Το 2017 θα είναι ένα κρίσιμο έτος για την Ευρωπαική Ένωση. Πολλοί φοβούνται ακόμα και την διάσπαση της, ιδίως μετά το Brexit, την βαθιά κρίση στην Ιταλία, και την πιθανή αλλαγή πολιτικής στάσης του νέου προέδρου των ΗΠΑ.
Η δημιουργία της Ευρωζώνης έχει αναμφισβήτητα δημιουργήσει σημαντικά οικονομικά οφέλη. Τα κράτη μέλη απολαμβάνουν πρόσβαση σε μια από τις μεγαλύτερες, παγκόσμια, ενιαίες αγορές και μπορούν ελεύθερα να εμπορεύονται κεφάλαια και αγαθά μεταξύ τους.
Συγχρόνως, οι περιφερειακές χώρες, όπως η Ελλάδα, που υιοθέτησαν το ευρώ κατάφεραν να τονώσουν τις οικονομίες τους μέσω της μείωσης του συναλλαγματικού κινδύνου (currency risk) και επιτρέποντας στις εγχώριες επιχειρήσεις να έχουν πρόσβαση σε χαμηλά επιτόκια. Επίσης, μέσω της υιοθέτησης σταθερού και ισχυρού νομίσματος κατάφεραν να ενισχύσουν την οικονομική τους αξιοπιστία και να προσελκύσουν ξένες επενδύσεις.
Τα οικονομικά οφέλη, ωστόσο, θα πρέπει να συνδυάζονται και με σημαντικές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Η απουσία αυτών των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, τα χαμηλά επιτόκια και το ελεύθερο εμπόριο δημιούργησε ανισορροπίες και τροφοδότησε ”φούσκες” σε διάφορες αγορές. Τα διαχρονικά λάθη των εθνικών κυβερνήσεων, ειδικά στην Ελλάδα, και η εμμονική προσκόληση στις σημερινές πολιτικές λιτότητας δεν πρέπει να επισκιάζουν τα τεράστια οικονομικά οφέλη της Ένωσης.
Παράλληλα, και δεδομένης της ολοένα μεταβαλλόμενης παγκόσμιας τάξης πραγμάτων, θα πρέπει κανείς να αναρωτηθεί ποιός οφείλει να είναι ο ρόλος της Ευρώπης στον κόσμο. Μπορεί, για παράδειγμα, η Γαλλία ή Γερμανία να καταπολεμήσουν την τρομοκρατία στην Ευρώπη μόνες τους; Μπορούν απο μόνες τους να ανταγωνιστούν οικονομικά τις ΗΠΑ ή την Κίνα; Σε ένα πολυδιάστατο κόσμο με μεγάλους παίκτες όπως οι ΗΠΑ, η Κίνα, η Ρωσία, η Ινδία, οι ευρωπαϊκές χώρες μπορούν να έχουν λόγο μόνο αν έχουν την απαιτούμενη “κρίσιμη μάζα” (critical mass) όπως αναφέρει ο Χένρυ Κίσσινγκερ. Και αυτό μπορούν να το καταφέρουν μόνο μέσω μια ισχυρής Ένωσης. Μιας Ένωσης, όμως, που θα έχει επιτύχει την πολιτική της ολοκλήρωση (π.χ. δημιουργία καίριων θέσεων, όπως π.χ. Ευρωπαϊκού Υπουργού Άμυνας), θα έχει υιοθετήσει μια πιο δημοκρατική δομή και λειτουργικούς θεσμούς (αναβάθμιση του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου), και θα έχει αναπτύξει ισχυρή και υπολογίσιμη στρατιωτική δύναμη.
Ειδικότερα για την χώρα μας η παραμονή στην ζώνη του ευρώ πρέπει να αποτελεί πάγιο εθνικό στόχο. Ιδιαίτερα σήμερα που στον ταραγμένο διεθνή ορίζοντα προοιωνίζονται αλλαγές ως συνέπεια της κυοφορούμενης νέας εποχής που θα πρέπει να βρει την Ελλάδα θωρακισμένη εντός του ευρώ. Χρειαζόμαστε, λοιπόν, περισσότερη Ευρώπη και όχι λιγότερη. Η αναβίωση του Ευρωπαϊκού ονείρου δεν θα είναι μια εύκολη υπόθεση, αλλά θα είναι προς όφελος του λαού της αλλά και ολόκληρου του κόσμου.
*Ο Μικέλης Χατζηγάκης είναι οικονομολόγος – πολιτικός επιστήμων (LSE, Tufts). Σήμερα είναι μεταπτυχιακός φοιτητής στην Σχολή Κέννετυ του Χάρβαρντ.
*Αναδημοσίευση από την Εστία
Ευτυχώς που έφυγε το παλικαρι και πήγε στην Αμερική κι άνοιξαν οι ορίζοντες του .
Τί διαυγεια, τί οξύτητα πνεύματος, τί βαθυτητα ανάλυσης και στοχασμου;
Αντε εδώ σε αυτά τα σχολεία και Πανεπιστήμια να μορφωθεις ποτέ!
Εκεί να μεινεις αγόρι μου να γίνεις φωστηρας γνώσης .
Αντε βρε, και υπουργος της δεξιας! Τι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ να έχει Βαρουφάκη;
Μόνο μία ερώτηση στο παιδί: Εχεικ βγάλει μεροκάματο μέχρι σήμερα; Αν όχι, τότε έχω μέσον για μία θέση στην ΑΓΡΩΓΗ η στην ΘΕΜΙΣ κατασκευαστική!