Γράφει ο Ειδικός Συνεργάτης
Aριστερός Ψάλτης
Πήγαν και οι δύο στη ΔΕΘ . Είχανε τις ίδιες παρέες πάνω-κάτω . Τον Αμερικανό πρέσβη και όλα τα αμερικάνικα μονοπώλια , την ηγεσία των εγχώριων βιομηχάνων , τους ταγούς της εκκλησίας και κυρίως τους ανα την Ελλάδα σελφοχειροκροτητές ,
Εξήγγειλαν πάνω –κάτω τα ίδια, εκστόμισαν τις ίδιες κούφιες υποσχέσεις, που την επόμενη των εκλογών είναι βέβαιο ότι θα τις αντικαταστήσουν από τη συστημική τους υποχρέωση «να σώσουν τη χώρα», όπως τα τελευταία δέκα σχεδόν χρόνια έχει μεταφραστεί η επιχείρηση διάσωσης του ελληνικού καζινοκαπιταλισμού.
Ένα πράγμα δεν είναι σίγουρο. Αν προηγουμένως ρώτησαν τους διεθνείς τους πάτρωνες, αν πήραν την άδεια για όσα υποσχέθηκαν από τους «θεσμούς» , τους δανειστές, με άλλα λόγια από τους εντολείς τους. Ίσως ναι , ίσως και όχι.
Άλλωστε δεν έχει σημασία αν έχεις την άδεια να πεις κάτι, αλλά αν θα την πάρεις ποτέ για να το εφαρμόσεις.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα: Η κυβέρνηση διατείνεται ότι η χώρα βγήκε πλέον από τα μνημόνια.
Επίσης διατείνεται ότι επιθυμεί να μην ισχύσει η νέα μείωση των συντάξεων από την 1/1/2019.
Παρ `όλα αυτά όμως δεν εισάγει στη βουλή νομοθετική ρύθμιση για την κατάργηση των νέων περικοπών, αλλά δήθεν διαπραγματεύεται το θέμα με τους δανειστές, αποδεικνύοντας ότι το μνημόνιο είναι εδώ και είναι διαρκές .
Δεν τους ενδιαφέρει τους δυο κομπάρσους των μνημονίων ότι καθίστανται παντελώς αναξιόπιστοι, αφού ό,τι και να λένε στα μικρόφωνα, άλλοι είναι αυτοί που αποφασίζουν.
Και αυτό θα συμβαίνει για όσο χρονικό διάστημα οι πολίτες θα δέχονται να τους δουλεύουν, πότε ο Τσίπρας και πότε ο Μητσοτάκης, πάντα υπό τις ευλογίες της άρχουσας τάξης και των δανειστών.
