Από μια κάποια απόσταση, στην πολιτική σκηνή τα πάντα φαίνονται κωμικά έως και γελοία.
Δυστυχώς η πολιτική έγινε γυάλινη. Ο εντυπωσιασμός του εντυπωσιασμού, ατέρμονη κατανάλωση θεαθήναι.
Η κωμωδία έχει να κάνει και με την προεκλογική συμπεριφορά των υποψηφίων βουλευτών και αυτή γυρνάει σε τραγωδία – για τον τόπο .
Προκειμένου να κάνουν αισθητή την παρουσία τους εμφανίζονται καθημερινά στα τοπικά ΜΜΕ με διάφορους θεατρινισμούς ενώ για τα μεγάλα και καυτά προβλήματα των τοπικών κοινωνιών τσιμουδιά.
Οι «μονομάχοι» της κάθε πλευράς προτιμούν να εμφανίζονται αγκαλιά με παππούδες και γιαγιάδες , τρέχουν πίσω από παπάδες , αγκαλιές και φιλιά με εν δυνάμει ψηφοφόρους τους και εν πάσι περιπτώσει πρόκειται για μια απέλπιδα προσπάθεια να δείξουν ότι βρίσκονται κοντά στο λαό.
«Πνίγονται» στις αγκαλιές και βγάζουν σέλφι .
Επειδή η μικροπολιτική μιζέρια πρέπει να τελειώσει εδώ, ξεχωριστή θα είναι η χαρά αν δούμε να καταπιάνονται με ζητήματα όπως η ανεργία που τσακίζει κόκκαλα , η αγροτική οικονομία , τα τεράστια προβλήματα του κτηνοτροφικού τομέα , το φαραωνικό έργο της Μεσοχώρας , οι πλημμύρες της Φαρκαδώνας , η ερημοποίηση των χωριών και πολλά άλλα.
Τα προβλήματα είναι πολλά και είναι αλληλένδετα μεταξύ τους.
Δεν τα συζητήσαμε ούτε στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές , ούτε στις ευρωεκλογές .
Ας ανοίξει επιτέλους ο διάλογος τώρα . ]
Ούτε τώρα, ούτε ποτέ;
Κώστας Κωστούλας
Δεν γίνεται και δεν θα γίνει συζήτηση ( βουλευτικές, περιφερειακές, δημοτικές εκλογές) με σκοπό να λυθούν τα κοινά προβλήματα, γιατί δεν είναι αυτός ο σκοπός τους . Σκοπός τους είναι το ευκαιριακό ατομικό ή μικροκομματικό τους συμφέρον και η αυτοπροβολή. Κυριαρχεί δε και μια κουλτούρα αντίδρασης, αντιπαράθεσης και επιβολής επί του αντιπάλου, κατά το πρότυπο των οπαδών ποδοσφαιρικής ομάδας και όχι συναίνεσης και δημιουργικής δράσης ομάδας. Θέμα καλλιέργειας βέβαια…
Η συνεννόηση μεταξύ μας είναι ιδιαίτερα δύσκολη, ακόμα και στις δύσκολες ώρες.
Γιατί;
1ο Γιατί δεν βάζουμε μπροστά το κοινό συμφέρον. Οι πονηροί και οι μικρόψυχοι κάνουν πάρτι. «Ο καθένας για την πάρτη του αλλιώς δεν επιβιώνεις».
2ο Γιατί δεν μάθαμε να βλέπουμε τα πράγματα με προοπτική αλλά μόνο στη λογική του «εδώ και τώρα». Οι πληροφορημένοι, οι δικτυωμένοι και οι αετονύχηδες μπορούν να επωφεληθούν. Κυριαρχεί σε όλα τα επίπεδα η πραγματικότητα της αβεβαιότητας και της «αρπαχτής». Όσο για το μέλλον το δικό μας αλλά και των παιδιών μας, έχει ο Θεός…!!!
3ο και κυριότερο, γιατί δεν μάθαμε ποτέ να κάνουμε διάλογο.
Γίνεται αληθινή Δημοκρατία χωρίς ουσιαστικό διάλογο απαλλαγμένο από εμμονές και προκαταλήψεις;
Όταν δεν σέβεται κανείς τα δικαιώματα των άλλων και δεν δέχεται τις υποχρεώσεις του;
Όταν οι ιθύνοντες εξαπατούν συνεχώς το λαό και τον υπολογίζουν μόνον ως άθροισμα ψηφοφόρων, ο δε λαός τους επανεκλέγει γιατί του αρέσουν τα παραμύθια αλλά και για να έχει «μπάρμπα στην Κορώνη»;
Όταν δεν συνεργάζονται όλοι με κύριο γνώμονα τη δικαιοσύνη και το καλό του τόπου;
Όταν…