Από τον κ. Kυρ. Μητσοτάκη περιμέναμε την πώληση μη συνταγογραφούμενων φαρμάκων στα σούπερ μάρκετ. Την κύρωση των πρωτοκόλλων των Πρεσπών. Τη μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων, μετά και τις ψηφιοποιήσεις που μετακύλισαν τη δουλειά τους σε εμάς. Την αξιολόγησή τους. Την υπεσχημένη άμεση έναρξη των έργων Ελληνικού. Από αυτά –και άλλα– τίποτε δεν έγινε. Ωστόσο, ψηφίζω Μητσοτάκη. Γιατί;
Ο κ. Τσίπρας δεν κατάφερε να ωριμάσει ως πολιτικός. Το 2015 πήρε την κυβέρνηση καβαλώντας το λαϊκίστικο κύμα των «αγανακτισμένων». Και αντιστρέφοντας την αλήθεια, διαλαλούσε ότι τα μνημόνια έφεραν τη χρεοκοπία και όχι η χρεοκοπία τα μνημόνια. Μέσα σε μόλις 9 μήνες ο πρόεδρος της Κομισιόν κ. Γιουνκέρ χαρακτήρισε την κυβέρνησή του «κυνική, χωρίς στρατηγική» που «πρότεινε ένα κείμενο πολύ πιο σκληρό απ’ αυτό που απέρριψε ο ελληνικός λαός». Μας κόστισε –σύμφωνα με ΣΥΡΙΖΑϊκές πηγές– 86 δισ.! Ο Ανδρ. Παπανδρέου παραπέμφθηκε με πολύ ελαφρότερες κατηγορίες. Ο κ. Τσίπρας δεν παραπέμφθηκε, σύμφωνα με την αρχή του Κων. Καραμανλή: «τους πρωθυπουργούς τους στέλνεις σπίτι τους, όχι στο δικαστήριο». Αυτό όμως τον έκανε ασύδοτο. Τώρα πάλι προσπαθεί να πάρει την κυβέρνηση με τον ίδιο τρόπο, τον μόνο που κατέχει: να αντιστρέφει την αλήθεια. Χρεώνει τον εισαγόμενο πληθωρισμό και την ακρίβεια καυσίμων στον πρωθυπουργό, στον οποίο κατεβάζει οχετούς καθημερινά.
Τον κ. Ανδρουλάκη δεν τον γνώριζα και γι’ αυτό αποτελούσε για μένα μια ελπίδα συμβολής στην ανανέωση της πολιτικής ζωής μας. Εκπροσωπεί το Κέντρο, το κόμμα που ιστορικά εναντιώθηκε στα άκρα της βασιλείας και του κομμουνισμού. Η πρώτη απογοήτευση ήταν η δήλωσή του «όχι συγκυβερνήσεις», που δείχνει περιφρόνηση στη λαϊκή ψήφο και στον κοινοβουλευτισμό. Τώρα θα πρέπει να ευγνωμονεί αυτούς που τον παρακολουθούσαν, διότι έτσι κατάφερε να βγει από την αφάνεια στα πρωτοσέλιδα, να απολαμβάνει συμπάθειες και να δίνει τροφή σε νέες λαϊκίστικες επιθέσεις κατά του πρωθυπουργού, ακόμα και από τη Δεξιά της Ν.Δ.
Την ίδια μέρα που καθιερώθηκε η καθολική ψήφος, καθιερώθηκε και ο λαϊκισμός. Για να αποσπάσει ψήφους στηρίζεται στο συμβολικό, στο θυμικό, στην ιδεοληψία και όχι στην πειθώ και στη λογική. Αλλά συγχρόνως, στο θυμικό λειτουργεί και ο φόβος: ποιος από τους λαϊκιστές μπορεί να δώσει στον ψηφοφόρο καλύτερες προοπτικές ανάπτυξης και περισσότερη σταθερότητα;
Διονύσης Γουσέτης
Πηγή: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Καλη προπαγανδα διαβασαμε παλι ! Δεν πειραζει που ο ΠΘ δεν εκανε πραξη οτι προανηγγειλε προεκλογικα κ μετεκλογικα , σημαδια εχει που οι αλλοι κ ιδιαιτερα ο Ανδρουλακης δεν λενε τιποτα .Το γεγονος οτι δεν τον παιζουν τα καναλια κ οτι γινεται συστηματικη προσπαθεια να προβληθει απο το συστημα χωρις φωνη κ πειθω λεει πολλα κ κυριως λεει οτι εχει σοβαρο ποσοστο σημερα .
Δυστυχώς κ. Γουσέτη, είναι ΄΄δύσκολη” η θάλασσα των Σαργασσών…
Πότε πληρώνονται οι συντάξεις αυτό το μήνα;
Τελειώσαν τα λεφτά!
Ψήφος στον Κούλη είναι ψήφος στη διαπλοκή και απέναντι στον λαό.
Μπορούμε να απαντήσουμε μόνο στο ερώτημα: “Γιατί δεν ψηφιζω Μητσοτάκη”..
Μονο που βλέπειςαυτούς στη φωτοφραφία,είναι αρκετό για να μην ψηφίσεις Μητσοτάκη…σε αυτά τα φουσκωμένα παγώνια θα αφήσουμε τις τύχες μας?αν είναι δυνατόν?
O συγγραφέας ξεκίνησε από την Αριστερά και κατέληξε στη Δράση, οπότε κατάλαβε τα αδιέξοδα της αριστερής ιδεολογίας…Άντε και στα δικά σας
Μέχρι στιγμής έχουμε δύο που θα ψηφίσουν Μητσοτάκη ιδεολογικά, με την αιτιολογία ότι δεν ”κάνει” η …αριστερά. Οι άλλοι, που θα τον ψηφίσουν, είναι πεντακάθαροι: ας είναι καλά οι θεσούλες. Άντε και ο τρίτος…
Υ.Γ. Υπάρχει αριστερά εν Ελλάδι;