Λίγο πριν από τις γιορτές των Χριστουγέννων και στο «Divani Caravel» επικρατεί έντονη κινητικότητα. Οι πολυτελείς σάλες ενός από τα μεγαλύτερα ξενοδοχεία της Αθήνας είναι έτοιμες να «υποδεχτούν» άλλη μια πολιτική εκδήλωση από τις πάμπολλες που έχουν πραγματοποιηθεί πίσω από τις βαριές πόρτες του.
Εκείνη την ημέρα ήταν… η σειρά της συνεδρίασης της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ. Το προσωπικό ήταν σε ετοιμότητα για να περιποιηθεί τους συνέδρους υπό την επίβλεψη του Αριστοτέλη Διβάνη και του γιου του Σπύρου που ως καλοί οικοδεσπότες δεν θέλουν να αφήνουν τίποτε στην τύχη στα ξενοδοχεία τους.
Δεν είναι τυχαίο πως το «Divani Caravel» προτιμούν εδώ και πολλά χρόνια κόμματα και βουλευτές από όλο το «φάσμα» της πολιτικής για να πραγματοποιήσουν τις εκδηλώσεις τους. Σα να παραμερίζονται οι ιδεολογικές διαφορές ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και λοιπών και να ορίζουν κοινό τόπο συνάντησης την… στάση Κάραβελ.
Ίσως αυτό να οφείλεται και στον ιδιοκτήτη του, Αριστοτέλη Διβάνη. Έναν άνθρωπο με ισχυρές φιλίες στην πολιτική σκηνή, που «χτίστηκαν» από την πρώτη μέρα σχεδόν που αποφάσισε να «εγκαταλείψει» το εμπόριο με το οποίο ασχολείτο στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τα Τρίκαλα, για να δραστηριοποιηθεί στον τουρισμό.
Ήταν την δεκαετία του ’50 όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ξεκίνησε το πρόγραμμα με την κατασκευή των κρατικών Ξενία και ο ανήσυχος τότε Διβάνης σκέφτηκε να κάνει μια επένδυση που θα συμπληρώνει την ύπαρξη των ξενοδοχείων. Έτσι, στη μικρή την εποχή εκείνη Καλαμπάκα, δημιούργησε έναν κινηματογράφο.
Ένα ραντεβού όμως, με τον Εθνάρχη άλλαξε άρδην τη «ρότα» στη ζωή του. Ο τελευταίος τον προέτρεψε με το γνωστό ύφος του- κάπου ανάμεσα σε παράκληση και διαταγή όπως θυμάται ο ξενοδόχος- να ασχοληθεί πιο ενεργά με τον τουρισμό. Όπως και έγινε. Ο Διβάνης άφησε στην άκρη το παντοπωλείο του και άνοιξε το πρώτο ξενοδοχείο στα Τρίκαλα με δυναμικότητα 65 κρεβάτια. Ήταν η πρώτη μεγάλη «νίκη» του, καθώς ο Τρικαλινός επιχειρηματίας πάντα ήθελε να είναι στην πλευρά των νικητών.
Παρά τις ιδιαίτερες σχέσεις με την οικογένεια Καραμανλή, οι οποίες συνεχίστηκαν και με τις νεότερες γενιές, δεσμούς φιλίας έχτισε και με τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον οποίο εκτιμούσε ως προσωπικότητα. Έτσι, σιγά- σιγά ο «υπερκομματικός» ξενοδόχος κατέστησε το Caravel κάτι σαν πολιτικό στέκι. Πάνω από 40 βουλευτές έχουν μείνει εκεί, καθώς υπήρχε και σχετική σύμβαση με την Βουλή των Ελλήνων.
Τα μέγαλα “άλματα”
Η είσοδος της οικογένειας Διβάνη στον τουρισμό ήταν το πρώτο μεγάλο «άλμα» της. Μέχρι σήμερα που ο ομώνυμος όμιλος ελέγχει 7 ξενοδοχεία (4 στην Αθήνα και από ένα σε Καλαμπάκα, Λάρισα και Κέρκυρα) και με «ναυαρχίδα» στην πρωτεύουσα το Divani Caravel έχει κερδίσει κόντρα στο «ρεύμα» της οικονομικής κρίσης το στοίχημα του τουρισμού. Οι πληρότητες ξεπερνούν το 65%- 70% και παραμένει σε κερδοφόρο τροχιά (179 χιλ. ευρώ το 2012) και τζίρο κοντά στα 5,3 εκατ. ευρώ. Στο ενδιάμεσο βέβαια, έχουν μεσολαβήσει πολλοί σταθμοί.
Χρυσές εξαγορές και συμμαχίες που αποτέλεσαν θεμέλια για την σημερινή ανάπτυξη. Μετά το άνοιγμα των ξενοδοχείων σε Λάρισα και Καλαμπάκα, η κάθοδος στην Αθήνα αποτέλεσε ένα ακόμη τολμηρό βήμα. Το 1977 ο Αριστοτέλης Διβάνης συνεταιρίζεται με τον συντοπίτη του και ευκατάστατο έμπορο τυριών, κ. Ζαφόλια, δημιουργώντας το «Divani Pallas Acropolis» και δύο χρόνια αργότερα εξαγοράζουν το «Nina Pallas» που μετονομάζεται σε «Divani Zafolia Alexandras».
Σχεδόν μια 10ετία όμως αργότερα οι δρόμοι τους χωρίζουν. Ο Ζαφόλιας κρατά το ξενοδοχείο στην Αλεξάνδρας και ο Διβάνης εκείνο στην Ακρόπολη. Είναι η περίοδος που μαζί πλέον με τον γιο του, Σπύρο, ο οποίος μπαίνει δυναμικά στις επιχειρήσεις, κάνουν μία από τις μεγαλύτερες εξαγορές στον ξενοδοχειακό κλάδο.
Εξαγοράζουν την δεκαετία του ’80 από τον εφοπλιστή Γιάννη Θεοδωρακόπουλο, ο οποίος είχε συνδέσει το όνομά του με πολλά στελέχη της Χούντας, το Caravel έναντι 15 δισ. δρχ., ποσό αστρονομικό για τα δεδομένα της εποχής.
Οι Διβάνηδες έδωσαν μεγάλες «μάχες» για να… απαλλάξουν το ξενοδοχείο από την φήμη που το ακολουθούσε για το ότι ήταν «τοποθετημένοι» οι προηγούμενοι ιδιοκτήτες του σε πιο ακραίες πολιτικές καταστάσεις και τελικά τις κέρδισαν. Μάλιστα, όπως συνηθίζει να λέει μέχρι σήμερα ο διευθύνων σύμβουλος, Σπύρος Διβάνης «είναι για εμάς τίτλος τιμής ότι κατά την διάρκεια της χούντας, οπότε και οι άδειες για ξενοδοχεία δίνονταν αφειδώς, δεν πήραμε καμία». Το ξενοδοχείο σιγά- σιγά «μεταμορφώθηκε» σε… στέκι της δημοκρατίας.
Η παρέμβαση
2003. Ένα χρόνο πριν το μεγάλο γεγονός- ορόσημο για την Ελλάδα, τους Ολυμπιακούς Αγώνες 2004 και η πρωτεύουσα κινείτο ήδη στους ρυθμούς τους. Τότε ο Αριστοτέλης Διβάνης ως πρόεδρος του ΞΕΕ, από τις λίγες φορές που βρισκόταν μακριά από την βάση του, το εμβληματικό Divani Caravel, μιλούσε στην ετήσια εκδήλωση του κλάδου στη «Μεγάλη Βρετανία».
Επισήμανε για πρώτη φορά τότε ότι ο τουρισμός μπαίνει στην «τροχιά» μιας ριζικής αλλαγής που μέσω της οποίας μπορεί να διεκδικήσει την παγκόσμια πρωτοκαθεδρία. Μόνο που οι κυβερνήσεις, προσκολλημένες στις αρχές του 19ου και 20ου αιώνα, πιο πίσω από τη «νέα εποχή» που ανέτειλε, αδυνατούσαν να κατανοήσουν πώς θα συμβάλουν στην προώθησή του.
Έντεκα χρόνια μετά ο μεγαλοξενοδόχος αισθάνεται δικαιωμένος. Ακόμη και σήμερα, στην Ελλάδα της κρίσης, που ο τουρισμός αποτελεί την «βαθιά ανάσα» της οικονομίας, οι αδυναμίες της Πολιτείας να προβάλει την βαριά βιομηχανία της είναι πολλές. Ωστόσο, πιστεύει πως ο τουρισμός είναι η μόνη επένδυση με μέλλον και ο ίδιος στον όμιλό του μεγάλη έμφαση πέρα από την προσέλκυση ξένων τουριστών δίνει στα συνέδρια. Βέβαια, από την κρίση δεν έχει μείνει ανεπηρέαστος, καθώς τα κέρδη των 13 εκ. ευρώ του 2006 έχουν «εξανεμιστεί» πλέον και έχουν φτάσει σε χιλ. ευρώ, όπως και ο τζίρος των 50 εκατ. ευρώ κινείται κοντά στα 5 εκατ. (το 2012).
Οι κοσμικοί φίλοι του Σπύρου
Ο bon viveur γιος με την Bentley των 270.000 ευρώ
Στις 12 Δεκεμβρίου, το πολυτελές εστιατόριο του «Divani Caravel» άνοιξε τις πόρτες του για λίγους και εκλεκτούς φίλους του Σπύρου Διβάνη και της συζύγου του, Αλεξίας. Το ζευγάρι με αφορμή την ονομαστική γιορτή του επιχειρηματία υποδέχτηκε τα ζεύγη Κάτσικα, Μαυρή, Φειδάκη, Κανελλοπούλου, Καίσαρη, Πατσέα, Ζέιν κ.α., με τους οποίους διατηρεί στενές σχέσεις. Σε αντίθεση με τον χαμηλών τόνων πατέρα του Αριστοτέλη, ο οποίος αποφεύγει τις κοσμικότητες, ο Σπύρος Διβάνης θεωρείται από τους bon viveur που έχει ιδιαίτερη αδυναμία στη Μύκονο, αλλά και στα συλλεκτικά ακριβά αυτοκίνητα.
Πριν από μερικά χρόνια και συγκεκριμένα το 2008, είχε… ταράξει τα νερά της κοσμικής Αθήνας, με την αγορά που είχε κάνει. Μιας Bentley Continental GT, για την οποία ξόδεψε 270.000 ευρώ για να την αποκτήσει. Πολλές φορές ο φωτογραφικός φακός τον έχει απαθανατίσει με την σύζυγό του, Αλεξία και την κόρη του Κωνσταντίνα να αποβιβάζονται από το πολυτελές αυτοκίνητο και να γευματίζουν σε εστιατόρια της Βουλιαγμένης και όχι μόνο. Όταν οι επαγγελματικές υποχρεώσεις του το επιτρέπουν και όταν δεν απουσιάζει στο εξωτερικό για να παρακολουθεί τα τεκταινόμενα στην διεθνή τουριστική βιομηχανία, μαζί με την οικογένειά του οργανώνουν αποδράσεις εκτός των τειχών της Αττικής για να φορτίζουν τις μπαταρίες τους. Τα καλοκαίρια αγαπημένος προορισμός είναι η Μύκονος, την οποία απολαμβάνουν με καλή παρέα όπως τον Κώστα Καίσαρη.
Μεγάλη αδυναμία της Αλεξίας Διβάνη-Καψή, της γνωστής οικογένειας των ξενοδοχείων Καψή, είναι και οι επισκέψεις σε εκθέσεις έργων τέχνης κυρίως νέων καλλιτεχνών, ενώ, ιδιαίτερα ασχολείται με φιλανθρωπίες, τις οποίες όμως, δεν θέλει να διαφημίζει, όπως ψιθυρίζεται στους επιχειρηματικούς κύκλους, καθώς θεωρεί πως όταν αυτές διατυμπανίζονται, τότε χάνουν και την αξία τους.
Τα “πέτρινα χρόνια” και οι χαμένες ευκαιρίες
Τα «όχι» στις Σειρήνες των ξένων μνηστήρων
Ο επιχειρηματικός δρόμος της οικογένειας Διβάνη δεν ήταν πάντα… στρωμένος με ροδοπέταλα. Γι’ αυτό και έχοντας περάσει μέσα από «Συμπληγάδες» η κρίση δεν την τρομάζει.
«Δεν μπορεί να είναι χειρότερα από τα… πέτρινα χρόνια του 1985 ή του 1991» λέει χαρακτηριστικά ο Αριστοτέλης Διβάνης. Τότε (το 1985) που η κυβέρνηση των ΗΠΑ με Πρόεδρο τον Ρόναλντ Ρέιγκαν εξέδωσε ταξιδιωτική οδηγία με την οποία προέτρεπε τους Αμερικανούς να μην επισκέπτονται την Ελλάδα διότι την θεωρούσε χώρα επικίνδυνη. Μια προτροπή η οποία εισακούστηκε και είχε «βαρύ κόστος» για τους Έλληνες ξενοδόχους και την τουριστική βιομηχανία της χώρας γενικότερα, η οποία υπέστη τότε «Βατερλώ».
Ακολούθησαν αρκετά ακόμη δύσκολα χρόνια και για τα ξενοδοχεία του ομίλου Διβάνη μέχρι να αποκατασταθεί και πάλι η εμπιστοσύνη στην Ελλάδα, τουλάχιστον μέχρι να έρθει το επόμενο «χτύπημα». Αυτή την φορά εξαιτίας του πολέμου στον Κόλπο και του διαμελισμού της Γιουγκοσλαβίας εν συνεχεία, με αποτέλεσμα να μειωθεί το τουριστικό ρεύμα προς την χώρα μας.
«Κάθε εμπειρία είναι χρήσιμη» θα πει πολλά χρόνια αργότερα ο σημερινός διευθύνων σύμβουλος του ομίλου Διβάνη, Σπύρος Διβάνης, ο οποίος ξεκίνησε την επαγγελματική του πορεία στις business μαθαίνοντας πρώτα τα δύσκολα.
Μέσα στην πορεία των χρόνων ωστόσο, η οικογένεια Διβάνη έχασε και αρκετές ευκαιρίες, όπως παρατηρούν επιχειρηματικοί κύκλοι. Όπως το να πουλήσει σε ενδιαφερόμενους επενδυτές ή να μπει στο ΧΑ. Στην πρώτη περίπτωση, αν και όπως έχει δηλώσει ο κ. Διβάνης «δεν αποκλείει τίποτε, αν προκύψει κάποια σοβαρή πρόταση», κατά καιρούς έχουν υπάρξει κρούσεις από το εξωτερικό, αλλά όχι τόσο δελεαστικές ώστε να τον βάλουν σε σκέψεις. Παραδοσιακός επιχειρηματίας, πρώτη του επιλογή είναι να παραμείνουν οι μονάδες του σε ελληνικά χέρια. Παρόλ’ αυτά, η θετική οικονομική πορεία τους και η αναγνώριση του «Divani Caravel» και του «Divani Apollon Palace & Thalasso» στη Βουλιαγμένη ως κορυφαία από τα World Travel Awards 2013 τους δίνουν υπεραξία.
Όσο για το ΧΑ; Αν και το 2000 ο επιχειρηματίας είχε αποφασίσει να μπει στο «Ναό του Χρήματος» και να αντλήσει 20 δισ. δρχ., τελικά οι καθυστερήσεις δεν επέτρεψαν την υλοποίηση του σχεδίου. Κατάφερε να χρηματοδοτήσει τα επενδυτικά του πλάνα με ίδια κεφάλαια και δανεισμό από τις τράπεζες, με αποτέλεσμα να μην μετανιώνει σήμερα που δεν μπήκε στο χρηματιστήριο. Ειδικά με την πορεία που καταγράφει το τελευταίο την περίοδο της οικονομικής κρίσης και την υποχώρηση του δείκτη. Όπως συνηθίζει να λέει άλλωστε: «κάθε εμπόδιο για καλό».
