Πολλές φορές η κρίση του δημοσιογράφου μπορεί να είναι υποκειμενική, γιατί πέραν από το φαίνεσθαι κάποιων γεγονότων, γνωρίζει και ένα μέρος (Οχι το όλον), του παρασκηνίου, γεγονός που μπορεί να τον οδηγήσει σε λάθος συμπεράσματα.
Υπό το πρίσμα αυτό, κάθισα άκουσα και συζήτησα με αρκετό κόσμο για την χθεσινή κόντρα των Τσίπρα και Μητσοτάκη στη Βουλή. Το συμπέρασμα απλά και λαϊκά ήταν σχεδόν ένα: «Μας δουλεύουν τα γαϊδούρια» και συνοψίζεται στην φράση ενός υπέργηρου ανθρώπου, που είδε τη νεότερη ιστορία της Ελλάδας με τα μάτια του.
Αυτό ακριβώς ήταν η χθεσινή συνεδρίαση της Βουλής. Ο εμπαιγμός της Ελληνικής κοινής γνώμης… Του λαού που αρέσκετε στο άρτος και θέαμα και στο να είναι χειροκροτητής στις κορώνες του κάθε λαϊκιστή αρχηγού.
Είναι ακόμη όμως τα πράγματα έτσι ή τους έχει ξεπεράσει η κοινωνία; Εδώ το ερώτημα είναι βασανιστικό και δεν επιδέχεται μιας και μόνο απάντησης. Αν κοινωνία θεωρούμε τους νέους μέχρι και 40 ετών που είναι άνεργοι ή βγάζουν απλώς ένα μεροκάματο να διαβιούν σίγουρα ναι… τους ξεπέρασε προ πολλού. Αν εννοούμε τους ελεύθερους επαγγελματίες (πέραν των κομματικά κολλημένων και των βολεψάδικηδων της εκάστοτε κυβέρνησης), όχι απλά τους έχει ξεπεράσει, αλλά τους καρτερά στη γωνία.
Από εκεί και μετά το χάος: Οσοι πραγματικά παράγουν… στο αντιπαραγωγικό δημόσιο, γελούν μαζί τους γιατί ξέρουν πως τίποτα δεν αλλάζει… Οσοι πάνε να… εργαστούν στο δημόσιο γιατί τους διώχνει η γυναίκα τους από το σπίτι… όχι μόνο δεν τους έχουν ξεπεράσει, αλλά είναι αυτοί που συνωστίζονται στα γραφεία τους και στηρίζουν το σύστημα, όπως και οι συνταξιούχοι (προφανώς και εξαιρείται μια μικρή μερίδα), που επιζητούν την ασφάλεια και βρήκαν και ρόλο ύπαρξης, αυτόν του να χαρτζιλικώνουν παιδιά και εγγόνια.
Την αναγωγή των ποσοστών που αντιστοιχούν στην κάθε ομάδα παραπάνω την αφήνω σε εσάς… Ισως μόνον έτσι κατανοήσει κανείς… γιατί «μας δουλεύουν τα γαϊδούρια»
Κοντός Χρήστος
ΕΝΕΡΓΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ
