Οι Ιταλοί ΤΡΑΙΝΟΣΕ ή αλλιώς «μάπα το καρπούζι».
Πολλοί πίστεψαν και ήλπισαν πως η εξαγορά της ΤΡΑΙΝΟΣΕ από τους Ιταλούς θα έφερνε μια νέα εποχή στους ελληνικούς σιδηροδρόμους.
Όταν ρώτησα πριν δύο χρόνια έναν συνάδελφο εκπαιδευτικό Ιταλό για τα τρένα στην Ιταλία μου εξήγησε πως στη βόρεια Ιταλία έχουν πολύ καλά τρένα.
Για τη νότια Ιταλία όμως την κατάσταση ο Μάσιμο μου την περιέγραψε με μια πολύ γνωστή άσεμνη χειρονομία.
Λες, λέω εμείς που είμαστε ακόμα πιο νότια να πάθουμε τα ακόμα χειρότερα; Το κακό είναι πως όσο περνάει ο καιρός οι φόβοι μου επιβεβαιώνονται όλο και περισσότερο. Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα απ’ την αρχή.
Τι βρήκαν οι Ιταλοί όταν ήρθαν στην Ελλάδα; Βρήκαν μια εταιρία που με τη διοίκηση του κ. Ζηλιασκόπουλου είχε καταφέρει να είναι κερδοφόρα με αρκετά δρομολόγια και πολλές καλές και έξυπνες προσφορές στις τιμές των εισιτηρίων ώστε να προσελκύονται επιβάτες.
Υπενθυμίζω τις εκπτώσεις στην προαγορά εισιτηρίων καθώς και στην αγορά εισιτηρίων από το ίντερνετ. Αυτά κόπηκαν με το μαχαίρι λίγες μόνο ώρες πριν πέσουν οι υπογραφές για την μεταβίβαση των μετοχών.
Ακολούθησαν και άλλα «ευεργετήματα» όπως η κατάργηση της ειδικής τιμολόγησης στο ζεύγος 51/58 για τους επιβάτες της δυτικής Θεσσαλίας, η οποία είχε δοθεί όχι για φιλανθρωπικούς λόγους, αλλά ακριβώς επειδή είχε καταργηθεί το απευθείας IC 47/48.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά μετέθεσαν και το επιδοτούμενο δρομολόγιο 590/591 για τη Θεσσαλονίκη σε ώρα που δεν εξυπηρετεί τους επιβάτες ενώ κατάργησαν και την ειδική επίσης έκπτωση που υπήρχε στα προαστιακά δρομολόγια της Θεσσαλονίκης, ώστε οι δυτικοθεσσαλοί να μην χρεώνονται ως τουρ την περιπορεία του Παλαιοφαρσάλου στις προς βορρά μετακινήσεις τους.
Τι έδειχναν όλα αυτά; Έδειχναν ολοφάνερα ότι η εταιρία πια δεν είχε κανένα ενδιαφέρον για την προσέλκυση επιβατών.
Ήθελε την κρατική επιδότηση των πενήντα εκατομμυρίων ετησίως να την καταναλώνει στον κύριο άξονα Αθήνας-Θεσσαλονίκης, εκεί που χάρις στα έργα που κατασκεύασε το ελληνικό κράτος ο σιδηρόδρομος πλεονεκτεί πλέον έναντι όλων των άλλων μεταφορικών μέσων, ακόμα και του αεροπλάνου.
Λίγους επιβάτες και καλούς θέλουμε λοιπόν. Το πόπολο ας πάει με το ΚΤΕΛ. Και οι κυβερνήσεις τι έκαναν για όλα αυτά; Απλά τίποτα. Για την ακρίβεια έκαναν τα στραβά μάτια στη μη εκτέλεση των υποχρεώσεων της εταιρίας όπως ας πούμε στο ζεύγος Καλαμπάκας-Θεσσαλονίκης, που αυθαίρετα από απευθείας μετατράπηκε σε ανταποκρινόμενο και μετατέθηκε σε ακατάλληλη για τους επιβάτες ώρα.
Έκαναν τα στραβά μάτια όταν τα εισιτήρια για τις τοπικές μετακινήσεις με το 884/885 στη δυτική Θεσσαλία εκτοξεύτηκαν σε παλάλογες τιμές, ας πούμε Καρδίτσα-Φανάρι 7,40 ευρώ. Δηλαδή κανονική μπανανία.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά ήρθε και η πανδημία που έδωσε την ευκαιρία να σφαγιαστούν όλα τα δρομολόγια με την προτεραιότητα βέβαια σε κείνα που ταξιδεύει ο λαϊκός κόσμος.
Η πανδημία όμως κάποια στιγμή υποχώρησε, οι μετακινήσεις απελευθερώθηκαν, αλλά τα δρομολόγια φευ δεν επανήλθαν.
Στη δυτική Θεσσαλία παραμένει μόνο το 884/885 (Καρδίτσα-Φανάρι 7,40 να μην ξεχνιόμαστε) ενώ ανακοινώθηκε αόριστα πως θα γίνονται και κάποιες ανταποκρίσεις στον Παλαιοφάρσαλο με λεωφορεία που χρειάζονται για να φτάσουν τον διπλάσιο χρόνο από ότι το τρένο.
Όχι κύριοι. Τέτοιος σιδηρόδρομος να μας λείπει. Δεν αγοράσατε την ΤΡΑΙΝΟΣΕ με σαράντα εκατομμύρια για να εισπράτετε πενήντα κάθε χρόνο από το κράτος σαν επιδότηση και να μας κοροϊδεύετε μέσα στα μούτρα μας.
Στα τέσσερα χρόνια που είστε εδώ μπορούσατε να βρείτε και προσωπικό και προαστιακά τρένα που σας χρειάζονται για την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Δεν θα μας θαμπώσετε με τα τριαντάχρονα ανακατασκευασμένα λευκά βέλη ή όπως αλλιώς θα τα πείτε.
Μακάρι να αποδειχθούν αξιόπιστα, αλλά δεν μας έλλειπαν τα υπεραστικά τρένα. Τα προαστιακά μας έλλειπαν, αλλά γι αυτό δεν κάνατε τίποτα.
Ζητείται λοιπόν πολιτική ηγεσία ικανή να σηκώσει ανάστημα και να πει στους Ιταλούς πως αν έχουν σκοπό να δουλέψουν για την εξυπηρέτηση του επιβατικού κοινού καλώς.
Αν όχι είναι καιρός να τους εξηγήσει πως το Ιόνιο Πέλαγος μικρή θάλασσα είναι και μπορούν εύκολα να διαπλεύσουν και ανάποδα.
Γιώργος Κρανιάς
