το κάνετε;

Οι περισσότεροι με αποτρέπανε, αλλά όχι για κακό, για το καλό μου. Δεν καταλάβαιναν ότι εκπαιδεύτηκα να κάνω τα πάντα. Ο άνθρωπός με κάποια μορφή αναπηρίας όταν ξεπεράσει φόβους, κόμπλεξ και ανασφάλειες γίνεται μάγκας στη ζωή του. Είναι μαγκιά να συνεχίζεις. Αρκεί να διεκδικούμε. Στην πόλη μας, στη γειτονιά μας, στο σπίτι μας. Η συμβουλή μου για τα παιδιά με αναπηρία είναι να βρουν την άκρη μόνοι τους. Η αναπηρία είναι απλώς μια άλλη στάση ζωής και προσαρμόζουμε τον εαυτό μας. Η ζωή είναι ουσία, είναι όμορφες στιγμές, τις φτιάχνεις εσύ και τις ζεις, η αναπηρία για μένα είναι ένα μάθημα σε αυτή τη ζωή. Αν πάρεις κάτι, μαθαίνεις να βλέπεις τα πράγματα πιο βαθιά, πιο ουσιαστικά!!!

Συνέντευξη: Ευαγγελία Πρασούδη, εργοθεραπεύτρια

4disabled

 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Δείτε επίσης