Με το μότο “Ο μόνος δρόμος να «σωθούμε», τόσο ως λαός, όσο και ως άτομα είναι να ανατρέξουμε στην πολιτιστική κληρονομιά μας και κυρίως στο Αρχαίο Ελληνικό Φως. Άλλος δεν υπάρχει”, ο τρικαλινός γιατρός παραχώρησε συνέντευξη στο ιστολόγιο easywriter, με αφορμή τις πρόσφατες δημοσιεύσεις του και το βιβλίο για τοΣυμ΄ποσιο του Πλάτωνα.
Αναδημοσιεύουμε με μεγάλη χαρά τη συνέντευξη:
Ο Βασίλης Γιοντζής γεννήθηκε και έζησε τα μαθητικά του χρόνια στην πόλη των Τρικάλων. Σπούδασε και αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο της Ιατρικής Σχολής Αθηνών και ύστερα πήρε την ειδικότητα του Βιοποθολόγου. Έχει εκδώσει δύο βιβλία, ένα φιλοσοφικού περιεχομένου και ένα αστυνομικό. Εκτός από την συγγραφή, αγαπά τον αθλητισμό (ήταν ερασιτέχνης πυγμάχος) και την μουσική, καθώς είναι μέλος της ερασιτεχνικής rock-blues μπάντας Garage 16.
Πρόσφατα δημοσιεύσατε στο easywriter.gr το βιβλίο «Φρουτάκια και μπύρες». Ποιο είναι το αντικείμενο του βιβλίου σας και σε ποιους απευθύνεται κυρίως;
Το αντικείμενο του βιβλίου είναι απρόβλεπτες ιστορίες με κυρίαρχο χαρακτηριστικό το χιούμορ. Χιούμορ σκωπτικό, κυνικό, αυθόρμητο, άμεσο και ευρηματικό. Από την άλλη μεριά λόγω της ωμότητάς του ίσως ενοχλήσει κάποιους. Απευθύνεται στο σύνολο των ανθρώπων, εξαιρετέων όσων προτιμούν να ζουν εγκλωβισμένοι στην απατηλή αίγλη ενός αποστειρωμένου, υποκριτικού καθωσπρεπισμού. Κυρίως αφορά τους νέους και όχι κατ’ ανάγκη ηλικιακά, ακριβέστερα τις νεανικές ψυχές, αυτές που έχουν δικαίωμα στο όνειρο.
Τι είναι αυτό που σας έκανε να ξεκινήσετε τη συγγραφή του βιβλίου;
Πρωτίστως με ώθησε στην συγγραφή η επιτακτική εσωτερική ανάγκη της έκφρασης, το συσσωρευμένο υλικό μέσα μου επαναστατούσε, αναζητούσε διέξοδο. Όσον αφορά το συγκεκριμένο βιβλίο αποτελεί ένα είδος απόθεσης φόρου τιμής στον μεγάλο Charles Bukwoski.
Οι ιστορίες που περιλαμβάνονται στο βιβλίο σας αναφέρονται αποκλειστικά σε μυθιστορηματικά γεγονότα ή εμπεριέχουν και βιωματικά στοιχεία;
Γνώμη μου είναι ότι κάθε συγγραφέας παίρνει τα πρώτα του ερεθίσματα από βιωματικές εμπειρίες. Όταν περνά σε υψηλότερα επίπεδα αφαίρεσης, κατορθώνει να κάνει την σύνθεση, αναμιγνύει δηλαδή προσωπικές παραστάσεις, βιώματα άλλων, στοιχεία από βιβλία που έχει διαβάσει και άλλου είδους πληροφορίες. Αναμφισβήτητα η φαντασία θα πετάξει σε σφαίρες υψηλότερες από την χθόνια πραγματικότητα, για να επιτευχθεί όμως η διαδικασία της φανταστικής σύνθεσης είναι απαραίτητα τα πρωταρχικά δομικά υλικά. Αυτή η πρώτη ύλη είναι οι βιωματικές εμπειρίες.
Θα θέλατε να τονίσετε κάποια ιδιαίτερα μηνύματα μέσα από το βιβλίο σας;
Θα ηχήσει λίγο περίεργο, αλλά αυτό που θέλω να προβάλλω είναι η αξία της αρετής, με την διάσταση που είχε στο αξεπέραστο αρχαία ελληνικό πνεύμα. ( Η αρετή στην αρχαιοελληνική φιλοσοφία περιελάμβανε πέντε παραμέτρους: την δικαιοσύνη την σοφία, την σωφροσύνη, την ανδρεία και την οσιότητα).
Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίσατε κατά τη διάρκεια της συγγραφής του βιβλίου σας;
Το να εισχωρήσω στον αρτηριοσκληρωτικό μέχρι απολιθώσεως χώρο του ελληνικού λογοτεχνικού κατεστημένου. Η λογοτεχνία στην Ελλάδα νοσεί βαρέως. Το αναγνωστικό κοινό συρρικνώνεται δραματικά, το μέσο μορφωτικό και νοητικό επίπεδο του Έλληνα αναγνώστη είναι σε ελεύθερη πτώση. Οι μεγάλοι εκδοτικοί οίκοι με το πρόσχημα της κρίσης επιμένουν στα ίδια και στα ίδια στερεότυπα. Πριμοδοτούνται οι ίδιοι και ίδιοι συγγραφείς, συνήθως ατάλαντοι και κατασκευασμένοι. Η πεπατημένη οδός ακολουθείται απαρέγκλιτα, κυριαρχούν τα τετριμμένα μοτίβα, οι χιλιοχρησιμοποιημένες πανομοιότυπες συνταγές, το ίδιο κουραστικό στυλ του δακρύβρεχτου ρομάντζου. Οι καινοτομίες και η έμπνευση απαγορεύονται διά ροπάλου. Οι εκδοτικοί οίκοι αποφεύγουν κάθε επένδυση, κάθε ρίσκο, θέλουν να βαδίζουν στα σίγουρα. Είναι φυσικός νόμος όμως ότι δεν εξελίσσεται και δεν ανανεώνεται να πεθαίνει. Πλέον η αλλαγή πλεύσης δεν είναι πολυτέλεια, είναι επιβεβλημένη.
Πόσο δύσκολη και απαιτητική θεωρείτε ότι είναι η συγγραφή βιβλίων με κυρίαρχο στοιχείο το χιούμορ;
Το χιούμορ είναι το δέλεαρ, ο κράχτης που ίσως βγάλει κάποια έργα από την αφάνεια. Σκοπός του συγγραφέα είναι να δώσει στον αναγνώστη το απαραίτητο κίνητρο, ώστε να ανακαλύψει μόνος του τα νοήματα που κρύβονται πίσω από τις αστείες ιστορίες.
Θα μας αναφέρετε 2-3 πολύ αγαπημένα σας βιβλία και τους λόγους που σας έκαναν να τα αγαπήσετε;
Δύσκολο να απαντήσω επιγραμματικά σε μια τέτοια ερώτηση. Αν έπρεπε πάντως σώνει και καλά να διαλέξω τρία, θα ξεχώριζα την “Πολιτεία” του Πλάτωνα, το “Γεράκι της Μάλτας” του Ντάσιελ Χάμμετ και τον “Δρόμο με τις φάμπρικες” του John Steinbeck. Η “Πολιτεία” είναι ένα φιλοσοφικό βιβλίο αξεπέραστο εδώ και 2500 χρόνια, το “Γεράκι της Μάλτας” κορυφαίο και διαχρονικό δείγμα της αστυνομικής “noir” λογοτεχνίας, ενώ ο “Δρόμος με της φάμπρικές”, αυτό ακριβώς που λέει ο τίτλος, ένα εξαίσιο, αντιπροσωπευτικό παράδειγμα της λογοτεχνίας του δρόμου.
Εκτός από τη συγγραφή, ασχολείστε και με τη μουσική, συμμετέχοντας σε μια rock-blues μπάντα. Θέλετε να μας μιλήσετε λίγο για αυτό, καθώς και για τις μουσικές σας επιρροές;
Πέρασα τα μαθητικά μου χρόνια την δεκαετία του ’80 ακούγοντας blues, ενώ οι συνομήλικοι μου ήταν χωρισμένοι στους ροκάδες και τους ντισκόβιους. Το blues εκτός από μουσική είναι και στάση ζωής. Πρεσβεύει την περήφανη, αγέρωχη αντιμετώπιση των προβλημάτων και κακοτυχιών με θάρρος, στωικότητα και χιούμορ. Αν και περιγράφουν πονεμένες ιστορίες, ποτέ δεν θα νιώσει λύπηση κάποιος για έναν τραγουδιστή του blues, σε αντίθεση με αυτούς που τραγουδούν σκυλάδικα για παράδειγμα, οι οποίοι εκλιπαρούν σπαραχτικά για συμπόνια και οίκτο. Εκτός όμως από blues, με την μπάντα παίζουμε rock, country και μπαλάντες.
Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας; Ετοιμάζετε κάποιο καινούριο βιβλίο αυτή την εποχή;
Είναι υπό έκδοση η “Φάρσα”, μια νουβέλα που κινείται στον χώρο του αστυνομικού ψυχολογικού θρίλερ. Μέσα στο 2015 θα εκδοθεί και το μυθιστόρημά μου “Ανάδρομος Σελήνη”. Θεωρώ αρκετά τολμηρό ακόμη να εκδώσω σε hard copy το “Φρουτάκια και μπύρες”, το οποίο περιλαμβάνει δεκαοχτώ διηγήματα. Για τον λόγο αυτό προτίμησα ανιχνευτικά την ηλεκτρονική έκδοση ενός τμήματος (συγκεκριμένα πέντε διηγήματα) από το “Φρουτάκια και μπύρες” στο site σας.
Θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε ιδιαίτερα γι’ αυτή τη συνέντευξη και να σας ευχηθούμε καλή επιτυχία και παραγωγική συνέχεια στο συγγραφικό σας έργο. Κλείνοντας θα θέλαμε ο τελευταίος λόγος να είναι δικός σας…
Εκείνο που έχω να τονίσω είναι ότι χρέος κάθε ανθρώπου είναι η κατάκτηση της αυτογνωσίας και μέσω αυτής η αυτοβελτίωση. Όπως είπε και ο Σωκράτης είναι αδιανόητο κάποιος να ασχολείται με υποθέσεις άλλων, όταν δεν έχει βάλει τάξη στον εαυτό του τον ίδιο. Δυστυχώς στην εποχή μας βλέπουμε το θλιβερό φαινόμενο άνθρωποι με τεράστια κενά και αδυναμίες, να κρατούν στα χέρια τους την τύχη μυριάδων. Η ενασχόληση με τα κοινά υπαγορεύεται από την ανάγκη για συγκάλυψη προσωπικών ανασφαλειών και συμπλεγμάτων και νομοτελειακά τα αποτελέσματα είναι ολέθρια. Τελειώνοντας θα ήθελα να εκφράσω την πεποίθηση ότι ο μόνος δρόμος να «σωθούμε», τόσο ως λαός, όσο και ως άτομα είναι να ανατρέξουμε στην πολιτιστική κληρονομιά μας και κυρίως στο Αρχαίο Ελληνικό Φως. Άλλος δεν υπάρχει.
