Το κόστος πάνω από την ασφάλεια μας
Οτιδήποτε ανήκει στα δημόσια αγαθά – περιβάλλον, παιδεία, υγεία, μεταφορές – έχει απαξιωθεί διαχρονικά τόσο πολύ που η τελευταία τραγωδία ήταν αναμενόμενη.
Από τον 19ο αιώνα ο σιδηρόδρομος παραμένει δείκτης πολιτισμού και εκσυγχρονισμού σε μια κοινωνία, αρκεί να παρακολουθεί την τεχνολογική εξέλιξη.
Το δυστύχημα στα Τέμπη αφορά κάποιους από τους πιο αδύναμους συμπολίτες μας.
Ανθρώπους που δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να χρησιμοποιήσουν δικά τους μέσα μεταφοράς και εμπιστεύτηκαν τις δημόσιες υποδομές.
Το πρόβλημα σε αυτή την χώρα δεν είναι πολιτικό, δεξιά ή αριστερά, αλλά καθαρά πολιτισμικό.
Βλέπω τώρα να αντιδρούν υπερασπιστές από κάθε κόμμα εξουσίας διαχρονικά.
Άνθρωποι που εμπορεύονταν την ψήφο τους για έναν διορισμό.
Είναι συνυπεύθυνοι όλοι αυτοί το ίδιο με τα κόμματα εξουσίας.
Το πελατειακό και όχι αξιοκρατικό σύστημα δημιουργεί όλες αυτές τις παθογένειες.
Χωρίς τους πολίτες, δεν θα μπορούσαν οι πολιτικοί να το στήσουν μόνοι τους.
Περιμένω να αλλάξει ο τρόπος που ο πολίτης βλέπει το πολιτικό σύστημα.
Ας εκλείψει πια αυτός ο μπάρμπας από την Κορώνη.
Τα λέμε στους δρόμους
