"Δημοσιογραφία είναι να δημοσιεύεις αυτά που κάποιος άλλος δεν θέλει να δημοσιευθούν." - Τζορτζ Όργουελ

21.2 C
Trikala

Από τον Αντρέα έως στον Αλέξη…μιας μεταπολίτευσης δρόμος !

lafarm

Σχετικά άρθρα

Aπόστολος Κουρσοβίτης: Θυμάμαι τις απεργιακές κινητοποιήσεις στα τέλη του ’70 αρχές του’ 80, σωστός πόλεμος ! Εργάτης η αφεντιά μου σε ένα εργοστάσιο του Ρέντη είχα χρεωθεί την ντουντούκα και πάνω σε ένα τρίκυκλο σαρώναμε την περιοχή αναγγέλλοντας την απεργία.

Η μέρα της απεργίας ήρθε χωρίς να κουνιέται φύλλο. Οι τσιμινιέρες της περιοχής έσβησαν όπως και οι μηχανές από τα μεγαθήρια (Τσαούσογλου αν καλά θυμάμαι) έως και σε μικρότερα εργοστάσια της αναπτυσσόμενης τότε βιομηχανικής περιοχής.

Οι επιτροπές αγώνα, περιφρορούσαν την απεργία κάνοντας περιπολία έξω από τις πύλες. Στο άκουσμα κάποιου θορύβου σώπαιναν ώστε να διαγνώσουν αν κάποιος απεργοσπάστης βρίσκεται εντός.

Ήμουν μάρτυρας σε ένα αιματηρό επεισόδιο όπου απεργοί έβγαλαν αιμόφυρτο απεργοσπάστη και τον έσερναν μέχρι την πύλη σαν θήραμα.

Τα έχασα, πανικοβλήθηκα καθότι άρτι αφιχθείς από την επαρχία, είχα συνδέσει τους αγώνες του εργατικού κινήματος με αφισοκόλληση και αντάρτικα το σαβ/βραδο στην ταβέρνα της “ψάθας” !…Πλατεία Κάνιγγος…προσυγκέντρωση και πορεία…

Τότε τα ΜΑΤ παρατάσσονταν σαν στρατός αποφασισμένος να αποδεκατίσει τον “εχθρό”. Εργάτες και εργάτριες όλων των ηλικιών σηκώναν τα πλακάτ και προχωρούσαν.

Εγώ, μια κουκκίδα στο πλήθος αντλούσα συναισθήματα και εικόνες που έμελλε σε έναν μεγάλο βαθμό να σμιλεύσουν τον “εσωτερικό μου” προσανατολισμό. Τα ΜΑΤ επιδίωκαν πάση θυσία σύγκρουση και τα κατάφερναν.

Αναίτια και ξεδιάντροπα άνοιγαν τα κεφάλια εργατών και σε πολλές περιπτώσεις μεγάλων ηλικιών ! Χτυπούσαν για να σκοτώσουν κι αυτό τρόμαζε πολλούς, ανάμεσά τους κι εμένα. Όμως δεν φεύγαμε.

Αντίθετα πεισμώναμε ενώναμε τα χέρια και προχωρούσαμε. Εργοδοσία και εξουσία ένα αδιαπέραστο τοίχος με το εργατικό κίνημα της εποχής, πολιορκητικό κέρας που συχνά πυκνά, προκαλούσε ανεπανόρθωτες ρωγμές…

Αρχιτέκτονας των μεγάλων κινητοποιήσεων το ΚΚΕ στο οποίο ανήκα και στο οποίο χρεώνεται το μεγαλύτερο μέρος στη δράση και τις όποιες κατακτήσεις του κόσμου της εργασίας.

Κάπου εκεί, καλοκαίρι του ’80 δολοφονείται η Σωτηρία Βασιλακοπούλου μέλος της ΚΝΕ έξω από τη πύλη της ΕΤΜΑ στον Βοτανικό. Τον ίδιο χρόνο (16 Νοέμβρη) η εν ψυχρώ δολοφονία των Κουμή κ Κανελοπούλου στην πορεία από το Πολυτεχνείο προς την Αμερικάνικη πρεσβεία, σηματοδοτεί το τέλος της αυταρχικής – δολοφονικής δεξιάς και την απαρχή μιας νέας περιόδου πολιτικής αντιπαράθεσης.

Απόστολος Κουρσοβίτης

 

1 ΣΧΟΛΙΟ

  1. Τώρα πια οι απεργίες με τον Αλέξη είναι βελουδινες.
    Ούτε συμμετοχή, ούτε παλμος, ούτε δράση!
    Ατιμα μνημονια ! Χαλατε τα καλύτερα απεργιακα κύματα!

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Δείτε επίσης