Το “βρώμικο” 89` και την παρωδία του Ειδικού Δικαστηρίου, θυμήθηκα παρακολουθώντας τη προανακριτική στη Βουλή και τη κωμωδία που έπαιζαν οι Βουλευτές στην αίθουσα του Κοινοβουλίου.
Και στις δύο περιπτώσεις οι πόλοι της εξουσίας μάχονταν όπως τότε έτσι και τώρα, για τον έλεγχο των μηχανισμών της προπαγάνδας.
“Η παρούσα κρίση της Δημοκρατίας μας, απορρέει ουσιαστικά από τη διεφθαρμένη Δημοσιογραφία”, είχε γράψει κάποτε ο γνωστός Αμερικανός αρθρογράφος Walter Lippmann και την ίδια διαπίστωση κάνει σήμερα, κάθε σκεπτόμενος πολίτης βλέποντας το κατήφορο των στρατευμένων ΜΜΕ, τόσο σε κεντρικό όσο και σε τοπικό επίπεδο.
Η αντιθεσμική λειτουργία της Ενημέρωσης και η διαρκής Γκαιμπελική παραπληροφόρηση που βιώνει η κοινωνία μας, δικαιώνει πανηγυρικά το μεγάλο συγγραφέα Oscar Wilde όταν έλεγε το περίφημο: “Οι Δημοσιογράφοι επιβεβαιώνουν την ύπαρξή τους, στηριζόμενοι στη μεγάλη Δαρβινική αρχή της επιβίωσης του χυδαιότερου”.
Εναπόκειται λοιπόν στους πολίτες και μόνο σ`αυτούς, να δώσουν καθημερινά την απάντηση στα αργυρώνητα ΜΜΕ και όταν έρθει η ώρα στη κάλπη, σ`αυτούς που τα πληρώνουν.
Κων. Κουτσονάσιος.
