"Δημοσιογραφία είναι να δημοσιεύεις αυτά που κάποιος άλλος δεν θέλει να δημοσιευθούν." - Τζορτζ Όργουελ

21.2 C
Trikala

«Ήπιος Φιλελευθερισμός» το ιδεολογικό στίγμα του Μικέλη Χατζηγάκη

lafarm

Σχετικά άρθρα

Άρθρο για τη ιδεολογική κατεύθυνση της Νέας Δημοκρατίας έγραψε ο Μικέλης Χατζηγάκης το οποίο και δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Δημοκρατία (8/10/2016). Ο νεαρός τρικαλινός επιστήμονας δίνει με σαφήνεια την ιδεολογική στάση της σημερινής Νέας Δημοκρατίας, αλλά και το δικό του προσωπικό ιδεολογικό στίγμα.

Ο Μικέλης μιλάει για «ήπιο φιλελευθερισμό», όπως άλλωστε είχε κάνει και στην ομιλία του στο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας, που παντρεύει την ελεύθερη αγορά με την κοινωνική δικαιοσύνη και συνοχή.  

Ο Μικέλης πλέον προσδιορίζεται ως «ήπιος φιλελεύθερος» και θέτει ξεκάθαρα την ιδεολογική κατεύθυνση που θα ακολουθήσει στην μετέπειτα πολιτική του πορεία. Παρακάτω παραθέτουμε το κείμενο όπως δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Δημοκρατία.  

mikelis

Ο ήπιος φιλελευθερισμός της σημερινής Νέας Δημοκρατίας 

*του Mικέλη Σωτ. Χατζηγάκη

Παλαιότερα, η διάκριση μεταξύ «Δεξιάς» και «Αριστεράς» είχε ως βάση το ερώτημα σοσιαλισμός ή φιλελευθερισμός.

Το πολιτικό δίλημμα δηλαδή μεταξύ δύο διαμετρικά αντίθετων επιλογών: ελεύθερη αγορά ή κεντρικά κατευθυνόμενη οικονομία. Το διακύβευμα ωστόσο σήμερα δεν βρίσκεται μεταξύ «αριστερού σοσιαλισμού» και «δεξιού φιλελευθερισμού», αφού η αριστερή ιδεολογία, που στηριζόταν στον σοσιαλισμό και στην κεντρικά κατευθυνόμενη οικονομία έχει ιστορικά ξεπεραστεί.

Σήμερα, ο ανεπτυγμένος κόσμος αποδέχεται πως η αρχή της ελευθερίας μπορεί να προσφέρει περισσότερη ανάπτυξη, οικονομική πρόοδο και ευημερία. 

Έχουμε την σημερινή πλήρη επικράτηση του φιλελευθερισμού, και το σημερινό ιδεολογικό ζήτημα επικεντρώνεται στο εξής ερώτημα: τι είδους φιλελευθερισμός; Σε αυτό το δίλλημα δύο είναι οι βασικές επιλογές: υπέρ-φιλελευθερισμός ή ήπιος φιλελευθερισμός; 

Σύμφωνα με τον Κέινς το ακραίο φιλελεύθερο οικονομικό σύστημα έχει δύο ελαττώματα: πρώτον, ότι δεν εξασφαλίζει την πλήρη απασχόληση και δεύτερο, ότι η κατανομή της περιουσίας και του εισοδήματος διέπεται από ανισότητα και αδικία.

Η πρόσφατη εμπειρία μας έδειξε ότι το μοντέλο του «υπέρ-φιλελευθερισμού» καταλήγει σε κοινωνικές και ταξικές αντιθέσεις και δεν μπορεί να επιλύσει αρκετά από τα προβλήματα των ανθρώπινων κοινωνιών.

Εξάλλου έχει έμπρακτα αποδειχθεί πως το δόγμα αυτό δεν μπορεί να επιτύχει τον επιθυμητό κοινωνικό και οικονομικό μετασχηματισμό γιατί στερείται την σε βάθος κατανόηση της ιστορίας, της γεωγραφίας και των ιδιαίτερων εθνικών και κοινωνικών χαρακτηριστικών των επιμέρους λαών.

Για αυτό άλλωστε και με την παγκόσμια συστημική κρίση να «αγκαλιάζει» όχι μόνον την οικονομία, αλλά και τους άλλους τομείς της ζωής μας, ποτέ τόσες χώρες δεν είχαν αντιμετωπίσει τέτοιες και τόσες πολλές δυσκολίες την ίδια στιγμή. 

Ωστόσο, οι νόμοι της αγοράς, όσο ανελέητοι κι αν είναι για ορισμένους, είναι αναπόφευκτοι.

Ματαιοπονούν όσοι προσπαθούν να ξεφύγουν από αυτούς. Ταυτόχρονα, όμως ο σχεδιασμός και το πρόγραμμα είναι αναγκαίος, ιδίως όταν στοχεύουν στην άνοδο της ευημερίας του συνόλου ή όταν εισάγουν πολιτικές οι οποίες συμβάλλουν στο γενικότερο συλλογικό συμφέρον ή όταν προβάλλουν ηθικές αξίες και παιδευτικές αντιλήψεις. 

Ο ήπιος φιλελευθερισμός, εφαρμοζόμενος χωρίς εξισωτικές υπερβολές που οδηγούν σε ελλείματα και χρέη αλλά τονίζοντας την ανάγκη ισοσκελισμένων προϋπολογισμών, καταφέρνει να ενσωματώσει τα θετικά στοιχεία της ελεύθερης αγοράς με την κοινωνική δικαιοσύνη και συνοχή. Και σήμερα η Ελλάδα χρειάζεται ακριβώς αυτό: ταχείς ρυθμούς ανάπτυξης οι οποίοι όμως να προέρχονται από το σύνολο της Ελληνικής κοινωνίας με παράλληλη άμβλυνση των κοινωνικών ανισοτήτων.

Ο ήπιος φιλελευθερισμός μπορεί να δώσει την λύση στα σημερινά αδιέξοδα της Ελλάδας γιατί ενισχύει την υγιή επιχειρηματικότητα, παντρεύει την ηθική της εργασίας με το κέρδος του επιχειρηματία ενώ ταυτόχρονα στοχεύει στην κατοχύρωση της κοινωνικής δικαιοσύνης. 

Στην Ελλάδα λοιπόν του 2016 από τα δύο μεγάλα πολιτικά κόμματα μόνο η Νέα Δημοκρατία φαίνεται να έχει κατανοήσει τις απαιτήσεις των καιρών. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει μιλήσει ξεκάθαρα για ήπιο φιλελευθερισμό που δίνει έμφαση στην οικονομική ανάπτυξη, στην κοινωνική συνοχή και στην άμβλυνση των κοινωνικών αδικιών.

Αντίθετα ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε πλήρη ιδεολογική σύγχυση και ακροβατεί μεταξύ ενός παρωχημένου κρατικοδίαιτου «αριστερού» μοντέλου ανάπτυξης και ενός ακραίου νεοφιλελευθερισμού που ξεπουλάει τα πάντα και γκρεμίζει κάθε κοινωνικό δίχτυ προστασίας. 

Η σημερινή κυβέρνηση, δυστυχώς, είναι παντελώς ανήμπορη να προσδιορίσει την ιδεολογική της ταυτότητα. Για αυτό και το ιδεολογικό της εκκρεμές κινείται μέσα ένα τεραστίων διαστάσεων βεληνεκές που εκτοξεύεται από τις των Κομμουνιστικές εμμονές της και τις νεοφιλελεύθερες υποδείξεων από μέρος των δανειστών τις οποίες εκτελεί στο ακέραιο.

Στο πολιτικό κομμάτι παρατηρείται πλήρης ανικανότητα των στελεχών του να υλοποιήσουν ακόμα και τις πιο βασικές αλλά και απαραίτητες μεταρρυθμίσεις.

Από την άλλη πλευρά, η Νέα Δημοκρατία έχει διαμορφώσει με σαφήνεια την ιδεολογική της κατεύθυνση με αφετηρία τον ήπιο φιλελευθερισμό. Το εργαλείο υλοποίησης της ιδεολογίας της είναι το κυβερνητικό πρόγραμμα που κατέθεσε ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας στην ΔΕΘ.

Δηλαδή, μια ολοκληρωμένη και κοστολογημένη κυβερνητική πρόταση με ξεκάθαρους στόχους και σαφές χρονοδιάγραμμα. Η Νέα Δημοκρατία μίλησε για σταδιακή μείωση των φορολογικών συντελεστών, μείωση των δαπανών, εκσυγχρονισμό –χωρίς απολύσεις- του δημοσίου τομέα, ενίσχυση του κράτους δικαίου, και κοινωνική πρόνοια. 

Οι πολίτες συνεπώς θα κληθούν να απαντήσουν στο δίλλημα μεταξύ του ήπιου φιλελευθερισμού της Νέας Δημοκρατίας και του αλαλούμ που επικρατεί στον ΣΥΡΙΖΑ. Η απάντηση σε αυτό το δίλλημα δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολη.

* Οικονομολόγος. Σήμερα είναι φοιτητής στην σχολή Κέννεντυ του Χάρβαρντ. 

1 ΣΧΟΛΙΟ

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Δείτε επίσης