"Δημοσιογραφία είναι να δημοσιεύεις αυτά που κάποιος άλλος δεν θέλει να δημοσιευθούν." - Τζορτζ Όργουελ

16.6 C
Trikala

΄΄ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ του ΧΟΡΟΥ΄΄ Του Μάνου Παναγιώτη Χοροδιδασκάλου Ελληνικών Χορών

lafarm

Σχετικά άρθρα

 

Στην χώρα μας δεν υπάρχουν κοινωνικές εκδηλώσεις, πανηγύρια, γάμοι, γιορτές, γλέντια και διασκεδάσεις χωρίς το τραγούδι και ο χορός να έχουν την πρώτη θέση.
Με το τραγούδι εκφράζεται η καρδιά. Με το χορό μιλάει η ψυχή, μιλάει το ένστικτο. Επικοινωνεί ο άνθρωπος με τον άνθρωπο γιατί ο χορός είναι η πιο δυνατή, η πιο ακέραια έκφραση απ’ όλες τις άλλες. Ο χορός ενώνει. Ένωση του ανθρώπου με το διπλανό του. Περισσότερο κι από τους νόμους, τις συνήθειες, τα ρούχα ή τη γλώσσα, η κίνηση είναι αυτή που καθιστά υπαρκτή αυτή την ενότητα. Τα χέρια συναντιούνται, ο ρυθμός ενώνει τις ανάσες.

XOT 1
Ο χορός είναι η γλώσσα που μιλούμε όλοι οι άνθρωποι, του νότου ή του βορρά, της πόλης ή της υπαίθρου. Μία γλώσσα πανανθρώπινη, που στα τελευταία χρόνια έγινε παγκόσμια, αναλαμβάνοντας έτσι ένα ρόλο πρωταρχικό στη συναδέλφωση όλων των λαών.
Όσο κι αν φαίνεται απίστευτο, η δύναμη που πρώτη έφερε σε πνευματική επαφή τους ανθρώπους όλου του κόσμου, είναι οι ταπεινοί και χωρίς αξιώσεις χοροί, που χορεύονται στις διάφορες κοινωνικές συγκεντρώσεις και που για τον έναν ή τον άλλο λόγο, είχαν παγκόσμια επιτυχία και διάδοση.
Οι περισσότερες χώρες σήμερα – κι αυτό είναι γνωστό σε όλους – χρησιμοποιούν το χορό, τον κλασικό ή τον λαϊκό σαν ‘’ειρηνικό πρεσβευτή’’, μια και ο χορός σαν τέχνη είναι η περιεκτικότερη απ’ όλες τις άλλες κι όπως λέει κι ο ΤΟΛΣΤΟΙ « σκοπός της είναι η αδερφική ένωση των ανθρώπων ».
Στο χορό μπορεί ο ξένος κόσμος να γνωρίσει τη νοοτροπία, τη ζωή, τα ήθη και έθιμα, τις συνήθειες ενός λαού και την ψυχική του παρόρμηση. Γιατί ο χορός είναι ατόφια η ψυχή του λαού, είναι η φωτιά και η ανάσα του και όχι μόνο της ομαδικής ψυχής του, αλλά και της ατομικής.
Τούτος ο τόπος μας, όπως γράφει ο ΝΕΣΤΟΡΑΣ ΜΑΤΣΑΣ που έγραψε τα πιο όμορφα τραγούδια του κόσμου, απ’ τα πανάρχαια χρόνια ως τις μέρες μας, έχει και κάποια άλλα τραγούδια, που δε λέγονται με λόγια, μα που είναι το ίδιο πλούσια σε καρδιά και νου, το ίδιο μεστά σε μηνύματα, ιδέες και πάθος. Κάποια τραγούδια που λένε μ’ ολάκερο το κορμί και την ψυχή τους εκείνοι οι μερακλήδες χορευτές στα χωριά μας κι αφήνουν να φανερώνεται όλο το «μέσα του πλούτου» της λαϊκής ψυχής, τραγούδια που γράφονται σ’ ευλογημένες στιγμές κεφιού ή λύπης, χαράς, μέθης ή σπαραγμού.


Οι Ελληνικοί χοροί είναι στενά συνδεδεμένοι με την εθνική μας ιστορία και την πολιτισμική μας παράδοση. Παρουσιάζουν μεγάλη ποικιλομορφία και τα χαρακτηριστικά τους διαφέρουν από περιοχή σε περιοχή, τόσο όσο αφορά το ύφος και την μορφή του χορού, όσο τη δομή και τις λειτουργίες του. Λειτουργίες που έχουν σχέση με τις ανάγκες που εξυπηρετούσε και εξυπηρετεί ο χορός και που είναι: η ψυχαγωγία, η προβολή, η κοινωνική συνοχή, η επικοινωνία.
Οι Ελληνικοί Παραδοσιακοί χοροί αποτελούνε ένα ακόμη αποδεικτικό στοιχείο της εθνικής μας συνέχειας. Όταν μιλούμε την ίδια γλώσσα με τους αρχαίους προγόνους μας, τραγουδάμε στα ίδια μέτρα και στους ίδιους σκοπούς με εκείνους, χορεύουμε με την ίδια κίνηση και έκφραση, είναι δυνατόν ν’ αμφισβητήσουν την Ελληνικότητα μας;
Στο ερώτημα ‘’που μπορούμε να βρούμε την ιστορική συνέχεια της Ελλάδας’’ η αείμνηστη ΔΟΡΑ ΣΤΡΑΤΟΥ απάντησε:
Μόνο στην παράδοση του τόπου, στη λαϊκή ζωή γενικά και στα έθιμα. Αλλά ιδιαίτερα στους εθνικούς μας χορούς και στο δημοτικό τραγούδι. Σ’ αυτά που χορεύουν και σ’ αυτά που τραγουδούν οι Έλληνες, είτε για να γλεντήσουν είτε για να θρηνήσουν. Μέσα εκεί βρίσκεται η ζωντανή ιστορία μας. Αυτό είναι όλο το ‘’βιός’’ μας σαν έθνος, που κανένας ποτέ δεν μπόρεσε να μας το αφαιρέσει.
Για να γίνει κατανοητή η σημασία των Παραδοσιακών χορών, των τραγουδιών και της μουσικής, πρέπει κανείς ν’ ανατρέξει για λίγο στην ιστορία του τόπου. Να εξετάσουμε τους ψυχολογικούς παράγοντες που βοήθησαν στην επιβίωση της φυλής μας μέσα στα λαογραφικά (ή λαϊκά) στοιχεία.
Το ‘’πιστεύω’’ των Αρχαίων Ελλήνων ήταν η ελευθερία, η υπερηφάνεια, η ευγενής άμιλλα.
Το Βυζάντιο έπειτα στάθηκε ο προμαχώνας του πολιτισμού και των ηθικών αξιών. Οι Έλληνες για να επιβιώσουν στηρίχθηκαν στη χριστιανική θρησκεία και στα βαθιά ριζωμένα κατάλοιπα του πιστεύω της αρχαίας Ελλάδας. Αυτά τα στοιχεία αποτέλεσαν την ιστορική συνέχεια των Ελλήνων.
Στοιχεία που τα συναντούμε όχι μόνο στα αρχαία γλυπτά, αρχαία κείμενα, στα βυζαντινά μωσαϊκά και βιβλία, αλλά όπως είπαμε στους χορούς, στα τραγούδια, στη μουσική, στα ήθη και έθιμα, στις προλήψεις, στα πανηγύρια. Μια κληρονομιά που μεταφέρεται στους αιώνες, ζωντανή, δυναμική, συγκλονιστικό βίωμα, σ’ αυτόν τον γεμάτο μαγεία τόπο , όπου πάντα μιλήθηκε και μιλιέται η ίδια γλώσσα Ελληνική.
Γι’ αυτό και οι παραδοσιακοί μας χοροί και τα τραγούδια μας έχουν σημαντική αξία. Η Ιστορία μας βρήκε την έκφραση της με το θησαυρό αυτό, που κανείς κατακτητής δεν μπορούσε να της αφαιρέσει και οι αναφαίρετες κληρονομιές που ο λαός μας κουβαλούσε μέσα του έγιναν η Μούσα του. Ο λαός μας, με λόγια απλά, αληθινά, τραγούδησε… τραγούδησε όλους τους καημούς και τα βάσανα του…


Πέρασε το τραγούδι του σ’ όλες τις εποχές και έφθασε στο αποκορύφωμα του, στους αγώνες της ανεξαρτησίας. Εκεί έψαλλε, με τα κλέφτικα τραγούδια, τον ηρωισμό και την αυτοθυσία του Έλληνα, εξύμνησε την γενναιότητα της γυναίκας που πολεμάει δίπλα στον άνδρα, δίπλα στον αδελφό, στο γιό…
Με τα μοιρολόγια θρήνησε τον πόνο της μάνας, της αδελφής, της γυναίκας του αγωνιστή…θρήνησε τον ήρωα. Ο χορός είναι η πιο άμεση εκδήλωση των ανθρώπινων αισθημάτων και συναισθημάτων.
Ο λαός μας δεν είχε χαρτιά και μολύβια για να αποτυπώσει τα συναισθήματα του. Ούτε και τον καιρό. Δούλευε, πολεμούσε και όταν ήθελε να πάρει μιαν ανάσα χόρευε.
Είναι συγκινητικό στην σημερινή εποχή με το άγχος που μας διακατέχει, τα παιδιά ν’ αφιερώνουν χρόνο να μάθουν και να τραγουδήσουν τους χορούς της χώρας μας, αποφεύγοντας έτσι τις κακοτοπιές και τις σειρήνες της εποχή μας. Όμως υπάρχουν και Ελληνόπουλα που τα διακρίνει κάποιος δισταγμός και επιφυλακτικότητα όσον αφορά την αυθόρμητη συμμετοχή τους σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις. Αυτό συμβαίνει επειδή μερικοί νέοι μας στις γιορτές και γενικά στις σχέσεις τους με τα παραδοσιακά ήθη και έθιμα αισθάνονται ξένοι.
Για μερικούς νέους και όχι μόνο, ο νεοελληνικός πολιτισμός περνάει σε δεύτερη μοίρα. Κάθε ξένο θαυμάζεται, κάθε ελληνικό εγκαταλείπεται. ‘’Το αίσθημα της κατωτερότητας απέναντι σε άλλους λαούς με περισσότερη καλλιέργεια και η πρόχειρη ικανοποίηση τους με την αδέξια μίμηση τους παρέσυρε μακριά και πέρα απ’ την παράδοση’’, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο αείμνηστος καθηγητής Ιωάννης Κακριδής.
Τα σημερινά παιδιά χρειάζονται ανάλογα και σωστά ερεθίσματα ώστε να μείνουν κοντά στην Λαϊκή Παράδοση. Βρισκόμαστε λοιπόν σε κείνο το στάδιο που θα πρέπει να προσέξουμε ώστε να μην χάσουμε πολιτιστικά τις επόμενες γενιές.
Στα περισσότερα χωριά μας αλλά και μέσα στην πόλη μας οι Σύλλογοι έχουν δημιουργήσει Χορευτικούς Ομίλους που επιτελούν μεγάλο έργο γιατί έχουν καταλάβει το πραγματικό νόημα διατήρησης της παράδοσης μας.
Σκοπός των Συλλόγων είναι ν’ αναπτύξουν τα παιδιά ομαδικό πνεύμα. Τα παιδιά συμμετέχουν και βιώνουν την μουσικοχορευτική διαδικασία όπως έχει παραδοθεί από τους παλιότερους στην γενιά των γονιών τους. Παρατηρείται μια εξοικείωση των παιδιών με την μουσική, το χορό, το τραγούδι, τους οργανοπαίχτες από μικρή ηλικία, μαθαίνουν να σέβονται την μουσικοχορευτική μας παράδοση. Στα παιδιά καλλιεργείται η αποδοχή του πολιτισμού μας, η αγάπη, ο σεβασμός, η ευγενής άμιλλα, η διάπλαση σωστών χαρακτήρων ικανών ν’ ανταπεξέλθουν στην σημερινή και αυριανή κοινωνία η οποία κρύβει πολλές παγίδες.
Γι’ αυτό λοιπόν έχουμε χρέος ν’ αφυπνίσουμε τους νέους μας και να στρέψουμε την αγάπη τους στην παράδοση του τόπου μας.


Ας μεταδώσουμε λοιπόν στα παιδιά μας όλες τις αξίες των προγόνων μας, τα σύμβολα μας, τους χορούς, τα τραγούδια μας και όλα τα ήθη και έθιμα μας.
Ας αντισταθούμε στην εισβολή ξένων προς τον πολιτισμό μας στοιχείων και να κρατήσουμε την παράδοση μας ως το συνδετικό κρίκο του χθες και του σήμερα, του σήμερα και του αύριο. Δείχνουμε ποιοι ήμασταν και ποιοι είμαστε, παντρεύοντας το χθες με το σήμερα.
΄΄ Πολλοί άνεμοι φυσούν σήμερα πάνω από το κεφάλι μας και πάνε να σβήσουν το ιδιαίτερο άρωμα που βγάζουν τα χώματα της γης μας΄΄ (Ι. Κακριδής). Εμείς απλώνουμε τα χέρια μας και σας ζητούμε να πιαστείτε μαζί μας για να ακολουθήσουμε τα βήματα του χορού του Θησέα, των εφήβων, ενηλίκων και γερόντων της Σπάρτης, των Μακεδόνων του Μ. Αλεξάνδρου, των κλεφταρματολών της Επανάστασης του 1821 και των νεοελλήνων ρεμπετών.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Δείτε επίσης