Και τί δεν ακούμε αυτές τις μέρες! Υποσχέσεις για ένα μέλλον ρόδινο στρωμένο με ροδοπέταλα. Πόσες φορές όμως να πλανευτούμε; Το τραβάει ο οργανισμός μας το δούλεμα; Δεν μάθαμε τίποτα από το οδυνηρό μνημονιακό παρελθόν;
Έχουμε τους πολιτικούς να μας κάνουν για άλλη μια φορά να αισθανόμαστε πως ζούμε σε άλλο τόπο και χρόνο. Κι από κοντά έχουμε τους άρχοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης και τους υποψήφιους να γυρνάνε τον τόπο ανάποδα για να μας πείσουν να μπούμε στους συνδυασμούς τους για να σώσουμε τον …τόπο!
Για αυτό λοιπόν το νου σας. Τουλάχιστον κάτι να διδαχτούμε από το παρελθόν που θέλει να αναπαραχθεί και να διαιωνιστεί. Χωρίς νέα θύματα το παλιό δεν έχει αύριο.
Δ.Μ.
